Het gaat hard in interclubland, na vorige week de eerste ronde succesvol verorberd te hebben, mochten beide ploegen ook deze week aan de slag. Ploeg twee 'verorberde' lustig verder terwijl ploeg één zich verslikte en het hapje uit het Meetjesland ietwat op de maag bleef liggen. Sterreporter van dienst, Bert Feys was erbij en brengt een boeiend verslag vanuit de eerste lijn...
"Gisterenmiddag maakte de eerste ploeg van de Torrewachters zijn eerste verplaatsing van het nieuwe seizoen. Met MSV stond een gevaarlijke tegenstander op het menu. We kregen een jeugdige ploeg voorgeschoteld. Aanvankelijk zag het er vrij goed uit. Zowel Michiel, Bert, Bernard als Pauwel bouwden betere stellingen uit. Bernard kon uiteindelijk zijn licht voordeel niet ombuigen in winst. Op het einde mocht hij naar eigen zeggen tevreden zijn met remise. Bij Pauwel en Fabio liep het plots verkeerd. Fabio had gehoopt om via de d-lijn een winst te forceren, maar die zat er nooit echt in. Zijn tegenstander creëerde een vrijpion en maakte het mooi af. Pauwel verloor een kwaliteit en hij moest uiteindelijk na een drietal uur hevige strijd het hoofd buigen. Ook op bord twee liep het plots mis. Michiel die tot dan een heel onderhoudende partij had gespeeld wou het in een gewonnen stelling plots forceren. Daarbij verloor hij het stuk dat hij een uur daarvoor gewonnen had. "Gelukkig stelde mijn tegenstander nog remise voor, want ik denk dat ik verloren stond", gaf Michiel ridderlijk toe. Gelukkig viel er ook nog wat goed nieuws te rapen. Bert speelde aanvankelijk een goede partij en forceerde met een kwaliteitsoffer de winst. Feys junior rekende echter een zetje verkeerd waardoor zijn tegenstander toch nog kon overleven. Met drie pionnen voor een kwaliteit maakte Bert uiteindelijk toch de klus af, al had de 0-1 een uur vroeger op het bord moeten staan. Martijn overleefde een serieuze aanval van zijn tegenstander. Ons eerste bord ging niet in op een zetherhaling en speelde resoluut voor de winst. Zijn tegenstander overzag een betere voortzetting waardoor Martijn beter en beter kwam te staan. De Roeselarenaar maakte een moeilijk eindspel mooi af. 3-3. Na de mooie winst van vorige week toch een kleine teleurstelling. Onze tegenstanders hadden allemaal minder ELO. Toch durf ik zeggen dat MSV dit seizoen nog een pak punten zal halen. In het klassement zakken we van de eerste naar de derde plaats. Topfavoriet Waregem staat samen met Sint-Amandsberg aan kop."
Het relaas van de Bredense avonturen van de tweede ploeg heb ik proberen te distilleren uit de schrijfsels die ik terugvond in mijn mailbox. Onze joker van dienst Didier debuteerde op bord één tegen een onzichtbare tegenstander. Hugo Roman was in geen velden of wegen te bespeuren. Eventjes werd gedacht dat hij plots van achter het hoekje zou opduiken om al blitzend zijn match af te werken, wat hij wel meer doet, maar nee hoor Didier kreeg het punt in zijn schoot geworpen. Nog een geluk dat ze Rodenbach en chips hadden aan het zèèètje, véél chips... Robbert kwam, zag en overwon. In een Schots Gambiet-veegpartijtje was zijn jonge tegenstander al gauw het Noorden kwijt en toen hij er ook nog een toren bij inschoot was het uit en konden we al niet meer verliezen. Erik Claessens keek Kathleen Demeyere in de ogen, efkes toch en toen verloor hij een pion in de opening! Wanneer Erik wat meer naar zijn bord keek ging het beter, hij ontwikkelde druk in het middenspel en Kathleen moest een pion teruggeven. In een gelijke stelling werd een puntendeling overeengekomen en de buit, de teamzege was binnen voor de ploeg. Het resultaat van Herman was niet meer van levensbelang misschien enkel voor de geschiedenisboekjes? Na een valse start van zijn partij omwille van een sputterende klok, zeelucht is blijkbaar niet goed voor digitale machines, werd het een gelijkopgaande pot schaak die evolueerde naar een eindspel met gelijke lopers en evenveel pionnen. Ook hier een terechte remise en de lange en vooral vroege terugtocht naar het hart van West-Vlaanderen kon met deze 1-3 overwinning feestelijk ingezet worden...
Bernard komt in een Caro Kann een pion voor tegen Louis. Die laatste schiet wakker en wint even later de pion terug met schaak. Het loperpaar van onze sympathieke Waal (Zijn er dan andere?) maakt de klus en dus ook Bernard af. In de vroege topper tussen Kris Muylle en Ben De Cat vertrok eerstgenoemde weer eens razendsnel uit de startblokken. Ben overleeft de Londense aanval en heeft nu een eerdere makkelijke prooi aan de witte koning want die staat nog lekker centraal. De genadeslag komt er met toren, loper en paard. Ben boekt zo een belangrijke zege in de nog lange weg naar de titel. Peter en een zieke Jorit deelden de punten. Ook deze partij kende twee gezichten: Eerst was het Jorit die de damevleugel 'aan een nader onderzoek onderwierp' en vervolgens trok Peter op avontuur via de koningsvleugel. Het paardoffer op f5 was kansrijk voor ondergetekende, maar ik was tevreden met het halfje. Jan en Pauwel speelden een onderhoudende partij schaak met wisselende kansen, alleen zag de ene speler meer dan de andere. Zo liet Jan een kans op materieel voordeel liggen, probeerde hij verder iets te forceren met een torenoffer dat door 'specialist' Pauwel werd beantwoord met een tegenoffer wat een hogere nettowinst en uiteindelijk de hoofdvogel opleverde.
De boezemvrienden Herman en Didier maakten er zoals steeds een leuke match van. Didiers loperoffer werd door Herman correct weerlegd met een torenoffer. Hij staat beter, maar moet dan zijn financiële plicht vervullen aan de parkeermeter en verliest bij zijn terugkomst zijn concentratie en even later zelfs de partij. Tussen Francky en Guido ging het lange tijd gelijk op en dat was het ook materieel, maar Guido had zijn loper ongelukkig in de hoek geposteerd, jawel in die hoek waar de klappen vallen... In het eindspel rukte Franky's koning op richting loper en die moest Guido offeren voor een pion. De rest was kinderspel en dat brengt Francky Deketelaere zowaar aan de leiding in eerste.
In tweede haalde Hubert het in een vluggertje van Renaat nadat die zijn dame blunderde. Renaat & de vrouwen, 't is altijd iets... In de confrontatie tussen Mario en Filip offert eerstgenoemde zijn loper voor twee pionnen. Het blijkt niet voldoende want Filip boekt uiteindelijk nog een snelle winst. Pieter Menu haalt het dan weer van Eric Wydaeghe na paardwinst en volgens eigen zeggen 'met glans'! Belgacem kreeg na dertien zetten een paard cadeau van John en de rest was kinderlijk eenvoudig. Marc Van Gysel veroverde finaal de scalp of wat er van over is, van Salvatore nadat hij remise had afgewezen. Stijn Herreman liet dan weer kwaliteitswinst liggen tegen Erik Claessens, kwam alsnog een pion voor, maar rookte uiteindelijk de vredespijp omdat hij nog een afspraak (date?) had en dringend weg moest. Diederik en René houden elkaar lange tijd in evenwicht en gaan het eindspel in met toren + loperpaar (René) tegen toren, paard en loper (Diederik). Die laatste ruilt wijselijk de stukken af en nu is het echt wel remise. Tenslotte hebben we nog de partij tussen twee mensen die nog de oerknal, het ontstaan van de club van zeer nabij hebben meegemaakt: Jos en Adhemar. Het werd een felbevochten battle waarin Addie een pion kon snoepen in de opening. Die pion bleef zijn extraatje tot in het eindspel, maar de lopers van ongelijke kleur zorgden toch voor een puntendeling...
Oud maar geen fake news is dat de Armeniër Levon Aronian de wereldcup schaken in Tbilisi heeft gewonnen. Aronian haalde het in de tiebreaks met de rapidpartijtjes van zijn Chinese opponent Ding Liren. Ook oud nieuws, maar wel brandend actueel, is het feit dat de Torrewachters hun kampioenen vieren op 14 oktober. Het wordt hoog tijd om u in te schrijven (voor acht oktober) voor dat culinair festijn en entertainment van de bovenste plank. Ik voeg meteen de daad bij het woord, gelieve mij te volgen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten