De titel is dat geef ik grif toe schromelijk overdreven. Oostende bleek geen vers panklaar Noordzeehapje, maar eerder een taaie zoutwatermossel die zich maar moeilijk liet openen... Wegens een griepaanval die ik niet tijdig had afgeslagen, was ik zelf niet aanwezig en daarom komt het verslagje van de eerste ploeg van onze favoriete Weekbode-reporter Bertje Feys. Het verslag van Roeselare twee heb ik gedistilleerd uit de proza die ik in mijn mailbox vond.
Bert sprak volgende wijze woorden: " De verplaatsing naar Oostende
beloofde een heel zware te worden voor de eerste ploeg. KOSK bengelt wel aan de
staart van het klassement, maar kan op papier toch een heel sterke ploeg
samenstellen. We hadden echter het geluk aan onze zijde. Door de interclubs in
Frankrijk moesten enkele van de basisspelers doorschuiven naar de eerste ploeg,
waardoor de tweede ploeg toch iets minder sterk was dan anders. Desalniettemin
stelde KOSK een heel homogene ploeg op. Bernard kwam op bord vijf goed uit de
opening, zijn favoriete Caro-Cann. Wit had weinig dreigingen, maar maakte van
een tactische wending toch gebruik om Bernard in de luren te leggen. Bernard
verloor een kwaliteit en even later de partij. Een onnodige nederlaag voor onze
Nestor. Bernard bouwt al wekenlang zijn partijen heel goed op, maar de verdiende
winstpartijen komen er voorlopig niet. Op bord 1 stond het bord van Martijn al
heel snel in brand. De witspeler koos voor een gambiet, maar al snel kon Martijn
de aanval overnemen. In een chaotische stelling toonde Martijn zich de beste.
Bert op bord 3 zag al snel de bui hangen. De Torrewachter won een pion, maar wit
kreeg onverwacht tegenspel. Bert verdedigde zich met handen en voeten.
Uiteindelijk werd een eindspel bereikt waarin hij een paard en twee pionnen had
tegen een toren. Bert speelde het niet zo nauwkeurig uit, maar mede doordat zijn
tegenstander in tijdnood was kon hij toch snel het punt binnenrijven. Op bord
zes kwam Pauwel beter uit de opening, maar in plaats van een pion te winnen
verloor hij door een tactische wending een stuk. Een nederlaag die niet kon
vermeden worden. Net zoals bij Bernard is Pauwel zeker niet minder dan zijn
tegenstanders. De winstpartijen komen er wel! Op bord 4 speelde Fabio opnieuw
een degelijke partij. De Torrewachter kwam goed uit de opening en had gans de
partij licht overwicht. Fabio kon dit echter niet verzilveren en nam, in
samenspraak met Bernard, remise aan. Alle hoop kwam dan ook op de
schouders van Michiel. Die offerde in het begin van de partij een stuk tegen
enkele pionnen. Aanvankelijk leek dat niet genoeg te zijn, maar toen zijn
tegenstander dacht met een tactische wending Michiel tegen het canvas te kloppen
liep het voor de zeeman plots helemaal verkeerd. Met secuur aanvalsspel kon
Michiel zijn tegenstander mat zetten. 2.5-3.5. Eerherstel na een zwakke vorige
ronde. Een mooie overwinning tegen een sterke ploeg die momenteel niet op haar
plaats staat in het klassement..."
Het tweede team werd gescheiden van de eerste ploeg en ergens in een klein en vooral koud lokaaltje gehuisvest. Een tactische zet van onze tegenstanders? Misschien maar dat kon onze kleerkast Didier Dalschaert op het eerste bord weinig schelen. In een Siciliaanse strijd ging het lange tijd gelijk op na ruil van de a- en de b-pionnen. In het middenspel kon Didier een kwaliteit winnen en onderweg nog enkele soldaatjes snoepen. Zijn koningsaanval sloeg aanvankelijk niet door, tot onze Heulenaar het licht zag en een belangrijke verdediger kon wegjagen met opgave van de Oostendenaar tot gevolg. Ook Herman Ottevaere had last van de te lage schaaktemperatuur. De aanwezige verwarming stond wellicht ingesteld op zijn spaarstand en dan zat eerste bordspeler Didier er nog pal voor! Ook voor onze nestor Herman geen ideale omstandigheden om een partijtje schaak te spelen. Desalniettemin trok Herman zijn streng en nam van meet af aan het initiatief tegen een verdedigend ingestelde tegenspeler. Een niet gespeeld loperoffer voor drie pionnen in de openingsfase, zorgde ervoor dat de wedstrijd nodeloos lang duurde. Uiteindelijk forceerde Herman de zaken met een pionoffer, wat hem positioneel voordeel gaf en zijn rivaal voor onoplosbare problemen plaatste. Het geduld van derde bordspeler de lichtjes grieperige Eric Claessens werd danig op de proef gesteld door zijn Oostendse compaan die pas na twintig minuten aan het bord opdook. Eric had zijn dag niet en ook al geen plan en dat brak hem zuur op in de gespeelde Londen-partij. Een loperoffer op h7 was het begin van een combinatie die naar mat leidde en dat na amper 17 zetten. Mijn slechtste match in jaren vertelde Eric achteraf aan het verbouwereerde publiek. Stijn Herreman die mocht 'depaneren' walste aanvankelijk over zijn tegenstander. Met een torenoffer kon hij de dame van zijn tegenstander insluiten en nog een torenoffer (Stijn duidelijk in topvorm!) leverde de dame op. Het middenspel zorgde voor nog twee extra stukken en een mat in 5 kwam in de stelling. Helaas pindakaas, door 'bevroren hersenen' of was het schaakblindheid gaf Stijn zijn dame pardoes weg en moest hij met het schaamrood op de wangen tevreden zijn met remise. Zo werd het met de hakken over de sloot een nipte zege met 1.5-2.5. De winterstop komt wellicht net op tijd?
Het tweede team werd gescheiden van de eerste ploeg en ergens in een klein en vooral koud lokaaltje gehuisvest. Een tactische zet van onze tegenstanders? Misschien maar dat kon onze kleerkast Didier Dalschaert op het eerste bord weinig schelen. In een Siciliaanse strijd ging het lange tijd gelijk op na ruil van de a- en de b-pionnen. In het middenspel kon Didier een kwaliteit winnen en onderweg nog enkele soldaatjes snoepen. Zijn koningsaanval sloeg aanvankelijk niet door, tot onze Heulenaar het licht zag en een belangrijke verdediger kon wegjagen met opgave van de Oostendenaar tot gevolg. Ook Herman Ottevaere had last van de te lage schaaktemperatuur. De aanwezige verwarming stond wellicht ingesteld op zijn spaarstand en dan zat eerste bordspeler Didier er nog pal voor! Ook voor onze nestor Herman geen ideale omstandigheden om een partijtje schaak te spelen. Desalniettemin trok Herman zijn streng en nam van meet af aan het initiatief tegen een verdedigend ingestelde tegenspeler. Een niet gespeeld loperoffer voor drie pionnen in de openingsfase, zorgde ervoor dat de wedstrijd nodeloos lang duurde. Uiteindelijk forceerde Herman de zaken met een pionoffer, wat hem positioneel voordeel gaf en zijn rivaal voor onoplosbare problemen plaatste. Het geduld van derde bordspeler de lichtjes grieperige Eric Claessens werd danig op de proef gesteld door zijn Oostendse compaan die pas na twintig minuten aan het bord opdook. Eric had zijn dag niet en ook al geen plan en dat brak hem zuur op in de gespeelde Londen-partij. Een loperoffer op h7 was het begin van een combinatie die naar mat leidde en dat na amper 17 zetten. Mijn slechtste match in jaren vertelde Eric achteraf aan het verbouwereerde publiek. Stijn Herreman die mocht 'depaneren' walste aanvankelijk over zijn tegenstander. Met een torenoffer kon hij de dame van zijn tegenstander insluiten en nog een torenoffer (Stijn duidelijk in topvorm!) leverde de dame op. Het middenspel zorgde voor nog twee extra stukken en een mat in 5 kwam in de stelling. Helaas pindakaas, door 'bevroren hersenen' of was het schaakblindheid gaf Stijn zijn dame pardoes weg en moest hij met het schaamrood op de wangen tevreden zijn met remise. Zo werd het met de hakken over de sloot een nipte zege met 1.5-2.5. De winterstop komt wellicht net op tijd?
Uw wekelijkse overzichtje van de Torrewachtercompetitie:
In eerste klasse leek het wel bijltjesdag: De top drie uit de rangschikking verloor halve en hele punten. Kampioen Ben De Cat en tevens leider in de tussenstand moest al zijn schaakkennis in de weegschaal leggen om nestor Herman te volgen. Herman had zijn eigen (vrouwelijke) chauffeur aangesteld en zo kon hij stressloos aan zijn partij beginnen. Dat resulteerde in een eindspel waarin hij een tikkeltje beter stond, maar waar uiteindelijk de vredespijp werd gerookt met zijn opponent. Ben kon de schade bovenaan de ranglijst hierdoor nog enigszins beperken. Slechter verging het zijn medeleiders Kris Muylle en Francky Deketelaere. Kris kreeg op zijn 'Muylle' van Louis Vandecasteele. In de opening was Louis een pion voorgekomen, maar het was vooral zijn infiltratie met dame en toren op de laatste rijen die hem de zege bracht. Kris probeerde nog zijn koning naar veiliger oorden te loodsen, maar een volle toren moeten afgeven is zelfs voor deze achtvoudige clubkampioen iets teveel van het goede. Francky Deketelaere verslikte zich dan weer in de onvoorspelbare Pauwel Deblauwe. Die laatste verraste zijn overbuur met een paardvork, die hem een kwaliteit opleverde. De volgende zetten speelde Pauwel het mooi uit en na een matdreiging werpt Francky de handdoek in de ring. Onderaan het klassement wordt er even hard gebikkeld voor de knikkers als bovenaan, allé dat denken we toch... Met deze ingesteldheid gaven Jan Selschotter en Peter Degrieck elkaar partij. Aanvankelijk ging het gelijk op en dacht ondergetekende beter te staan omdat zijn rivaal een geïsoleerde pion had in het centrum. Toen er enkele stukken werden afgeruild en Peter een dreiging afwendde, tuimelde hij met zijn ogen open in een andere valstrik. Weg was zijn loper en de rest was eigenlijk overbodig. Ook Jorit Da Silva Heleno was in een valletje getrapt in zijn partij met Didier Dalschaert. Hier lagen de zaken wel iets complexer dan in mijn partij. Didier had het over een paardvork die schijnbaar niet doorsloeg en met de volgende zetten dan weer wel, waardoor hij altijd een stuk won. Volgt u nog? Tenslotte was er nog de langstdurende veldslag in eerste tussen Guido Vancoillie en Bernard Logie. Daarmee hadden we een volledige speeldag in eerste en dat is bij mijn weten dit seizoen nog niet gebeurd? Het werd tussen Guido en Bernard een taaie, lange en zware veldslag, waarin Guido krampachtig de boel probeerde gesloten te houden, Bernard het gaatje zocht maar niet vond, Guido vervolgens in acute tijdnood kwam en Bernard uiteindelijk remise voorstelde wegens een droge keel?
In tweede klasse spelen sommigen sneller schaak dan hun schaduw, de matchen waren amper begonnen of Philip Maddens kon zijn allereerste winst ooit optekenen tegen Renaat Vanassche. Renaat zat blijkbaar met een kater en die moest verzorgd worden, want hij was snel naar huis? Ook Belgacem was redelijk snel klaar met tegenstander Frederique Lievens. Niet dat Frederique diervriendelijke motieven had ingeroepen, hier was ex-eersteklasser Belgacem gewoon letterlijk en figuurlijk een klasse te sterk. Mario Verbanck verslikte zich bijna in Diederik Wydooghe. Diederik had een kwaliteit gewonnen, maar verloor alsnog door een dubbele dreiging met torenwinst en pionpromotie als de niet zo leuke opties. Hubert Gryson had een kwaaie klant aan John Destreel. John had in de loop van de partij een pion gewonnen en dat bleek na een ellenlange finale voldoende voor winst in een toreneindspel. Ook Dany Van Hamme en Salvatore Petralia streden voor wat ze waard waren. In een eindspel met pionnen en een koning vond Dany na lang zuchten en kreunen de winstweg en kon promoveren naar dame. In de tussentijd zat Salvatore niet stil en zijn verbonden pionnen rukten gevaarlijk op naar de overkant. Dany zag de eenvoudige weg naar de volle buit niet en kon op het einde een (waarschijnlijke ?) nederlaag nog afwenden met eeuwig schaak. Rare jongens die tweedeklassers...
Ook grootmeesters kopen wel eens Kerst- en Nieuwjaarsgeschenkjes. De nodige centjes hiervoor proberen sommigen op te halen in de Engelse hoofdstad Londen, waar momenteel één van de meest prestigieuze en vetgesponsorde tornooien van het jaar doorgaat namelijk de Londen Chess Classic. Tien wereldtoppers bekampen elkaar in een negenrondig schaakevenement en strijden om het leeuwenaandeel van de 300.000 Amerikaanse dollars aan prijzengeld binnen te halen. Na vier ronden prijkt de Italo-Amerikaan Fabiano Caruana solo aan de leiding in een tornooi, waar vooral 'geremiseerd' lijkt te worden? Volg het vooral zelf en dat kun je hier: London Chess Classic.
In eerste klasse leek het wel bijltjesdag: De top drie uit de rangschikking verloor halve en hele punten. Kampioen Ben De Cat en tevens leider in de tussenstand moest al zijn schaakkennis in de weegschaal leggen om nestor Herman te volgen. Herman had zijn eigen (vrouwelijke) chauffeur aangesteld en zo kon hij stressloos aan zijn partij beginnen. Dat resulteerde in een eindspel waarin hij een tikkeltje beter stond, maar waar uiteindelijk de vredespijp werd gerookt met zijn opponent. Ben kon de schade bovenaan de ranglijst hierdoor nog enigszins beperken. Slechter verging het zijn medeleiders Kris Muylle en Francky Deketelaere. Kris kreeg op zijn 'Muylle' van Louis Vandecasteele. In de opening was Louis een pion voorgekomen, maar het was vooral zijn infiltratie met dame en toren op de laatste rijen die hem de zege bracht. Kris probeerde nog zijn koning naar veiliger oorden te loodsen, maar een volle toren moeten afgeven is zelfs voor deze achtvoudige clubkampioen iets teveel van het goede. Francky Deketelaere verslikte zich dan weer in de onvoorspelbare Pauwel Deblauwe. Die laatste verraste zijn overbuur met een paardvork, die hem een kwaliteit opleverde. De volgende zetten speelde Pauwel het mooi uit en na een matdreiging werpt Francky de handdoek in de ring. Onderaan het klassement wordt er even hard gebikkeld voor de knikkers als bovenaan, allé dat denken we toch... Met deze ingesteldheid gaven Jan Selschotter en Peter Degrieck elkaar partij. Aanvankelijk ging het gelijk op en dacht ondergetekende beter te staan omdat zijn rivaal een geïsoleerde pion had in het centrum. Toen er enkele stukken werden afgeruild en Peter een dreiging afwendde, tuimelde hij met zijn ogen open in een andere valstrik. Weg was zijn loper en de rest was eigenlijk overbodig. Ook Jorit Da Silva Heleno was in een valletje getrapt in zijn partij met Didier Dalschaert. Hier lagen de zaken wel iets complexer dan in mijn partij. Didier had het over een paardvork die schijnbaar niet doorsloeg en met de volgende zetten dan weer wel, waardoor hij altijd een stuk won. Volgt u nog? Tenslotte was er nog de langstdurende veldslag in eerste tussen Guido Vancoillie en Bernard Logie. Daarmee hadden we een volledige speeldag in eerste en dat is bij mijn weten dit seizoen nog niet gebeurd? Het werd tussen Guido en Bernard een taaie, lange en zware veldslag, waarin Guido krampachtig de boel probeerde gesloten te houden, Bernard het gaatje zocht maar niet vond, Guido vervolgens in acute tijdnood kwam en Bernard uiteindelijk remise voorstelde wegens een droge keel?
In tweede klasse spelen sommigen sneller schaak dan hun schaduw, de matchen waren amper begonnen of Philip Maddens kon zijn allereerste winst ooit optekenen tegen Renaat Vanassche. Renaat zat blijkbaar met een kater en die moest verzorgd worden, want hij was snel naar huis? Ook Belgacem was redelijk snel klaar met tegenstander Frederique Lievens. Niet dat Frederique diervriendelijke motieven had ingeroepen, hier was ex-eersteklasser Belgacem gewoon letterlijk en figuurlijk een klasse te sterk. Mario Verbanck verslikte zich bijna in Diederik Wydooghe. Diederik had een kwaliteit gewonnen, maar verloor alsnog door een dubbele dreiging met torenwinst en pionpromotie als de niet zo leuke opties. Hubert Gryson had een kwaaie klant aan John Destreel. John had in de loop van de partij een pion gewonnen en dat bleek na een ellenlange finale voldoende voor winst in een toreneindspel. Ook Dany Van Hamme en Salvatore Petralia streden voor wat ze waard waren. In een eindspel met pionnen en een koning vond Dany na lang zuchten en kreunen de winstweg en kon promoveren naar dame. In de tussentijd zat Salvatore niet stil en zijn verbonden pionnen rukten gevaarlijk op naar de overkant. Dany zag de eenvoudige weg naar de volle buit niet en kon op het einde een (waarschijnlijke ?) nederlaag nog afwenden met eeuwig schaak. Rare jongens die tweedeklassers...
Ook grootmeesters kopen wel eens Kerst- en Nieuwjaarsgeschenkjes. De nodige centjes hiervoor proberen sommigen op te halen in de Engelse hoofdstad Londen, waar momenteel één van de meest prestigieuze en vetgesponsorde tornooien van het jaar doorgaat namelijk de Londen Chess Classic. Tien wereldtoppers bekampen elkaar in een negenrondig schaakevenement en strijden om het leeuwenaandeel van de 300.000 Amerikaanse dollars aan prijzengeld binnen te halen. Na vier ronden prijkt de Italo-Amerikaan Fabiano Caruana solo aan de leiding in een tornooi, waar vooral 'geremiseerd' lijkt te worden? Volg het vooral zelf en dat kun je hier: London Chess Classic.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten