Oud-Torrewachter Marc Segaert is maandag na een korte ziekte in Brugge overleden.
Marc was een man uit de duizend, strijdvaardig en gedreven achter het schaakbord, gentleman met een luisterend oor en goede raad voor iedereen naast het bord.
Ooit interviewde ik hem voor ons tijdschrift de Torrewachter in het jaar onzes heren 2003, ja de tijd en vooral ook het leven vliegen voorbij. Ik herinner me de warme ontvangst in zijn statige woning in de schaduw van het H. Hart-Ziekenhuis. Datzelfde ziekenhuis waar hij 'groot' was geworden en die hij ook 'groot' had gemaakt door er de kunstnierafdeling vanaf nul op te bouwen. Na een opleiding als huisarts was Marc zich gaan toeleggen op inwendige ziekten, wat hem na nog eens vijf jaar zijn diploma van internist bezorgde. Nog was zijn honger naar kennis niet gestild, met de belofte van vast werk in het eerder vermelde Roeselaars ziekenhuis, specialiseerde hij zich aan de Universiteit van Madison (U.S.A.) in de leer van de nieren, de nefrologie om het eens met een geleerde medische term te zeggen. In 1972 ging Marc, op zijn 32ste aan de slag, het was ook het jaar waarin hij Torrewachter werd.
Dezelfde passie en de sterke wil om iets te bereiken in zijn beroepsleven nam hij ook mee achter het schaakbord waar Marc een te duchten tegenstander was. Schaken was niet zijn enige hobby, Marc Segaert was ook een fervent lezer en het was niet alleen vakliteratuur die hij verslond, ook wereldliteratuur en vooral poëzie konden hem uitermate bekoren. Ik heb als een soort van eerbetoon op het eind van dit schrijfsel één van zijn favoriete gedichten, waarin ook Marcs naam voorkomt opgenomen.
Na een rijk gevulde carrière waarbij je door velen werd geprezen en bewonderd ging je in 2005 uiteindelijk op pensioen, maar genieten van je oude dag was er voor jou nog niet bij. Met een nog steeds onvervulde passie besloot je om nog wat onderzoekswerk te verrichten aan de Gentse Universiteit.
Je verhuis naar De Haan deed je ook 'verhuizen' van schaakclub, Bredene was voortaan je hoofdclub, de band met Roeselare bleef echter sterk. Ik herinner me nog goed onze gesprekken op het tornooi van de Brugse Meesters (zie foto) waarbij zowat ieder lid van de Torrewachters die je gekend had, de revue passeerde. Het was duidelijk dat Roeselare een mooi en blijvend plaatsje in je hart had gekregen.
Marc, waar je ook bent, het ga je goed en tot ooit eens...
Marc groet 's morgens de dingen Paul
van Ostaijen
dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem
ploem ploem
dag stoel naast de tafel
dag brood op de tafel
dag visserke-vis met de pijp
en
dag visserke-vis met de pet
pet
en pijp
van
het visserke-vis
goeiendag
daa-ag vis
dag lieve vis
dag klein visselijn mijn
Marc wordt op zaterdag 10 april om 11h00 in intieme kring begraven.
Vrienden en kennissen krijgen de mogelijkheid om de dienst online te volgen via de link
die te vinden zal zijn op de digitale rouwbrief op deze website.
Wie wil kan online condoleren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten