De mot zit er in, hij of zij heeft zich genesteld bij de Torrewachters en dat laat zich voelen. Afgelopen zondag gingen alle drie de ploegen de boot in (en zonken ook nog) en dat tegen respectievelijk Gent, Zottegem en Veurne. Bert is terug opgedoken na zijn kapperswedstrijd, fris geschoren en deftig gekapt brengt hij het verslag uit de Oost-Vlaamse hoofdstad. De avonturen van ploeg twee en drie zijn een samenraapsel van de verslagen die ik ter plaatse kon noteren of degene die me bereikten via elektronische weg.
Bert neem het woord:
"De verplaatsing naar Gent 5 werd er een om snel te vergeten. Giulia begon dramatisch aan haar partij en verloor al snel haar dame. Ons vijfde bord vocht wel nog goed terug en leek terug kansen te hebben, maar uiteindelijk liep ze toch mat. Bernard stond aanvankelijk goed, maar vond niet het juiste plan. Hij kwam aan Bert vragen of hij remise mocht aannemen. Bernard offerde zich op voor de ploeg en speelde door, maar stond al snel minder en verloor de partij. Pauwel viel in voor de zieke Robbert en stond aanvankelijk slecht. Hij offerde een pionnetje en kreeg plots heel erg goed tegenspel. Net op het ogenblik dat we hoopten dat Pauwel iets zou halen, liep het ook hier mis. 3-0. Michiel stond eerst wat beter, maar in een moeilijke strategische stelling kon hij geen openingen voor zijn loperpaar forceren. Zwart kwam alsmaar beter te staan waarna Michiel in remise berustte. Bert speelde een goede partij, maar miste toch ook nog enkele kansen om het vlugger af te maken. Met een leuke schwindel won hij materiaal waarna het in het eindspel zoeken was naar de juiste winstweg. Martijn stond eerst iets beter, maar zijn tegenstander kwam al snel terug in de partij. Rond de tijdnoodfase kreeg Martijn opnieuw winstkansen, maar uiteindelijk werd het remise. 4-2, een nederlaag tegen een op papier minder sterke ploeg. We bengelen momenteel in de onderste regionen van het klassement. Eerherstel binnen twee weken in de West-Vlaamse clash tegen Brugge?"
Peter neemt het woord:
"Team twee mocht naar het verre Zottegem waar het de plaatselijke derde ploeg in de ogen keek. Renaat begon uitstekend aan zijn partij, na een gelijk opgaande start kon hij een tweetal pionnen snoepen in het middenspel. Helaas verloor ons vierde bord eventjes zijn concentratie en liep hij met beide ogen in een Zottegems valletje. Een derde winspion bleek van een giftige soort te zijn en met een pijnlijk tussenschaak liep de dame van Renaat over naar de vijand. Ai ai ai, zonder de steun van zijn toeverlaat werd het enkele zetten later mat. Bij buur Diederik woedde intussen een ware loopgravenoorlog. Na lichtjes gehavend uit de opening te zijn gekomen met een dubbelpion, krijgt Diederik ook nog een koningsaanval met pionnen te verwerken. Hij kan de drieste aanval blokkeren en neemt vervolgens zelf de strijdbijl ter hand in het centrum. Nu is het zijn rivaal die beton giet en de zaak vast zet. Er schiet nu nog één flank over en het slagveld verplaatst zich naar daar, wanneer ook hier de pionnen elkaar blokkeren is er geen doorkomen meer aan en is remise de juiste uitslag. Stijn speelde naar eigen zeggen een lange partij waar hij weinig plezier aan beleefde. Na een korte verkenningsronde komt hij slechter en slechter te staan vanaf zet twaalf. Er wordt geschoven dat het een lieve lust is en Stijn moet het spel ondergaan. Hij ontsnapt op zet veertig aan mat in vijf volgens Nonkel Fritz, maar de druk wordt te groot en op zet zevenenvijftig werpt bord twee de handdoek. Het kalf is reeds verdronken, Yannick kan de nederlaag minder pijnlijk maken, maar ook hij heeft zijn dagje niet. Na een avontuurlijk antwoord met d5 op de Fried Liver Attack (voor de kenners 😁) komt Yannick zowaar een paard voor. Na een algemene ruil slaat de mot in zijn lijf toe en verliest hij zijn grip op de partij. Een paardoffer van onze Torrewachter brengt niet de gewenste wending in de wedstrijd en hij krijgt nog een eindspellesje waarna hij zijn eerste (!) nederlaag van het seizoen mag optekenen. 3,5-0.5 is wel een zeer zwaar verdict..."
"De derde ploeg trok richting boterstad Veurne om de gelijknamige club schaakles (?) te geven. Het liep iets anders dan verhoopt. Chris nam het aan bord vier op tegen sluwe vos Aurèle Lenoir, strijder van vele oorlogen en leeftijdsgenoot/kameraad van wijlen Herman Ottevaere. Vooraf gaf ik geen cent voor zijn leven, maar Chris heeft mij al meerdere malen verbaasd dit seizoen en hij deed het gelukkig voor ons weer. Onze Torrewachter brengt een gambiet op het bord, maar Aurèle bedankt voor de eer. Vervolgens offert Chris zijn paard en pion voor een loper en het resultaat is een mooie stelling en een vijandelijke koning in zijn blootje. Die laatste mag rennen voor zijn leven tot Chris de Veurnse dame kan pennen met zijn loper en het is zowaar uit en dat in amper een uurtje of was het nog korter? Helaas pindakaas kon ik geen vervolg breien aan dit knappe resultaat. Tegenstander Jean Lucas, berucht in schaakmiddens als de man met het hondje, kwam al zo'n tien minuten te laat en speelde dan nog enkele psychologische spelletjes om me uit mijn concentratie te brengen. Ik stoor me er niet aan en kom na een Siciliaanse opzet gelijk uit de opening. De match kabbelt rustig verder en ik zie remise wel zitten, zeker als hij ook nog wat onbesuisd mijn dame aanvalt, die goed verdedigd lijkt. Wanneer na wat stukkengeruil de mist wat optrekt, zie ik wat zijn bedoeling was: Een magistrale paardzet, die ik niet kan terugnemen door een penning op mijn dame, zorgt voor een paardvork op dame en toren. Kwaliteitsverlies is misschien niet zo erg, maar er gaat door deze combinatie nog een ander stuk verloren en dat is dodelijk. Kort na mijn nederlaag rookt Fabio de vredespijp met zijn overbuur. Het initiatief lag na de start bij de man van Veurne, die met zijn ambetante loper de rokade van ons eerste bord verhindert. De dames worden geruild en ook Fabio toont dat hij een 'pestloper' op het bord kan brengen. Er ontstaat een gelijkwaardige stelling en de angst om te verliezen, zorgt voor zetherhaling en puntendeling. Weer eens ligt het lot van het team in de handen van Guido. Een rustig kabbelende partij krijgt pas in het middenspel zijn definitieve wending als de thuisspeler het initiatief krijgt. Een vervelende dreiging wordt half gepareerd door dameruil, Guido kan niet verhinderen dat een Veurnse toren postvat op de zevende rij en dat blijkt vele zetten later dodelijk. Hij moet lijdzaam aanzien dat een pion verloren gaat. Zijn wanhoopspoging levert niets op en als hij ook nog een paardvork op zijn bord krijgt is het boeken toe. 2,5-1,5 onze eerste nederlaag van dit jaar."
De uitslagen van de clubcompetitie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten