Vrolijk Kerstfeest

Het schaakjaar 2017 huppelt op zijn laatste benen: Afgelopen zaterdag werd de vierde ronde afgewerkt van onze nevencompetitie 'De Toren van Roeselare'. Drie partijen, waarvan er twee gespeeld werden in uitgesteld relais omdat één van de acteurs vergeten was naar zijn kalender te kijken en zodoende later op het appel verscheen. Robbert Degrave, die vorige week Guido over zijn knie (tje) legde, was dit keer minder succesvol. In een Pirc met een flexibele e6 kon tegenstander Brian Wollaert vroeg in de partij een paard winnen. De rest was kinderspel: Blijven opletten en afwikkelen naar winst! Jan Feys en Guido Vancoillie deden het op zijn Koningsindisch. Aanvankelijk ging het gelijk op tot Guido drie tempi verloor en Jan zijn troepen in slagorde kon plaatsen. Er volgde een briljant paardoffer en Guido's koningsstelling werd uiteen gereten. Wanneer Jan Feys het geofferde stuk na drie zetten terugwon en vervolgens een pion liet oprukken met promotionele bedoelingen (ahum) gooide zijn rivaal de handdoek in de ring. Rest me nog een kort verslagje van de derde partij. Niet zo'n doordeweeks potje schaak, maar wel een heuse topper tussen beide ongeslagen leiders Michiel Bleys en zijn boezemvriend Martijn Maddens. Wie deze wedstrijd naar zijn hand kon zetten nam ongetwijfeld een stevige optie op de tornooiwinst... Ik beschrijf de partij met de woorden van Martijn zelve: "29 zetten ging het relatief goed, vervolgens ging elf zetten lang het licht bij mij uit en dan beging Michiel drie blunders op rij.'' Martijn won uiteindelijk dankzij een ver opgerukte en niet meer te stoppen vrijpion. Michiel kan dus toch nog verliezen...
Wie de laatste tijd ook niet meer te stoppen lijkt en wie weet op weg is naar zijn zoveelste titel in de Roeselaarse eerste klasse luistert naar de naam Kris Muylle. Kris speelde zijn laatste partij van de heenronde tegen Didier Dalschaert en won overtuigend na een Siciliaanse Najdorf-opening. Didier had een zwakke pion op e6, die ogenblikkelijk onder vuur werd genomen door de witspeler en ook verloren ging. Toen de witte dame het zwarte kamp infiltreerde, ging een zwarte toren verloren na een penning en het was uit voor zwart. Kris Muylle neemt nu stevig de leiding in handen en zijn rivalen gaan een nagenoeg foutloze terugronde moeten spelen om hem van zijn negende (!) titel te kunnen weerhouden...
In tweede B had leider John Destreel het knap lastig tegen Philip Maddens. Philip had een pion gewonnen in de opening en zette druk op de stelling van John. Die laatste had het eventjes moeilijk, maar toen Philip zelf (?) de spanning uit de partij haalde door af te ruilen, kon John overnemen en het genadeschot geven. Een wanhopig stukoffer van Philip kwam hopeloos te laat... Hiermee zijn alle wedstrijden in tweede klasse gespeeld en kan de kalendermaker aan het werk.

Wat 2018 gaat brengen dat kunnen we moeilijk voorspellen, maar ik geef toch al deze data mee om in uw agenda vast te prikken:
*Zaterdag 6 januari staat de traditionele opener van het nieuwe jaar op het menu: De Nieuwjaarsblitz !!! Een niet te missen evenement.
*De terugronde van onze onvolprezen competitie start op 13 januari.
*De West-Vlaamse Liga is terug van de partij op zondag 14 januari.
*Interclubbers kunnen terug aan het werk op 4 februari met de volgende bezoekende teams: Roeselare 1 versus Jean Jaurès 2 en Roeselare 2 versus KGSRL 9.

Rest mij nog één ding en dat is iedereen een Vrolijk Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar toe te wensen namens het ganse bestuur van De Torrewachters...

Wijk aan Zee 2018

Schaakjaar 2017 is zo goed als voorbij. Wie nog al schakend wat wil uitbollen die kan tussen Kerst en Nieuw deelnemen aan het tornooi van Bethune. Op deze Noord-Franse locatie wordt van 26 tot en met 30 december voor de 38ste keer een open tornooi georganiseerd. Veel West-Vlamingen vinden hun weg naar dit pittoreske stadje op een boogscheut van Rijsel. Als hiermee uw interesse gewekt is dan kunt u hier alle info terugvinden.
2018 wordt dan weer, zoals altijd, spetterend geopend met het Tata Steel Chess-tornooi. Dit jaar hebben onze Noorderburen iets te vieren: Het is namelijk voor de tachtigste keer dat het tornooi doorgaat! Wat in 1938 begon als een regionaal tornooi op de terreinen van Hoogovens (nu Tata Steel) in Wijk aan Zee evolueerde al snel naar een schaakgebeuren van internationale allure.  Ook dit jaar wordt dezelfde formule behouden: 28 grootmeesters ingedeeld in twee groepen van 14 spelers geven elkaar partij van 12 januari tot en met 28 januari. De meeste wedstrijden worden betwist in het kuststadje Wijk aan Zee. Om het schaken wat te promoten gaat het ganse circus ook op tournee. Gaststeden dit jaar zijn Hilversum en Groningen. Het deelnemersveld is ook dit jaar weer om van te smullen. Zo treffen we onder de deelnemers in de A-Groep (Masters) de volgende spelers aan: Titelverdediger Wesley So, wereldkampioen Magnus Carlsen, de winnaar van de Londen Classic Fabiano Caruana, regerend Europees kampioen Maxim Matlakov, de nummer drie van de wereld Shakgriyar Mamedyarov, achtvoudig Russisch kampioen Peter Svidler, de beste vrouwelijke grootmeester(es) Hou Yifan en oud-wereldkampioen Viswanathan Anand om er enkele te noemen. Moet er nog zand zijn? Ook in de B-Groep (Challengers) zit er schoon volk met de grootmeesteressen Harika Dronavalli en Olga Girya, de kersverse Noorse jeugdwereldkampioen Aryan Tari en traditioneel enkele Nederlanders met oudgediende Erwin l'Ami en het jong geweld dat dit jaar vertegenwoordigd wordt door Benjamin Bok en de broertjes Van Foreest (Jorden & Lucas). Al dit lekkers kun je op de voet volgen via de officiële site van het tornooi: Tata Steel Chess 2018.

Uw wekelijkse overzichtje van de activiteiten op de Roeselaarse (schaak)velden:
Het was inhaaldag in eerste en natuurlijk ook in tweede klasse. Zo bracht Pauwel Deblauwe terug spanning in het clubkampioenschap door te winnen van Ben De Cat! In de opening had Pauwelke een pion gesnoept, maar enkele zetten later waren de bordjes alweer in evenwicht. Het eindspel was heel interessant maar van het eerder complexe type: Elk als ik het goed heb een viertal pionnen en een toren en het loperpaar voor Ben en een paardengespan voor zijn rivaal. Ben wou per se winnen, maar onze jonge Deerlijkse belofte jaagde de vijandelijke koning op met zijn paarden en toren en Ben koos de verkeerde vluchtweg: Hij dook het veld in met zijn koning en liet zo eeuwig schaak liggen op de laatste rij. Enkele zetten later won Pauwel een zuiver stuk: Delcatto kon niet terugslaan want er kwam een dodelijke vork op toren en koning. Knappe zege van Mister Blue! Eerste achtervolger Kris Muylle profiteerde maximaal door Jan Selschotter tegen het canvas te meppen. Jan Selschotter was enkele pionnen in het nadeel gekomen en kon weinig beginnen in het eindspel tegen de centrale opmars van drie losgeslagen pionnen. Louis Vandecasteele en Francky Deketelaere hielden het op remise na een partij waarin Louis het initiatief en de betere kansen had, maar het vergat af te maken. Tenslotte was er nog de battle tussen de twee 'dikke' vrienden Peter Degrieck en Didier Dalschaert. Ondergetekende kwam goed uit de opening, had initiatief en de meeste ruimte. Didier zweette dikke parels en toen Peter wat meehielp door enkele stukken af te ruilen kwam de Heulenaar terug in de match. Na een minicombinatie ging een stuk van Peter verloren en eventjes later was het uit. Nog een nul op mijn rapport, waarmee ik wellicht de 'regelmatigste' speler in eerste ben geworden?
In tweede was er één inhaalpartij: Philip Maddens moest winnen van Belgacem Hajaji om nog kans te maken op een verlengd verblijf in tweede. Het ging al gauw mis wanneer enkele soldaatjes in de doos verdwenen. Toch bleef het lang spannend door enkele wederzijdse matdreigingen. Uiteindelijk haalde de ervaring van Belgacem het.

Ook de jongens van De Toren van Roeselare waren zaterdag paraat. In de derde ronde gooide Robbert Degrave grote ogen door te winnen van Guido Vancoillie. Laatstgenoemde was nochtans schitterend uit de opening gekomen, maar de machine stokte en de chauffeur speelde iets te behoudend. Robbert manoeuvreerde zijn stukken naar betere posities en kon onderweg een pion slaan. In een toreneindspel met pionnen liet Guido op een bepaald ogenblik de remise liggen en won Robbert de pionrace en zijn eerste punt in De Toren. Nestor Herman Ottevaere had naar eigen zeggen een passieve stelling met een slechte loper. Tegenstander Jan Feys plaatste daar een frivool huppelend paard tegenover en dat was voldoende voor winst. Thijs Vermeir onderging de wet van de sterkste in zijn partij met Michiel Bleys. In de opening verloor hij een paard weliswaar voor twee pionnen, maar onze FGM weet wat hij doet. Michiel leidde de dans en een paardvork op beide torens werd Thijs  uiteindelijk fataal. Boezemvriend Martijn Maddens had zijn handen meer dan vol met Brian Wollaert. In deze Hollandse partij gebeurde er de eerste 20 twintig zetten relatief weinig. De theorie werd door beide spelers nogal 'vrij' toegepast zodat een nogal onorthodoxe stelling ontstond en daardoor bleef het vreemd genoeg lange tijd gelijk opgaan, tot Martijn diep in de finale een paard offerde en zijn dame met fatale gevolgen Brians stelling infiltreerde.
De verliezers van deze namiddag krijgen volgende week met de vierde ronde van De Toren van Roeselare een nieuwe kans om zich te bewijzen...

Rest mij nog één ding en dat is iedereen namens het ganse bestuur van De Torrewachters een Vrolijk Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar toe te wensen. De eerstvolgende afspraak wordt 6 januari voor onze Nieuwjaarsblitz met een mini-Nieuwjaarsreceptie...

Caruana wint Londen Classic

De Italo-Amerikaan Fabiano Caruana heeft in Londen de negende editie van de Londen Classic gewonnen. Hij zorgde zelf voor heel wat suspens door een op het eerste zicht makkelijke tornooizege (Fabiano stond na zes van de negen te spelen ronden aan de leiding met een vol punt voor op het peloton), die zege toch nog (bijna) uit zijn handen te laten glippen. Gelukkig voor deze sympathieke schaakmens waren de schaakgoden hem wel heel gunstig gezind: Medestrijder voor de tornooiwinst Nepomniatchi werd in de laatste ronde bijgebeend en in een spannende tiebreak haalde Caruana alsnog de tornooiwinst binnen. Het zilver was voor Nepomniatchi, die hoge ogen gooide door te zegevieren van wereldkampioen Magnus Carlsen. Eerlijkheidshalve moeten we er wel bij vermelden dat Magnus serieus had meegeholpen om zijn eigen aanvankelijk goede stelling naar de vaantjes te helpen. Oordeel vooral zelf door de partij (onderaan) na te spelen... De onfortuinlijke Carlsen eindigde nog net op het podium, maar dat zal hem ongetwijfeld worst wezen? In Londen werd hij immers bekroond als eindwinnaar van de Grand Chess Tour 2017. Een reeks van toptornooien beginnende in Parijs, om te vervolgen met Leuven, Sinquefield, Saint-Louis om tenslotte te eindigen in de Engelse hoofdstad Londen. Dat 'geschaak' leverde hem het niet onaardige sommetje van 245.417 Amerikaanse dollars op (zo'n 209.067 euro). Pa en ma zullen hem graag zien (thuis) komen...

De Torrewachters van de Roeselaarse schaakclub spelen niet om harde valuta, maar voor de eer en hun 'natje' achteraf. Een overzichtje van de zaterdag gespeelde matchen:
Bernard Logie en Didier Dalschaert waren de hoofdrolspelers in de kortste partij van de namiddag. Een hypersnelle Siciliaan waarin al even rap tot remise werd besloten. Ook Peter Degrieck en Kris Muylle lieten er geen gras over groeien. In een 'Pirciaans' gevecht kwam Kris al snel een pion voor, Peter kreeg wel het initiatief en toen hij zijn pion terug kon winnen, bracht hij onnodig zijn koning in veiligheid. Na enkele stukwissels leek ook hier de partij op remise uit te draaien, maar Peter liep nogal onnozel in een penning en kon zijn dame en de partij opgeven. Door de onverwachte puntenwinst van Guido tegen kampioen Ben is ondergetekende nu alleen-eigenaar van de rode lantaren. Applaus voor mezelf! Guido Vancoillie hield dus Ben De Cat op remise nadat die laatste een kwaliteit had verloren na een schaakje. Volgens Ben was het zelfs technisch gewonnen voor Guido, maar die was al lang tevreden met zijn half puntje en hij stelde zelf remise voor, waar Ben niet over twijfelde. Jorit Da Silva Heleno had zich goed voorbereid voor zijn duel met Jan Selschotter. In een Tarrasch werd een zijvariantje op het bord gebracht, waar Jan duidelijk geen kaas van had gegeten. Zijn geïsoleerde d-pion verdween in het bakje en de rest was volgens Jorit techniek!
In tweede was het kalm op de schaakvelden: Slechts drie (einde seizoens- ?) partijen werden betwist. Zo werd het remise tussen Salvatore Petralia en John Destreel na een intens gevecht waar Salvatore een stuk had gewonnen voor twee pionnen. De puntjes werden eveneens gedeeld in de match tussen Adhemar Devolder en Eric Wydaeghe. Hoe weet ik niet, want de heren waren plots verdwenen in de Roeselaarse nacht. Dany Van Hamme gaf dan weer schaakles aan Frederique Lievens met zijn Zwarte Leeuw. Een duivels beest wat hem na een schaakje in de opening de loper van Frederique opleverde. De rest was kinderspel...

Volgende week staat een nieuwe ronde van De Toren van Roeselare gepland en is het inhalen geblazen voor de competitiespelers. Vooral de eersteklassers hebben nog wat 'werk' voor de boeg. Profiteer hier a.u.b. van! In tweede is de grootste strijd gestreden en is bekend wie na Nieuwjaar zijn verblijf in de tweede klasse zal verlengen en wie voor de titel gaat spelen in derde. Aan allen (zoals steeds) veel succes!!!

Oostende wordt (dubbel) ingeblikt door Roeselare

De titel is dat geef ik grif toe schromelijk overdreven. Oostende bleek geen vers panklaar Noordzeehapje, maar eerder een taaie zoutwatermossel die zich maar moeilijk liet openen... Wegens een griepaanval die ik niet tijdig had afgeslagen, was ik zelf niet aanwezig en daarom komt het verslagje van de eerste ploeg van onze favoriete Weekbode-reporter Bertje Feys. Het verslag van Roeselare twee heb ik gedistilleerd uit de proza die ik in mijn mailbox vond.

Bert sprak volgende wijze woorden: " De verplaatsing naar Oostende beloofde een heel zware te worden voor de eerste ploeg. KOSK bengelt wel aan de staart van het klassement, maar kan op papier toch een heel sterke ploeg samenstellen. We hadden echter het geluk aan onze zijde. Door de interclubs in Frankrijk moesten enkele van de basisspelers doorschuiven naar de eerste ploeg, waardoor de tweede ploeg toch iets minder sterk was dan anders. Desalniettemin stelde KOSK een heel homogene ploeg op. Bernard kwam op bord vijf goed uit de opening, zijn favoriete Caro-Cann. Wit had weinig dreigingen, maar maakte van een tactische wending toch gebruik om Bernard in de luren te leggen. Bernard verloor een kwaliteit en even later de partij. Een onnodige nederlaag voor onze Nestor. Bernard bouwt al wekenlang zijn partijen heel goed op, maar de verdiende winstpartijen komen er voorlopig niet. Op bord 1 stond het bord van Martijn al heel snel in brand. De witspeler koos voor een gambiet, maar al snel kon Martijn de aanval overnemen. In een chaotische stelling toonde Martijn zich de beste. Bert op bord 3 zag al snel de bui hangen. De Torrewachter won een pion, maar wit kreeg onverwacht tegenspel. Bert verdedigde zich met handen en voeten. Uiteindelijk werd een eindspel bereikt waarin hij een paard en twee pionnen had tegen een toren. Bert speelde het niet zo nauwkeurig uit, maar mede doordat zijn tegenstander in tijdnood was kon hij toch snel het punt binnenrijven. Op bord zes kwam Pauwel beter uit de opening, maar in plaats van een pion te winnen verloor hij door een tactische wending een stuk. Een nederlaag die niet kon vermeden worden. Net zoals bij Bernard is Pauwel zeker niet minder dan zijn tegenstanders. De winstpartijen komen er wel! Op bord 4 speelde Fabio opnieuw een degelijke partij. De Torrewachter kwam goed uit de opening en had gans de partij licht overwicht. Fabio kon dit echter niet verzilveren en nam, in samenspraak met Bernard, remise aan. Alle hoop kwam dan ook op de schouders van Michiel. Die offerde in het begin van de partij een stuk tegen enkele pionnen. Aanvankelijk leek dat niet genoeg te zijn, maar toen zijn tegenstander dacht met een tactische wending Michiel tegen het canvas te kloppen liep het voor de zeeman plots helemaal verkeerd. Met secuur aanvalsspel kon Michiel zijn tegenstander mat zetten. 2.5-3.5. Eerherstel na een zwakke vorige ronde. Een mooie overwinning tegen een sterke ploeg die momenteel niet op haar plaats staat in het klassement..."

Het tweede team werd gescheiden van de eerste ploeg en ergens in een klein en vooral koud lokaaltje gehuisvest. Een tactische zet van onze tegenstanders? Misschien maar dat kon onze kleerkast Didier Dalschaert op het eerste bord weinig schelen. In een Siciliaanse strijd ging het lange tijd gelijk op na ruil van de a- en de b-pionnen. In het middenspel kon Didier een kwaliteit winnen en onderweg nog enkele soldaatjes snoepen. Zijn koningsaanval sloeg aanvankelijk niet door, tot onze Heulenaar het licht zag en een belangrijke verdediger kon wegjagen met opgave van de Oostendenaar tot gevolg. Ook Herman Ottevaere had last van de te lage schaaktemperatuur. De aanwezige verwarming stond wellicht ingesteld op zijn spaarstand en dan zat eerste bordspeler Didier er nog pal voor! Ook voor onze nestor Herman geen ideale omstandigheden om een partijtje schaak te spelen. Desalniettemin trok Herman zijn streng en nam van meet af aan het initiatief tegen een verdedigend ingestelde tegenspeler. Een niet gespeeld loperoffer voor drie pionnen in de openingsfase, zorgde ervoor dat de wedstrijd nodeloos lang duurde. Uiteindelijk forceerde Herman de zaken met een pionoffer, wat hem positioneel voordeel gaf en zijn rivaal voor onoplosbare problemen plaatste. Het geduld van derde bordspeler de lichtjes grieperige Eric Claessens werd danig op de proef gesteld door zijn Oostendse compaan die pas na twintig minuten aan het bord opdook. Eric had zijn dag niet en ook al geen plan en dat brak hem zuur op in de gespeelde Londen-partij. Een loperoffer op h7 was het begin van een combinatie die naar mat leidde en dat na amper 17 zetten. Mijn slechtste match in jaren vertelde Eric achteraf aan het verbouwereerde publiek. Stijn Herreman die mocht 'depaneren' walste aanvankelijk over zijn tegenstander. Met een torenoffer kon hij de dame van zijn tegenstander insluiten en nog een torenoffer (Stijn duidelijk in topvorm!) leverde de dame op. Het middenspel zorgde voor nog twee extra stukken en een mat in 5 kwam in de stelling. Helaas pindakaas, door 'bevroren hersenen' of was het schaakblindheid gaf Stijn zijn dame  pardoes weg en moest hij met het schaamrood op de wangen tevreden zijn met remise. Zo werd het met de hakken over de sloot een nipte zege met 1.5-2.5. De winterstop komt wellicht net op tijd?

Uw wekelijkse overzichtje van de Torrewachtercompetitie:

In eerste klasse leek het wel bijltjesdag: De top drie uit de rangschikking verloor halve en hele punten. Kampioen Ben De Cat  en tevens leider in de tussenstand moest al zijn schaakkennis in de weegschaal leggen om nestor Herman te volgen. Herman had zijn eigen (vrouwelijke) chauffeur aangesteld en zo kon hij stressloos aan zijn partij beginnen. Dat resulteerde in een eindspel waarin hij een tikkeltje beter stond, maar waar uiteindelijk de vredespijp werd gerookt met zijn opponent. Ben kon de schade bovenaan de ranglijst hierdoor nog enigszins beperken. Slechter verging het zijn medeleiders Kris Muylle en Francky Deketelaere. Kris kreeg op zijn 'Muylle' van Louis Vandecasteele. In de opening was Louis een pion voorgekomen, maar het was vooral zijn infiltratie met dame en toren op de laatste rijen die hem de zege bracht. Kris probeerde nog zijn koning naar veiliger oorden te loodsen, maar een volle toren moeten afgeven is zelfs voor deze achtvoudige clubkampioen iets teveel van het goede. Francky Deketelaere verslikte zich dan weer in de onvoorspelbare Pauwel Deblauwe. Die laatste verraste zijn overbuur met een paardvork, die hem een kwaliteit opleverde. De volgende zetten speelde Pauwel het mooi uit en na een matdreiging werpt Francky de handdoek in de ring. Onderaan het klassement wordt er even hard gebikkeld voor de knikkers als bovenaan, allé dat denken we toch... Met deze ingesteldheid gaven Jan Selschotter en Peter Degrieck elkaar partij. Aanvankelijk ging het gelijk op en dacht ondergetekende beter te staan omdat zijn rivaal een geïsoleerde pion had in het centrum. Toen er enkele stukken werden afgeruild en Peter een dreiging afwendde, tuimelde hij met zijn ogen open in een andere valstrik. Weg was zijn loper en de rest was eigenlijk overbodig. Ook Jorit Da Silva Heleno was in een valletje getrapt in zijn partij met Didier Dalschaert. Hier lagen de zaken wel iets complexer dan in mijn partij. Didier had het over een paardvork die schijnbaar niet doorsloeg en met de volgende zetten dan weer wel, waardoor hij altijd een stuk won. Volgt u nog? Tenslotte was er nog de langstdurende veldslag in eerste tussen Guido Vancoillie en Bernard Logie. Daarmee hadden we een volledige speeldag in eerste en dat is bij mijn weten dit seizoen nog niet gebeurd? Het werd tussen Guido en Bernard een taaie, lange en zware veldslag, waarin Guido krampachtig de boel probeerde gesloten te houden, Bernard het gaatje zocht maar niet vond, Guido vervolgens in acute tijdnood kwam en Bernard uiteindelijk remise voorstelde wegens een droge keel?
In tweede klasse spelen sommigen sneller schaak dan hun schaduw, de matchen waren amper begonnen of Philip Maddens kon zijn allereerste winst ooit optekenen tegen Renaat Vanassche. Renaat zat blijkbaar met een kater en die moest verzorgd worden, want hij was snel naar huis? Ook Belgacem was redelijk snel klaar met tegenstander Frederique Lievens. Niet dat Frederique diervriendelijke motieven had ingeroepen, hier was ex-eersteklasser Belgacem gewoon letterlijk en figuurlijk een klasse te sterk. Mario Verbanck verslikte zich bijna in Diederik Wydooghe. Diederik had een kwaliteit gewonnen, maar verloor alsnog door een dubbele dreiging met torenwinst en pionpromotie als de niet zo leuke opties. Hubert Gryson had een kwaaie klant aan John Destreel. John had in de loop van de partij een pion gewonnen en dat bleek na een ellenlange finale voldoende voor winst in een toreneindspel. Ook Dany Van Hamme en Salvatore Petralia streden voor wat ze waard waren. In een eindspel met pionnen en een koning vond Dany na lang zuchten en kreunen de winstweg en kon promoveren naar dame. In de tussentijd zat Salvatore niet stil en zijn verbonden pionnen rukten gevaarlijk op naar de overkant. Dany zag de eenvoudige weg naar de volle buit niet en kon op het einde een (waarschijnlijke ?) nederlaag nog afwenden met eeuwig schaak. Rare jongens die tweedeklassers...

Ook grootmeesters kopen wel eens Kerst- en Nieuwjaarsgeschenkjes. De nodige centjes hiervoor proberen sommigen op te halen in de Engelse hoofdstad Londen, waar momenteel één van de meest prestigieuze en vetgesponsorde tornooien van het jaar doorgaat namelijk de Londen Chess Classic. Tien wereldtoppers bekampen elkaar in een negenrondig schaakevenement en strijden om het leeuwenaandeel van de 300.000 Amerikaanse dollars aan prijzengeld binnen te halen. Na vier ronden prijkt de Italo-Amerikaan Fabiano Caruana solo aan de leiding in een tornooi, waar vooral 'geremiseerd' lijkt te worden? Volg het vooral zelf en dat kun je hier: London Chess Classic.