Een laattijdige maar daarom niet minder gemeende 'Vrolijke Valentijn' toegewenst. De hoofdrolspelers van het interclubgebeuren waren dit keer aan de (behoorlijk) late kant om hun avonturen door te spelen, vandaar nu pas een kort verslagje. Laat ik het maar wijten aan de euforie bij onze 'schakende mannen' want beide ploegen trokken met een zege huiswaarts.
De eerste ploeg trok naar het Oost-Vlaamse Ertvelde, dorp van wijlen Eddy Wally koning van het levenslied en misschien nog belangrijker het oord waar zich de bronnen bevinden van Gulden Draak, Piraat en Augustijn. Schol !
Fabio zat nog slaapdronken achter zijn bord na een deugddoende snowboardvakantie. Tegenstander Steven Bauwens offerde een pion in de opening, maar kwam hiermee geen meter verder. Het was daarentegen Fabio die de betere kansen kreeg, maar door het nijpende slaapgebrek waren de concentratie en de inspiratie ver te zoeken. In het eindspel met ongelijke lopers zat weinig muziek en de remise was dan ook het logische resultaat. Ook Bernard Logie deelde de puntjes. Zijn voorbereiding bleek lonend: Hij had zowaar de opening, het Siciliaans, als de gespeelde variant goed gegokt. Zijn rivaal offerde een pion voor snelle ontwikkeling, maar kon dit niet ombuigen in kansrijk initiatief. Bernard gaf nog zijn pluspion terug en toen was alle spanning uit de partij verdwenen. Tijd nu voor een overwinning? Die kwam er op bord twee bij Bert Feys. Bert speelde een degelijke wedstrijd en stond al snel huizenhoog gewonnen. Hij maakte het nog spannend omdat hij niet direct de beste voortzetting vond. Gelukkig voor onze Jambers in spe, had de man aan de overkant reeds veel tijd verbruikt en dat kostte hem de partij. Intussen zat Michiel al te smullen van een vettige pita. In zijn match met Chris Willems had die laatste de opening nogal belabberd gespeeld en hierdoor verkreeg onze Roeselaarse held een superstelling. Toen hij ook nog na twaalf zetten een stuk verloor, was het na een uurtje amen en uit. Derde bordspeler Sander speelde een korte partij, waarbij zijn rivaal hem probeerde te verrassen door op de eerste zet b3 te spelen. De stelling verzandde in een saaie bedoening waar beiden geen zin in hadden en de vredespijp werd gerookt. Bij Martijn was het precies heel wat leuker? Onze CM hield het maar liefst zes uur vol en kreeg Stijn Descamps pas na
116 (!) zetten klein. De partij kende een knotsgek verloop, waarbij Martijn de voorlaatste fout maakte en de volle buit binnenhaalde. In de openingsfase had onze Rodenbachjongen een pion gewonnen na een offer van zijn rivaal die door deze laatste niet goed werd uitgewerkt. Martijn profiteerde niet en kwam door een reeks mindere zetten slecht te staan, gelukkig was ook Stijn niet in bloedvorm en verloor hij nog een pion na een blunder. Afmaken bleek makkelijker gezegd dan gedaan, Stijn knokte zich meesterlijk terug in de match met een geniaal torenoffer. Martijn weigerde omdat dit ging eindigen op een puntendeling. Hij wou per se winnen, maar verknoeide zijn materiële voorsprong. Het resulterende eindspel met toren en loper tegen toren was theoretisch remise, maar Martijn besloot het tegen beter weten in verder te spelen en warempel hij kreeg gelijk, maar daar had hij wel de hulp van zijn tegenstander voor nodig. Om 20h00 stond eindelijk de eindstand op het bord: 1.5-4.5 voor Roeselare en kon de lange reis terug aangevat worden...
De tweede ploeg mocht het opnemen tegen de buren van Izegem. Het Izegemse team stond allerlaatste met geen enkel punt, dus dat ging een makkie worden? Dat varkentje zou vlug gewassen worden? Op de helft van de borden werd snel (winnend) voordeel bereikt, op de andere helft werden het enkele spannende uren voordat de mannen (en vrouw) van de borstelstad plooiden.
Herman speelde naar eigen zeggen één van zijn vreemdste openingen. Hij begon met Pf3, waarop zijn rivaal e5 speelde! Deze pion kon op zet twee geslagen worden of zat er meer achter? Herman nam het vroege geschenk aan en kende verder geen problemen. Toen er na heel wat stukkengeruil ook nog een tweede pion verdween in zijn bakkie was de kous af. Een makkelijke zege voor onze nestor, maar ééntje waarbij weinig eer viel te rapen. Eerste bord Pauwel had zijn dagje niet: In een complexe stelling verloor hij eventjes zijn concentratie en een paardvork deed hem een volle toren verliezen. Na nog enkele zetten aangemodderd te hebben gaf hij zwaar teleurgesteld op. Zijn 400 ELO lager gekwoteerde tegenstander kon zijn geluk niet op.
Dany had intussen de handen meer dan vol met de ma van Emiel Bouquet. Na een gelijkopgaande opening, Koningsindisch in de voorhand volgens de meester, had Dany een extra pion, maar een onzorgvuldigheid in het middenspel bracht de bordjes gelijk. In het eindspel kon Dany zonder probleem zijn pionnenmeerderheid op de damevleugel verzilveren. Tegenstandster Carine, die zich tot dan kranig had geweerd kwam duidelijk tekort in de finale. Met een remise had Peter nu genoeg om de zege voor het team binnen te halen. De partij stond al zettenlang gewonnen toen de Izegemmer al vlug een kwaliteit blunderde. Het bleef maar duren omdat Mattijs maar bleef doorspelen en waarschijnlijk (heimelijk) op pat hoopte? Toen de rest van het team alcoholische dampen aan het snuiven was, heb ik hem dan ook gezegd wat ik verder zou spelen en dat ik geen pat ging toelaten. Mattijs zag onmiddellijk het nutteloze van verder schaken in en schudde direct mijn hand. Met deze 1-3 blijven we meedraaien bovenaan het klassement.
Volgende week staat reeds de achtste ronde op het programma. Beide ploegen spelen thuis: Roeselare 1 ontvangt Aalter 1 en de tweede ploeg mag het opnemen tegen Bredene 2. Haalbare kaarten, maar verkoop nooit het vel van de beer vooraleer die geschoten is...
Vlug vlug nog de uitslagen van onze Torrewachtercompetitie:
1ste Klasse: Didier-Ben 1/2, Louis-Jan 1-0, Kris-Bernard 0-1 (!), Pauwel-Francky 1/2.
2de Klasse: Stijn-Tom 1/2, Jos-René 1-0, Adhemar-Salvatore 1/2.
3de Klasse: Philip-Mario 1/2, Arthur-Atef 0-1, Marc T-Dany 0-1.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten