Derde ronde Interclubs

In de derde ronde van de nationale interclubs mochten de Roeselaarse ploegen op verplaatsing respectievelijk naar Aalter (Ploeg 1) en Brugge (Ploeg 2). Roeselare 1 kwam met een nipte maar welverdiende zege naar huis, terwijl Roeselare twee enkele steken liet vallen en tevreden moest zijn met een gelijkspel. Ook dit keer laat ik de verslaggeving omtrent de schaakavonturen van ons eliteteam over aan sterreporter van dienst Bert Feys:
"De verplaatsing naar Aalter beloofde een moeilijke opdracht te worden. We hadden dit jaar wel het geluk dat de broers Larmuseau niet meespeelden. Desalniettemin stond er toch een stevig blok tegenover ons. Fabio speelde een iets mindere opening, maar nadat zijn tegenstander enkele passieve zetten na elkaar speelde kwam hij toch beter in de match. Al vrij vlug werd er een remise overeengekomen. Pauwel mocht het opnieuw opnemen tegen de jeugd. Onze Torrewachter kwam al snel beter te staan, maar gaf het initiatief in een moeilijke partij weg. In de eindstelling mocht Pauwel meer dan tevreden zijn met remise. Bert lokte zijn ervaren tegenstander in de opening uit zijn comfortzone. Ons derde bord won een pionnetje, al leek dat op het eerste zicht een vergiftigde te zijn. Bert kon echter snel zijn stukken naar goede velden brengen, won een tweede pion en uiteindelijk met een leuke combinatie de partij. Op het eerste bord speelde Martijn tegen een van Belgisch grootste jeugdtalenten. Bert mocht vorig jaar al tegen hem in het stof bijten, ook nu verloor een Roeselarenaar. Martijn kwam degelijk uit de opening en had heel wat remisekansen. Die benutte hij echter niet. In tijdnood wikkelde zijn jeugdige tegenstander af naar een gewonnen eindspel. Niet getreurd, op bord twee bracht Michiel Roeselare onmiddellijk weer op voorsprong. Michiel had voortdurend het initiatief, nam rustig zijn tijd om in de zwarte stelling binnen te dringen en maakte het uiteindelijk knap af. Alle ogen waren nu gericht op good-old Bernard. Die kwam goed uit zijn geliefde opening, maar in een tactische stelling liep het toch even fout. Zijn tegenstander won een kwaliteit tegen een pion. Bernard speelde, omringd door een pak enthousiaste toeschouwers, een uitstekend eindspel. Omstreeks 19 uur stelde zijn tegenstander dan toch zelf eens remise voor waarna Bernard gekroond werd tot matchwinnaar. 2.5-3.5, een belangrijke overwinning tegen een sterke tegenstander. In de stand komen we op de tweede plaats na het sterke Waregem."

Als één van de acteurs van de schaakfilm of noem het zoals u wilt schaakdrama, dat zich zondagnamiddag afspeelde in Brugge probeer ik het gespeelde scenario door ploeg twee te reconstrueren met de verhalen die ik achteraf in de wagen hoorde. Niet zo evident als je niets kunt noteren en dan ook nog je aandacht als chauffeur op de dit keer gelukkig niet zo filerijke autoweg moet houden. Ik onderneem een bescheiden poging: Herman Ottevaere mocht het op het tweede bord opnemen tegen Giovanni Callebaut, een jonge snaak waar hij vorig jaar ook al tegen speelde en toen (makkelijk?) de baas kon. Ook dit keer liep het aanvankelijk prima voor de nestor van het Roeselaarse schaakleven. Herman kon een pion snoepen dankzij een penning en de vijandelijke koning stond algauw in zijn blootje na nog enkele krachtzetten waardoor Giovanni's verdediging gesloopt werd. Een fluitje van een cent, denk je dan? Tja, met het verstrijken van de jaren is de concentratie bij Herman ook wat verminderd en zo zorgde één knappe combinatie van zijn tegenstander met een schaakgevende dame die uiteindelijk een zuivere toren won voor een onmiddellijke opgave van Herman. Van een koude douche gesproken. Gelukkig hebben de jaren op Erik, onze vierde bordspeler minder vat. Eerlijkheidshalve moeten we toch vermelden dat hij wat hulp kreeg van rivaal Rudi, bij mijn weten nog niet onderhevig aan de toename van de levensjaren? Rudi was in een gulle bui en gaf nogal snel een stuk cadeau zonder enige vorm van compensatie. Erik nam het vroege Sinterklaasgeschenk met beide handen aan en speelde de rest van de partij rustig uit naar winst. Ondergetekende mocht een partijtje schaak spelen met Katia, geen kat(iaat)je om zonder handschoenen aan te pakken, Callebaut. In een Siciliaans gevecht was de jongedame uitstekend uit de opening gekomen en was het nauwkeurig manoeuvreren voor beide spelers om geen averij op te lopen. In het middenspel begon het complexer te worden en vergat Katia dat haar loper 'en prise' stond. Opgeven stond evenwel niet in haar woordenboek en ze vocht dapper verder. Om de druk wat te verminderen ruilde ik enkele stukken maar de spanning en de dreigingen bleven als een schaduw over de partij hangen. Met een allerlaatste geniepige aanval bracht ze haar koning in stelling en een matdreiging met behulp van haar dame hing zowaar in de lucht. Gelukkig zag ik net op tijd het gevaar en kon uiteindelijk de dames ruilen. Het vet was nu eindelijk van de soep en ik kon het volle punt naast mijn naam neerschrijven. Didier Dalschaert, onze joker op het eerste bord, mocht beslissen (samen met zijn tegenstander) over een puntendeling of over teamwinst. De Brugse joker mocht ook gezien worden en luisterde naar de naam Raf Barzeele (2041 ELO) sterk. Aanvankelijk dachten we dat de jaren vat hadden gekregen op Raf en dat hij aan het verkeerde bord was gaan plaatsnemen... Niets was minder waar: Brugge had zich versterkt met enkele Hongaren (Als ik het goed heb?) in de eerste ploeg en zo schoven de andere Bruggelinkskes door naar de andere ploegen. Didier krabde eens in zijn weelderige haardos en besloot zich niet zomaar gewonnen te geven. Het werd een beklijvende match waar beide spelers het wel ergens lieten liggen. Didier offerde al vroeg een pion en kreeg behoorlijk spel. Hij wou dan per se winnen en liet zo de kans op eeuwig schaak schieten en dat zou hem zuur opbreken. De pak ervaring en ook wel de pak meer ELO-punten zorgden ervoor dat Raf in een spannende finale het laken naar zich toe trok. Zo werd het 2-2, een uitslag die we niet hadden verwacht, maar met het 'verliezen' van deze veldslag hebben we nog lang de oorlog niet verloren...

De uitslagen van onze Roeselaarse competitie hebt u nog te goed. Hieronder wederom een bescheiden poging om wat zinnigs op uw scherm te gooien, maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat er enkele gaten in mijn geheugen zitten. Dat gat heb ik natuurlijk volledig aan mezelf te danken en vooral ook aan mijn ultrakorte en archi slechte wedstrijd die ik speelde tegen Ben De Cat, waardoor we lekker lang konden (ahum) analyseren. Voorbereiden tegen Ben geeft weinig zin vermits hij zowat alles uit zijn hoge hoed durft te toveren. Dit keer was hij in een Skandinavische mood. Toen ik ook nog enkele verloren zetten deed in de opening en mijn koningsstelling al in de beginfase liet slopen stond de uitslag al rap op de tabellen en kon een lange analysenamiddag beginnen. Herman hield het iets langer uit tegen die andere titelkandidaat, Kris Muylle. Stukverlies zorgde ook bij Herman voor een korte schaaknamiddag en heel wat analysepret. Didier Dalschaert mocht het opnemen tegen Francky Deketelaere in een soort Leeuwvariant. Didier verloor eerst een pion en overzag daarna een belangrijke dreiging waar hij kon kiezen uit stukverlies of mat. Onze Heulenaar verkoos het minste van de twee 'kwalen' maar ging even later toch de boot in. In de onderste regionen van het klassement vochten Jan en Guido een strijd uit op leven en dood op zoek naar hun eerste punt van het seizoen. Uiteindelijk deelden zij de punten en daar schiet geen van beiden echt veel mee op. De langste partij in eerste was die tussen Louis en Pauwel, waarvan ik enkel heb onthouden dat Louis de zege binnenhaalde...
Ook de tweedeklassers waren zaterdag van de partij. Zo won Dany nogal makkelijk van Philip. Met enkele Duvels in het bloed ontbond hij letterlijk en figuurlijk zijn duivels. Dany nam het initiatief en gaf dat niet meer af. Pion na pion verdween in zijn mandje en uiteindelijk ook het volledige punt. Ook Hubert en Salvatore speelden een 'vluggertje'. De lichte en de zware stukken werden geruild en de resterende stelling zag er wat futloos en oninteressant uit om verder te spelen. Een terechte remise dus? Brusselmans junior, volgens zijn paspoort Renaat Vanassche, gaf schaakles aan Frederique Lievens. Die laatste verloor al snel een pion in de opening en liet ook zijn loper insluiten. Met een pionvork op koning en toren werd de partij in de finale door Renaat beslist. De koningsaanval van Erik Claessens op de stelling van Pieter Menu leverde Erik een stuk op. Wanneer er nog ééntje verloren gaat, geeft Pieter ontgoocheld op. Stijn en Diederik speelden een leuke gelijkopgaande pot schaak. Op een voorzichtige schaakzet van Stijn, heeft Diederik de keus uit twee koningszetten: Eéntje is verkeerd en gaat naar mat en met de andere kan Diederik met eeuwig schaak ontkomen. Hij ziet het jammer genoeg niet en geeft op! Filip Verstraete heeft dit jaar wat last van zijn dame, de verstandhouding lijkt zoek... Ook nu weer liet hij zijn 'madame' insluiten en kon hij opgeven. Eric Wydaeghe vond dit niet erg. In de laatste match van deze speeldag nam onze man met de torenfobie René Depypere het op tegen voorzitter Jozef Reynaert. René gaf dit keer geen toren cadeau maar een paard. Hippofobie is al even dodelijk en René mocht het thuis weer eens uitleggen waarom hij verloren had...

Volgende week krijgt iedereen de kans om het beter te doen, want dan staat de zesde ronde van de Torrewachtercompetitie op het menu. Er is volgende week geen Interclub en ook geen Liga. Hoog tijd dus om eens wat reclame te maken voor iets totaal anders namelijk het derde Bouger Bouger festival.  Dit is een Roeselaars evenement waar muziek en kinderen centraal staan. Een tweedaagse in het teken van de verdraagzaamheid.  Ik hoor jullie al denken wat heeft dit met schaken te maken? Wel op dag  twee, de vijfde november gaat er een schaakzevenkamp door, iets wat we jullie natuurlijk warm aanbevelen. De rest van het gebeuren is, dat spreekt vanzelf ook de moeite! Alle info omtrent Bouger Bouger kun je vragen aan Bernard Logie of die vind je op hun officiële site en die staat hier.

Kampioenen in Kleiputten

Naar een aloude volkstraditie die stamt uit de vorige eeuw werden ook dit jaar de Roeselaarse schaakkampioenen in het voetlicht geplaatst. Ook dit keer werden de festiviteiten in goede banen geleid door regisseur van dienst, voorzitter Jozef Reynaert. Plaats van afspraak waren opnieuw de Rumbeekse Kleiputten, een natuurreservaat op een boogscheut van Roeselare, dat vorig jaar van een gewisse dood werd gered door stand-up comedian Wouter Deprez. Wouter is behalve een filosofische meesterverteller van grappen en grollen ook een vechter voor ons natuurbehoud. Dankzij zijn protest en bekendheid werd voldoende ruchtbaarheid gegeven aan de snode plannen van een projectontwikkelaar die een stuk van de bossen in het reservaat wou verkavelen en duur verkopen aan de iets meer kapitaalkrachtigen onder ons. Ook Taverne De Kleiputten, waar we jaarlijks onze kampioenenviering houden was hierdoor bedreigd met sluiting. Voorlopig en laten we hopen definitief is deze verkaveling nu van de baan en konden we weer eens met zijn allen plaatsnemen aan een rijkgevulde feestdis. Zo werden we onder andere vergast op garnalen in de vorm van kroketjes uit onze olie- en plasticrijke Noordzee, zedig geslachte koeientong uit de slachthuizen van Izegem en als toetje kregen we een mix voorgeschoteld van vanille ijs en verse aardbeien. Een mens zou van minder watertanden en 'mondkwijlen'. Maar ere wie ere toekomt: De kampioenen van seizoen 2016-2017 daar ging het eigenlijk om. In eerste klasse was dat Ben de Cat, die voor de eerste keer in zijn lange schaakcarrière de Roeselaarse trofee boven zijn hoofd kon steken. Jorit Da Silva Heleno, met zo'n naam moet je wel knalprestaties leveren in het schaken, was dan weer de beste in tweede klasse. Voor de volledigheid geef ik hier ook nog de namen van de andere (niet aanwezige) prijspakkers van het voorbije schaakjaar: Belgacem Hajaji (Kampioen 3de), Tom Van Bruane (Voorronde), Michiel Bleys (Toren van Roeselare) en Martijn Maddens (Zomercompetitie). Tot slot en om nog vollediger te zijn: Ben De Cat was dit jaar ook de onbetwiste blitzkampioen en Jorit won ook een voorronde. Voilà nu kan iedereen tevreden zijn...

Zaterdag laatstleden werd ook de eerste ronde van onze nevencompetitie 'De Toren van Roeselare' geschaakt. Benjamin Robbert deed zijn uiterste best tegen nestor Herman Ottevaere en plooide pas in het eindspel, waar de méér ervaren Herman de zwakte in de vijandelijke pionnenstelling (dubbelpion) aanviel en uitbuitte. Titelverdediger Michiel Bleys mocht de schaakwei in tegen Brian Wollaert. Brian offerde nogal onbesuisd een pion en na hevige complicaties gekruid met heel wat geruil over en weer, kwam er een eindspel uit de bus van toren + 3 pionnen (Michiel) tegen twee stukken (Brian) een finale die Michiel naar zijn hand zette. De geestelijke vader van 'De Toren van Roeselare' Thijs Vermeir nam het op tegen Guido Vancoillie. Thijs was aan de winnende hand met een extra toren en pion, maar verloor dan zijn concentratie en een counter van Guido met schaak zorgde er zowaar voor dat de stelling nagenoeg in evenwicht kwam. Het remisevoorstel van Guido werd dan ook zonder aarzelen aangenomen door Thijs. Toch wel een gemiste kans voor die laatste...

Er waren ook nog enkele inhaalwedstrijden en vooruitgeschoven partijen in het clubkampioenschap:
Bernard maakte het Jorit knap lastig en de ontstane complexe stelling bracht die laatste in dwingende tijdnood. Iets wat Jorit het nodige zweet kostte, maar hem uiteindelijk een half punt opleverde. In tweede werden vier partijen betwist. Zo behaalde Diederik zijn eerste zege van het seizoen tegen Pieter na het afslaan van diens aanval op zijn koningsvleugel en een tegenaanval waarbij Pieter een stuk moest geven. Mario Verbanck en Eric Wydaeghe speelden een knotsgekke match, waarbij Mario een stuk won en vervolgens nogal optimistisch en incorrect offerde en toch nog verloor. Tenslotte waren er nog Frederique Lievens die schaakles kreeg van Marc Van Gysel en Philippe Maddens die zichzelf en de wereld verbaasde door te winnen van Salvatore die ergens onderweg zijn dame was kwijtgeraakt...

De eerste ronde van de Ligakampioenschappen vond zondag plaats in het door file's omgeven Brugge. Voor de uitslagen en de standen verwijs ik jullie naar de site van de organisatie en die staat hier .

Volgende week herneemt het schaakleven in Roeselare zijn normale gang met de competitie op zaterdag en de derde ronde van de Interclubs op zondag. De eerste ploeg trekt richting Aalter en de tweede ploeg mag jawel naar Brugge en jawel de file's zullen weer van de partij zijn, want de snoodaards van de voetbalbond hebben Club Brugge - Antwerp gepland op zondagnamiddag om 14h30. Ondergetekende ziet het als chauffeur al weer geweldig zitten...

Zekerheden

Zijn er nog zekerheden in het leven? Moeten we straks blij zijn als onze Rode Duivels over Cyprus walsen met hun te duchten aanval, maar straks weer enkele doelpunten slikken dankzij hun wankele verdediging? Is Catalonië nu wel of niet onafhankelijk te noemen na het warm en koud geblaas van de Catalaanse premier? Wie gelooft die Amerikanen nog als de grootste 'pussygrabber' uit het Witte Huis zich haast om vandaag die andere verguisde 'poesgrijper' uit Hollywood de mantel uit te vegen?
Niets of niemand lijken we nog te kunnen vertrouwen, de certitudes zijn verdwenen uit ons bestaan... Of toch niet? Neen, want wat we met een aan 100%  grenzende zekerheid kunnen meedelen is dat er zaterdagnamiddag terug geschaakt werd in Roeselare en dat het verdorie nog leuk was ook. Als dat geen originele/onnozele (schrap wat niet past) inleiding was, dan weet ik het ook niet meer...

Een kort overzichtje van de gepleegde feiten beginnende bij de Roeselaarse eredivisie. Ouderdomsdeken Herman Ottevaere had een rustige namiddag toen tegenstander Jan Selschotter een paard en prise zette zonder er ook maar enige vorm van compensatie voor te krijgen. Een jammerlijke blunder waar iedereen vroeg of laat wel eens mee te maken krijgt. Kampioen Ben heeft een originele kijk op het schaakspel, zo luidt de eerste wet in het Delcatto-universum: Rokeer niet, want dat is tijdverlies! Zo geschiedde ook deze keer. Na de lichte schermutselingen van rivaal Louis voor zijn koningsstelling afgeslagen te hebben, trok Ben via de g-lijn ten aanval gezeten op een driest paard. Het later ontstane eindspel waarin een dame werd gewisseld voor toren en paard was technisch gewonnen voor onze 'champ'. Ondergetekende maakte na drie remises terug kennis met de nederlaag. Bernard Logie was de betere in een gelijkopgaande match, waar ik zonder plan wat zat aan te modderen en vroeg of laat loopt dat hopeloos verkeerd. Een ondoordachte torenzet beroofde mijn paard van zijn laatste vluchtveld en weg was het paard en even later ook het punt. Tijdens de onvermijdelijke 'tooganalyse' achteraf sprak Herman O. de wijze woorden: " Beter een slecht plan dan helemaal geen plan!"  Plannen is iets wat Francky altijd doet en dat leverde hem al vroeg pionwinst op tegen Jorit. Maar Jorit gaf zich niet gauw gewonnen. Na een doordacht stukoffer kwamen de bordjes terug in evenwicht en was de remise een feit. Achteraf aan diezelfde toog van hierboven, waar men kwistig strooit met levenswijsheden, vertelde Francky dat hij  Jorit maar een half pakske slaag had kunnen geven... Tja, misschien was het wel omgekeerd?  Pauwel en Kris bikkelden het hardst om de knikkers. Na maar liefst 83 zetten en tweemaal dwingende tijdnood moest Pauwel de handdoek in de ring werpen. Kris Muylle, beste mensen is in bloedvorm!

In tweede klasse ging nieuwkomer John Destreel met het volle punt lopen tegen Dany Van Hamme. Een 'kwal' in de openingsfase en een torenblunder van die laatste in het eindstadium waren voldoende voor winst. Erik Claessens strooide van meet af aan zand in de ogen van Mario Verbanck door met het Frans uit te pakken. Mario die volstrekt niet tweetalig is, liep algauw achter de feiten aan en hij kon die niet meer inhalen... Sommige mensen lijken voor het ongeluk geboren en geluk lijkt voor die gasten steeds uit hun handen weg te glippen, anderen stralen geluk uit en 'sjans' is nooit ver weg uit hun leven. Hubert Gryson behoort duidelijk tot deze tweede categorie. Na een vroege torenblunder slaagt hij er toch nog in, met behulp van twee vrijpionnen, om de volle buit mee naar huis te nemen. Philippe Maddens was de pineut van dienst. Philippe zal bij zijn 'tooganalyse' wellicht gedacht hebben: "Geen geluk in het spel is ..."
Over de rest van de partijen kan ik (moet ik) kort zijn, wegens weinig of niets van gezien of gehoord. Zo werd de vredespijp nogal vlug gerookt tussen Pieter Menu en Filip Verstraete. Was Salvatore al snel aan het nippen van een schuimende pint na een torenblunder van Renaat. Haalde de ervaring van Jozef het van nieuwkomer Diederik. Deelden Stijn Herreman en Adhemar Devolder de punten na een gelijkopgaande battle die geëindigd was in een finale met loper, torens en pionnetjes. En blunderde René deze keer zijn toren niet, maar verschalkte hij daarentegen Eric in een eindspel met zijn betere paard tegen de slechte loper...

*Volgende week staat de eerste inhaaldag van dit seizoen op het programma en begint voor de 'Die Hards' De Toren van Roeselare. Volgt Michiel Bleys zichzelf op? Welk konijn schudt Martijn uit zijn hoge hoed...? Te volgen langs deze weg vanaf de volgende blog.
*Zondag aanstaande gaan ook de individuele ligakampioenschappen van West-Vlaanderen van start. Dit keer in een organisatie van schaakclub 'De Dolle Torre' het vroegere Gazel. De plaats van afspraak is het clublokaal van de Brugse schaakclub en inschrijven kun je hier doen, maar let wel, de uiterste inschrijvingsdatum is woensdag 11 oktober en dat is heel dichtbij of net voorbij...
*Volgende week ook meer over de kampioenenviering van zaterdag aanstaande in de Rumbeekse 'Kleiputten'. Ook hiervoor lopen de inschrijvingen af op diezelfde woensdag
11 oktober. Waar wachten jullie nog op?

Tweede ronde Interclubs

Het gaat hard in interclubland, na vorige week de eerste ronde succesvol verorberd te hebben, mochten beide ploegen ook deze week aan de slag. Ploeg twee 'verorberde' lustig verder terwijl ploeg één zich verslikte en het hapje uit het Meetjesland ietwat op de maag bleef liggen. Sterreporter van dienst, Bert Feys was erbij en brengt een boeiend verslag vanuit de eerste lijn...

"Gisterenmiddag maakte de eerste ploeg van de Torrewachters zijn eerste verplaatsing van het nieuwe seizoen. Met MSV stond een gevaarlijke tegenstander op het menu. We kregen een jeugdige ploeg voorgeschoteld. Aanvankelijk zag het er vrij goed uit. Zowel Michiel, Bert, Bernard als Pauwel bouwden betere stellingen uit. Bernard kon uiteindelijk zijn licht voordeel niet ombuigen in winst. Op het einde mocht hij naar eigen zeggen tevreden zijn met remise. Bij Pauwel en Fabio liep het plots verkeerd. Fabio had gehoopt om via de d-lijn een winst te forceren, maar die zat er nooit echt in. Zijn tegenstander creëerde een vrijpion en maakte het mooi af. Pauwel verloor een kwaliteit en hij moest uiteindelijk na een drietal uur hevige strijd het hoofd buigen. Ook op bord twee liep het plots mis. Michiel die tot dan een heel onderhoudende partij had gespeeld wou het in een gewonnen stelling plots forceren. Daarbij verloor hij het stuk dat hij een uur daarvoor gewonnen had. "Gelukkig stelde mijn tegenstander nog remise voor, want ik denk dat ik verloren stond", gaf Michiel ridderlijk toe. Gelukkig viel er ook nog wat goed nieuws te rapen. Bert speelde aanvankelijk een goede partij en forceerde met een kwaliteitsoffer de winst. Feys junior rekende echter een zetje verkeerd waardoor zijn tegenstander toch nog kon overleven. Met drie pionnen voor een kwaliteit maakte Bert uiteindelijk toch de klus af, al had de 0-1 een uur vroeger op het bord moeten staan. Martijn overleefde een serieuze aanval van zijn tegenstander. Ons eerste bord ging niet in op een zetherhaling en speelde resoluut voor de winst. Zijn tegenstander overzag een betere voortzetting waardoor Martijn beter en beter kwam te staan. De Roeselarenaar maakte een moeilijk eindspel mooi af. 3-3. Na de mooie winst van vorige week toch een kleine teleurstelling. Onze tegenstanders hadden allemaal minder ELO. Toch durf ik zeggen dat MSV dit seizoen nog een pak punten zal halen. In het klassement zakken we van de eerste naar de derde plaats. Topfavoriet Waregem staat samen met Sint-Amandsberg aan kop."

Het relaas van de Bredense avonturen van de tweede ploeg heb ik proberen te distilleren uit de schrijfsels die ik terugvond in mijn mailbox. Onze joker van dienst Didier debuteerde op bord één tegen een onzichtbare tegenstander. Hugo Roman was in geen velden of wegen te bespeuren. Eventjes werd gedacht dat hij plots van achter het hoekje zou opduiken om al blitzend zijn match af te werken, wat hij wel meer doet, maar nee hoor Didier kreeg het punt in zijn schoot geworpen. Nog een geluk dat ze Rodenbach en chips hadden aan het zèèètje, véél chips... Robbert kwam, zag en overwon. In een Schots Gambiet-veegpartijtje was zijn jonge tegenstander al gauw het Noorden kwijt en toen hij er ook nog een toren bij inschoot was het uit en konden we al niet meer verliezen. Erik Claessens keek Kathleen Demeyere in de ogen, efkes toch en toen verloor hij een pion in de opening! Wanneer Erik wat meer naar zijn bord keek ging het beter, hij ontwikkelde druk in het middenspel en Kathleen moest een pion teruggeven. In een gelijke stelling werd een puntendeling overeengekomen en de buit, de teamzege was binnen voor de ploeg. Het resultaat van Herman was niet meer van levensbelang misschien enkel voor de geschiedenisboekjes? Na een valse start van zijn partij omwille van een sputterende klok, zeelucht is blijkbaar niet goed voor digitale machines, werd het een gelijkopgaande pot schaak die evolueerde naar een eindspel met gelijke lopers en evenveel pionnen. Ook hier een terechte remise en de lange en vooral vroege terugtocht naar het hart van West-Vlaanderen kon met deze 1-3 overwinning feestelijk ingezet worden...

De uitslagen van de competitie op zaterdag in de gekende vogelvlucht:
Bernard komt in een Caro Kann een pion voor tegen Louis. Die laatste schiet wakker en wint even later de pion terug met schaak. Het loperpaar van onze sympathieke Waal (Zijn er dan andere?) maakt de klus en dus ook Bernard af. In de vroege topper tussen Kris Muylle en Ben De Cat vertrok eerstgenoemde weer eens razendsnel uit de startblokken. Ben overleeft de Londense aanval en heeft nu een eerdere makkelijke prooi aan de witte koning want die staat nog lekker centraal. De genadeslag komt er met toren, loper en paard. Ben boekt zo een belangrijke zege in de nog lange weg naar de titel. Peter en een zieke Jorit deelden de punten. Ook deze partij kende twee gezichten: Eerst was het Jorit die de damevleugel 'aan een nader onderzoek onderwierp' en vervolgens trok Peter op avontuur via de koningsvleugel. Het paardoffer op f5 was kansrijk voor ondergetekende, maar ik was tevreden met het halfje. Jan en Pauwel speelden een onderhoudende partij schaak met wisselende kansen, alleen zag de ene speler meer dan de andere. Zo liet Jan een kans op materieel voordeel liggen, probeerde hij verder iets te forceren met een torenoffer dat door 'specialist' Pauwel werd beantwoord met een tegenoffer wat een hogere nettowinst en uiteindelijk de hoofdvogel opleverde.
De boezemvrienden Herman en Didier  maakten er zoals steeds een leuke match van. Didiers loperoffer werd door Herman correct weerlegd met een torenoffer. Hij staat beter, maar moet dan zijn financiële plicht vervullen aan de parkeermeter en verliest bij zijn terugkomst zijn concentratie en even later zelfs de partij. Tussen Francky en Guido ging het lange tijd gelijk op en dat was het ook materieel, maar Guido had zijn loper ongelukkig in de hoek geposteerd, jawel in die hoek waar de klappen vallen... In het eindspel rukte Franky's koning op richting loper en die moest Guido offeren voor een pion. De rest was kinderspel en dat brengt Francky Deketelaere zowaar aan de leiding in eerste.

In tweede haalde Hubert het in een vluggertje van Renaat nadat die zijn dame blunderde. Renaat & de vrouwen, 't is altijd iets... In de confrontatie tussen Mario en Filip offert eerstgenoemde zijn loper voor twee pionnen. Het blijkt niet voldoende want Filip boekt uiteindelijk nog een snelle winst. Pieter Menu haalt het dan weer van Eric Wydaeghe na paardwinst en volgens eigen zeggen 'met glans'! Belgacem kreeg na dertien zetten een paard cadeau van John en de rest was kinderlijk eenvoudig. Marc Van Gysel veroverde finaal de scalp of wat er van over is, van Salvatore nadat hij remise had afgewezen. Stijn Herreman liet dan weer kwaliteitswinst liggen tegen Erik Claessens, kwam alsnog een pion voor, maar rookte uiteindelijk de vredespijp omdat hij nog een afspraak (date?) had en dringend weg moest. Diederik en René houden elkaar lange tijd in evenwicht en gaan het eindspel in met toren + loperpaar (René) tegen toren, paard en loper (Diederik). Die laatste ruilt wijselijk de stukken af en nu is het echt wel remise. Tenslotte hebben we nog de partij tussen twee mensen die nog de oerknal, het ontstaan van de club van zeer nabij hebben meegemaakt: Jos en Adhemar. Het werd een felbevochten battle waarin Addie een pion kon snoepen in de opening. Die pion bleef zijn extraatje tot in het eindspel, maar de lopers van ongelijke kleur zorgden toch voor een puntendeling...

Oud maar geen fake news is dat de Armeniër Levon Aronian de wereldcup schaken in Tbilisi heeft gewonnen. Aronian haalde het in de tiebreaks met de rapidpartijtjes van zijn Chinese opponent Ding Liren. Ook oud nieuws, maar wel brandend actueel, is het feit dat de Torrewachters hun kampioenen vieren op 14 oktober. Het wordt hoog tijd om u in te schrijven (voor acht oktober) voor dat culinair festijn en entertainment van de bovenste plank. Ik voeg meteen de daad bij het woord, gelieve mij te volgen...