Nog één keer slapen en het wansmakelijke circus dat de Amerikaanse presidentsverkiezingen voorstelt is godzijdank afgelopen. Alhoewel afgelopen? Nadien begint het wellicht pas: De Amerikanen zullen wakker worden in een verdeeld land met de helft triomfators en de andere helft ongelukkigen en dat is voor niemand een prettig vooruitzicht. Probeer hier maar eens om als zittend president iets gedaan te krijgen. Het strategisch en tactisch inzicht van een topgrootmeester zou hier waarschijnlijk ontoereikend zijn... Wat ons dan weer naadloos bij het schaakgebeuren in Roeselare brengt...
De schakende Roeselaarse meute mocht weer hun stad vertegenwoordigen in de nationale interclubs. Ons eliteteam trok naar de schaakclub MSV gestationeerd in het Oost-Vlaamse Evergem. De tweede ploeg werd naar buurland Wallonië gestuurd om er Estaimpuis te bekampen. Een kort overzicht van de 'gepleegde feiten':
Dokter Sander kwam naar eigen zeggen redelijk goed uit een voor hem vrij onbekende opening. Troost je Sander, die waar ik in terecht kom vind ik allemaal wereldvreemd, doch dit terzijde. Ons tweede bord bouwde rustig zijn stelling uit terwijl zijn rivaal niet echt een plan leek te hebben. In het middenspel brak de stelling toch open als een rijpe zweer... Sander nochtans bedreven in delicate medische kwesties verloor zijn greep op de stelling. Gelukkig zag de man aan de overkant geen duidelijke winstweg en stelde hij remise voor, wat aanvaard werd. Intussen was Michiel na zijn Noteboom-opening in een gelijkwaardig eindspel beland. Hij moest tijdelijk een paard geven, maar erg was dat niet omdat de viervoeter van de tegenstander ingesloten was en na enkele zetten geslagen kon worden. Helaas pindakaas: Michiel blundert en het vijandelijke paard gallopeert het wijde veld in. Met een stuk minder geeft onze nu ex-paardenvriend dan ook op. Dany werd 'rijp' genoeg bevonden om het zesde bord te vertegenwoordigen in het eerste team, maar dat was niet echt een geschenk. Zijn 1950 ELO sterke opponent was een paar maatjes te groot voor Danyboy die een zeer verdienstelijke partij speelde. Fabio's tegenstander opende passief, waardoor ons vierde bord zich redelijk vlot kon ontwikkelen. Fabs profiteerde niet ten volle van dit voordeel en de match kabbelde rustig verder. In het middenspel kwam er een combinatie op de mat waarbij onze man een dame overhield tegen twee torens en een onveilige koningsstelling. De Evergemmenaar stelde plots remise voor en de vredespijp werd gerookt. Toen Fabio achteraf zijn 'huiswerk' maakte, zag hij dat zijn vriend Stockfish een winstweg voor hem op het bord toverde. Jammer voor onze vierde bordspeler die al voor de derde opeenvolgende keer blijft steken op remise. Bernard speelde naar eigen zeggen zijn beste Benko in zijn schaakcarrière en dat tegen een jeugdig talent dat enkele jaren geleden nog Belgisch kampioen was geworden. Burny was lyrisch over zijn partij net als de geestelijke vader van de opening Benko zelve, die zich voor één keer niet omdraaide in zijn graf bij het aanschouwen van één van Bernards kunstwerkjes, maar met een zalige glimlach op zijn gelaat zag dat het goed was. Wie alles goed heeft bijgehouden komt aan een tussenstand van 3-2 voor de vijand, dat betekent dat Martijn op bord één de meubelen mocht redden. Martijn kreeg een Grand Prix Attack over zich heen, waar hij weinig kennis over had. Hij wachtte lang om te rokeren en dat werkte verbazend goed. Wit offerde een pion om tegenspel te krijgen en die pion kreeg hij later terug van Martijn toen die in tijdnood was verzeild. De finale was potremise met de torens en elk twee pionnen. Martijn speelde door en zijn vermoeide rivaal begon foutjes te maken en uiteindelijk gaf hij ook de partij uit handen. Zo werd toch nog een zuurverdiend punt uit de brand gesleept tegen een op papier veel sterkere tegenstander. Ploegkapitein Bernard was zo blij dat hij voor Martijn een zoen regelde met wellicht veel liefde gegeven door de knappe barvrouw van een naburig café, waar de rest van de ploeg al geruime tijd aan het nakaarten was...
Ploeg twee mocht hun Waalse vrienden van Estaimpuis gaan bekampen in het nabijgelegen Moeskroen. De strijd vond plaats in een lager schooltje waarvan de speelplaats bedekt was met een dikke laag bladeren in de mooiste herfstkleuren. Een zalig begin van een leuke schaaknamiddag? De start was goed, het vervolg helaas stukken minder: De verwarming liet het afweten en het veel te grote lokaal moest opgewarmd worden met een aftands 'blazertje' van de Moeskroense kringloopwinkel. Gelukkig was er nog warme koffie om geest en lichaam wakker en warm te houden. Een kort verslagje van de gebeurtenissen:
Peter was het eerste klaar met zijn partij. In een vluggertje met Sergent Romain lette ondergetekende weer eens niet op en moest zijn ingesloten toren geven voor een loper. Romain ruilde volgens de schaakregels zoveel mogelijk en beide opponenten kwamen in een eindspel terecht met dame en paard (Peter) tegen dame en toren (Romain) en nog een kudde pionnen aan beide zijden. In een voor hem gewonnen stelling deed Romain enkele mindere zetten en ik kon mijn dame en paard zodanig manoeuvreren dat er mat dreigde. Wit moest zijn toren geven voor mijn paard en plots stond ik een pion voor. Ik had helaas de Martijnspirit niet om dit eindspel uit te melken en ging akkoord met remise. Erik stond er naast mij niet slecht voor met zijn veroverde kwaliteit. Zijn jeugdige tegenstander bleef er echter in geloven en de match kantelde toen een sterk opgesteld paard en een aanval langs de flank Erik tot een ruil verleidde, waarbij hij eindigde met een stuk minder. Na enkele zetten en met een illusie armer gaf onze Rodenbachjongen op. Ook Geert had zich intussen goed kunnen verwarmen aan zijn wedstrijd. Het zag er allemaal nogal complex uit met een extra pion voor zijn tegenstander, maar dat was niet zo erg, want dat was een dubbelpion die weinig kon doen. Remise leek hier de uitslag te worden, tot Geert zich alsnog liet verrassen, zijn dame onbedoeld aanraakte en dan vervolgens in een vork liep. De nederlaag was een feit, Herman kon enkel nog de schade beperken. Onze nestor had na een moeilijke strijd een pion kunnen snoepen van zijn rivaal. In een beklijvende finale kwamen de bordjes weer in evenwicht. Vervolgens zette de man van Estaimpuis een valletje op, waarbij hij een stuk offerde. Herman nam het stuk en moest dan enkele zetten nauwkeurig spelen om mat te voorkomen. Toen dat gelukt was gaf zijn tegenstander op. Het werd dus met 2,5-1,5 een lichte nederlaag. De strijd bovenaan is hiermee nog verre van gestreden...
Als toetje nog de uitslagen van de Roeselaarse clubcompetitie en de nevencompetitie 'De Toren van Roeselare':
1ste Klasse: Bernard-Pauwel 1/2, Guido-Francky 1/2 (!), Kris-Geert 1-0, Louis-Herman 0-1 (!).
2de Klasse A: René-Renaat 1/2 (!), Tom-Robbert 1-0, David-Eric 0-1, Atef-Frederique 0-1, Belgacem-Addie 0-1 (!).
2de Klasse B: Arthur-Jozef De Meye 0-1, Jozef De Meye-Jos 1/2, Dany-Salvatore 1/2, Philip-Eric 0-1.
Toren van Roeselare: Michiel-Mario 1-0.
Ook volgende week dendert de competitietrein verder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten