Schaken op zaterdagnamiddag: een aanrader !!!
Het seizoen nadert zijn einde, gek genoeg is er nog nergens 100% zekerheid over de kampioenstitel.
Wat we nu wel zeker zijn is dat Brent de voorrondes van tweede klasse in zijn reeks heeft gewonnen: In zijn laatste inhaalpartij versloeg hij Belgacem na een toch wel gekke partij. In een wedstrijd waarin het offer niet werd geschuwd, was Brent zijn dame kwijtgeraakt, maar hij had wel stevige compensatie want hij had er drie stukken voor. Toen Brent er later in de partij in slaagde om Belgacems dame in te sluiten, stond hij plots drie stukken voor en toen was het hek van de dam. Brent dus winnaar in zijn reeks voor Eric Claessens en Peter Degrieck.
In eerste deden de twee titelpretendenten Ben en Michiel wat ze moesten doen: winnen !!! Ben won met verbazend gemak van Louis Vandecasteele, die zijn dagje niet had, want Ben was al gauw terug te vinden op het gelijkvloers, waar de dorstigen zich laven... Michiel had het heel wat lastiger tegen Simon Missinne. Michiel was met een pionnetje extra het eindspel ingedoken, maar evidente winst was niet duidelijk. De meesten onder ons zouden al lang remise overeengekomen zijn, Michiel dus niet en hij had gelijk. Pauwel, die aandachtig toeschouwer was, was uiterst lovend over de eindspeltechniek van Michiel Bleys: stap voor stap velden controleren en de tegenstander lijdzaam laten toezien hoe pionpromotie onvermijdelijk is, een toekomstig (?) kampioen waardig. Kersverse papa Thijs was na een maandje (zwangerschaps-) verlof terug te vinden op de Roeselaarse schaakvelden. Hij was duidelijk vergeten hoe het spelletje ook al weer in elkaar stak, want in de opening stond hij zowaar een stuk en twee pionnen in het verlies en dat tegen de bijna-jarige Herman Ottevaere. Thijs vond het nog wat vroeg om op te geven en speelde door en hij slaagde er warempel in om het meeste materiaalverlies goed te maken. Uiteindelijk was het de ervaring van Herman die de bovenhand haalde en het volle punt binnenhaalde.
In tweede kreeg (virtueel) leider Marc Van Gysel de harde noot Guido Vancoillie op zijn bord. Het werd een gelijkopgaande strijd, waarin beiden elkaar van geen vin losten. Guido had iets meer voordeel in het eindspel, maar was toch tevreden met remise. Peter mocht het opnemen tegen Pieter "Pat" Menu. Als er twee dingen zijn die eerstgenoemde heeft geleerd, dan zijn dat primo: "Onderschat nooit je tegenstander!" en secundo "De ene dag is de andere niet!". De avond voordien had Peter, naar eigen zeggen één van zijn betere partijen van het seizoen gespeeld op het Lentetornooi in Brugge, waar hij de maat nam van Jonny Rogiers. Tegen Pieter Menu was het echter huilen met de pet op: Pieter speelde zijn opening degelijk en Peter was helemaal niet wakker; hij kon de dame en toren van Peter aanvallen met zijn loper en had de winst binnen bereik. Gelukkig voor Peter Degrieck ruilde Pieter verkeerd en in plaats van een volle toren buit te maken, werd het toren tegen loper en pion. Niet makkelijk maar speelbaar, toen Pieter ook nog eens een rare beslissing nam door zijn paard en toren te geven voor Peters overgebleven toren, werd het makkelijk: Het resterende eindspel met Pieters toren tegen Peters loperpaar was knalgewonnen voor Peter. Pieter deed zijn naam weer alle eer aan door nog op pat te spelen, maar zijn reputatie is inmiddels tot ver over de landstreken bekend! Peter was dus op zijn hoede en zette zijn rivaal uiteindelijk mat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten