Pauwel kende zondag een topdag, winst na een korte partij en de kans om zich in zijn favoriete werk van barmhartigheid 'de dorstigen laven', verder te bekwamen. Onze vierde bordspeler kreeg een 'nieuwtje' van zijn Gentse overbuur gepresenteerd op zet 5. Het bleek eerder een openingsblundertje te zijn want na 10 zetten stond Pauwel al gewonnen. Een Gentse wanhoopspoging bracht geen soelaas en al snel stond het 0-1 en kon onze Torrewachter de doorstane emoties doorspoelen. Marc kreeg een 'moderne' Colle over zich heen, een vroege e4 zonder c3. Een vreemde opzet die toch ergens in één of ander theorieboek stond. Marc onderging het spel en toen het Gentse Stropke na een mooi paardoffer een pion won, zag hij de bui al hangen. Waren het de schaakgoden of de strenge blik van Marc? Zijn rivaal bood onmiddellijk remise aan en dat tot grote verbazing van onze speler die dacht dat hij verloren stond. In de baranalyse achteraf toonde de plaatselijke held Sylvain Stockfish dat er voor hem een winnende combinatie in zat. Tja dat kan gebeuren. Bernard speelde volgens supporter Pauwel een lange, spannende en mooie pot schaak. Burny had al na 10 zetten een pion gesnoept, maar zijn dubbelpion op de damevleugel was nu niet echt een godsgeschenk. De Gentenaar verbruikt enorm veel tijd in een drieste poging om weerwerk te bieden aan het Roeselaarse geweld. Hij overleeft maar net de tijdcontrole en haalt zijn beste truuken boven om onze Bernard te verrassen. Met een minder veilige Roeselaarse koning blijft het opletten geblazen tot op zet 46 damepromotie volgt en na wederzijds geruil Bernard met een extra toren achterblijft. Tijd voor het Gentse Stropke om zijn 'strop' in de ring te gooien en euh Stropkes te gaan drinken. Eerste bordspeler Martijn blijft het mysterie van Roeselare 1. Volgens zijn talrijk meegereisde fans en teamgenoten schaakte hij een moeilijke gesloten stelling met veel hersenpijniging die vooral voor beide spelers tijdrovend bleek. Bij de start van een evenwichtig eindspel met voor de twee acteurs van dienst een prangende eindfase bleek Martijn over de beste stalen zenuwen te beschikken en overklaste hij alsnog zijn tegenstander. 0.5-3.5 Flinke jongens!
Ploeg 2 mocht op bezoek bij het almachtige Menen, na jaren van schaakafwezigheid heropgericht in de grensgemeente en spelend in de interclub met maar één doel voor ogen en dat is kampioen worden. Voor een buitenstaander lijkt dit misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar insiders weten wel beter: het zou een blamage zijn mocht het niet lukken! Onze Torrewachters werden namelijk opgewacht door een 400 ELO sterker team (2174 ELO gemiddeld)! Begin er maar aan! Er werd speciaal een Franse IM overgevlogen (of was het geübert) naar België. Momenteel onderzoekt onze clubadvocaat of deze schaakmens legaal in het land was en de juiste schaakpapieren kon voorleggen 😁. Enfin de Torrewachters stonden voor een schier onmogelijke opgave, een David versus Goliath-scenario waar dit keer David werd vermorzeld. Er zijn geen zekerheden meer in dit leven... In het verslag hieronder kun je duidelijk zien dat onze Torrewachters 'zich gesmeten' hebben. Menen kreeg het zeker niet cadeau... Man in vorm Erik kreeg een London over zich heen en besloot om niet de standaardzet d5 te spelen maar d6, wat aanvankelijk loonde want de strijd ging gelijk op met een positie in balans. Langzaamaan ging het initiatief naar de Menenaar die de c-lijn opende en de achtergebleven pion als doelwit koos. Onze Torrewachter werd in het defensief gedrongen, maar verloor na een tijdje toch één van zijn soldaatjes. Erik hield dapper stand en bereikte zelfs de eindfase waar hij in een toreneindspel terecht kwam met een pion minder. Hoop op remise was er even, maar het ELO-verschil werd alsmaar duidelijker en op zet 60 gaf Erik moe maar voldaan op. Gelegenheidsspeler Viktor (niet geïmporteerd uit het buitenland) startte met een Aangenomen Damegambiet. De strijd ging lange tijd gelijk op tot concentratieverlies in het middenspel Viktor een pion kostte. De partij ontplofte alsnog toen zijn tegenstander een mat in 7 (!) op het bord toverde. Achteraf waren beide schakers meer dan tevreden en vonden ze het een mooie partij. Quinten, zoon van de Meester, speelde een méér dan verdienstelijke partij tegen een + 2100-speler. Niet vertrouwd met de Najdorftheorie koos hij voor een niet alledaagse voortzetting die zijn tegenstander kopbrekens bezorgde. Quinten kon zelfs afwikkelen naar een gelijkwaardig eindspel waar remisekansen voor het grijpen lagen. Helaas pindakaas sloeg de vermoeidheid toe en liep hij in een simpel valletje, waardoor hij een stuk en ook de match verloor. De reputatie van onzen Yannick overstijgt stilaan onze landsgrenzen, speciaal voor de confrontatie met Roeselare werd een IM van 2439 ELO opgeroepen. Een verschil van net geen 600 ELO-punten, dit is wellicht een flagrante overtreding van de mensenrechten? Hoe durven ze? Enfin onze clubadvocaat weet weer wat doen 😁... Yannick speelde dezelfde opening net als de dag voordien in het clubkampioenschap tegen Pauwel, met het verschil dat hij nu wel wist wat te doen. Hij overleefde makkelijk de opening en kwam zonder kleerscheuren in het middenspel terecht. De Meense druk werd opgevoerd en Yannick verloor heel wat tijd om alles deftig uit te rekenen. De Franse IM begon stukken af te ruilen in het centrum om zijn controle over het bord te verstevigen en in zware tijdnood begon onze Torrewachter te blunderen met dame- en partijverlies tot gevolg. Het eindverdict was zwaar met 4-0 voor Menen. Na een lastige maar leuke namiddag werd door het aanwezige publiek unaniem besloten om de punten voor sfeer en gezelligheid aan Roeselare te geven. Daar konden we mee leven...
Nog kort de tussenstand in Wijk aan Zee na 10 van de 13 te spelen matchen is het tornooi in een beslissende plooi gekomen. Bij The Masters op één wereldkampioen Gukesh met 7.5/10, gevolgd door Abdu (7) en Pragga (6.5). Ook bij The Challengers steekt er ééntje bovenuit namelijk Nguyen met 7.5/10, gevolgd door Suleymanli (6.5) en Bok eveneens met 6.5/10. Wordt vervolgd...
Uitslagen van de clubcompetitie:
De kalender:
