Het zit er op. Interclubseizoen 2017-2018 werd definitief naar de geschiedenisboeken verbannen. Het werd voor beide teams een knap seizoen om op terug te kijken. Ons eliteteam vocht lange tijd om de eerste plaats met Waregem. Een strijd die pas beslecht werd na de onderlinge, helaas verloren confrontatie. Roeselare 1 doet zo beter dan vorig jaar (4de) en brengt nu de zilveren medaille mee naar de Rodenbachstede. Ook de tweede ploeg deed het verre van slecht. Met het superteam van Veurne in hun reeks, waren titelambities te hoog gegrepen maar het podium lag zeker binnen de mogelijkheden. De supporters (ahum) werden op hun wenken bediend met een mooie derde plaats. Sterreporter Bert Feys, één van de sterkhouders van de eerste ploeg brengt verslag uit:
"De laatste match van het jaar beloofde een heel zware te worden. De Gentse formatie stond wel voorlaatste in het klassement, maar versterkte zich zodanig om zich alsnog te redden. Zo kwam Bernard op bord vijf tegen Wim Versporten te zitten. De ervaren Gentenaar maakte naar eigen zeggen een foutje in de opening en Bernard kreeg de stelling volledig onder controle. Er werd al snel remise overeengekomen. "Wim maakte er geen sport van en aanvaardde remise", sprak Bernard met glanzende ogen na de wedstrijd. Bernard mag qua spelniveau al bij al terugblikken op een goed seizoen. De resultaten bleven lange tijd uit, maar de laatste ronden ging het beter en beter. Nu nog de goede stellingen omzetten in winstpartijen. Op bord 4 kreeg Fabio met Johnny Schalckx een heel zware tegenstander voor zich. Fabio speelde een degelijke opening en kreeg echt goede aanvalskansen. Die kon hij echter niet verzilveren. Johnny, vroeger meer dan 2300 ELO's, nam het roer over, won een stuk en later de partij. Einde van een matig seizoen van Fabio. Voor de winterstop speelde hij enkele heel goede partijen en nam hij soms te snel remise. In 2018 ging het iets minder. Fabio mag echter terugblikken op een heel goede winstpartij tegen Ieper. Op bord 6 blunderde Pauwel al snel een pion. Hij vocht echter terug en trachtte zich via enkele leuke aanvalszetten terug in de partij te knokken. Op het ogenblik dat iedereen het gevoel kreeg dat Pauwel voor de verrassing zou zorgen, blunderde hij echter opnieuw 0-1. Een partij die in lijn loopt met het ganse seizoen van de enthousiaste Pauwel: veel goede ideeën en stellingen die met een stomme blunder teniet worden gedaan. Op bord 3 speelde Bert tegen Gertjan Verhaeren, het zwarte beest van Martijn. Bert kwam ogenschijnlijk niet goed uit de opening, maar na een misrekening van zijn tegenstander kwam hij beter en beter te staan. Bert won een pion en even later met een leuke combinatie de partij. Bij Bert is het al enkele jaren duidelijk dat het altijd alles of niets is. De prille dertiger speelde dit jaar een superseizoen en kende een sterke groei in het vormpeil. Hopelijk kan hij die vorm nu eens enkele jaren doortrekken. Op bord 1 kreeg Martijn een zware aanval op zijn dak. Martijn zocht ondertussen tegenspel op de damevleugel. Met een leuk offertje op b2 en heel sterk verdedigend spel, hield hij de witte aanval in bedwang. Heel sterk gespeeld van Martijn. Als eerste bord speelde hij een fantastisch seizoen. In Zweden hebben ze er straks een heel sterke schaker bij. Hopelijk zien we Martijnson volgend jaar ook enkele keren aan het werk in de Belgische Interclubs. Met een 2.5-2.5- stand stonden de Gentse schakers vol aandacht de partij van Michiel te volgen. Michiel won in het middenspel een stuk, maar blunderde dat spijtig genoeg terug weg in het slot van de partij. Vloekend kroop hij dan ook terug in de auto huiswaarts. Toch speelde Michiel opnieuw een heel knappe partij tegen een speler van meer dan 2200 ELO. Na zijn heel knappe zomertornooien bevestigde Michiel dit jaar zijn kunnen. Op het tweede bord deed hij het, zeker voor de jaarwisseling, uitstekend. In 2018 liep het iets stroever, maar Michiel wist met zijn vechtersmentaliteit nog veel mindere stellingen om te buigen in winst.
3-3, een mooi resultaat tegen een heel sterke Gentse ploeg. Op elk bord hadden de Gentenaars meer ELO's. Wellicht maken we volgend jaar niet de verplaatsing naar Gent. Onze tegenstanders degraderen namelijk nipt uit onze reeks. Spijtig, ondanks het nieuwe circulatieplan is KGSRL een heel warme club."
Het tweede Roeselaarse team mocht voor deze laatste ronde naar de buren van Tielt 2. Tielt stond ergens halfweg en leek op papier althans een haalbare kaart. Pittig detail was dat we ook nog eens met vier-nul moesten winnen om naaste achtervolgers Brugge voor te blijven. Het draaide compleet anders uit, we speelden wellicht onze slechtste wedstrijd van het seizoen en dropen af met het schaamrood op onze wangen richting Roeselare. Ondergetekende zorgt voor het 'dramatische' verslag uit de Europastad:
Benjamin Robbert Degrave mocht op het laatste bord schaken tegen één van zijn vriendjes uit de Tieltse jeugdopleiding. Zoals wel vaker gebeurt bij die jonge gastjes werd er zeer snel geacteerd op het schaakbord. Voor Robbert er erg in had stond hij één pion in het verlies. In het middenspel vlogen de stukken van het bord en het eindspel zag er redelijk gelijkwaardig uit, maar waar was die dekselse witte pion van Robbert gebleven? Het was dan ook meer dan begrijpelijk toen zijn rivaal vreemd genoeg remise aanbood, dat onze vierde bordspeler niet lang moest nadenken om dit gulle bod aan te nemen. Op bord drie keek Peter in de ogen van een ander Tielts jeugdig talent, Quinten Keirse inderdaad zoon van Steven Keirse, een schaker waarbij nog wat Torrewachterbloed door de aderen stroomt. Er kwam een Siciliaan op het bord waarbij wit met de dame in het centrum slaat. Een variant welke Fons Debrouwer vroeger wel eens durfde te spelen. Vermits Fons niet meer actief schaakt ben ik de theorie wat vergeten en na een vijftal zetten was ik aan het improviseren geslagen. Het gevolg was een terminale stelling die ieder ogenblik zijn laatste adem kon uitblazen. Quinten bouwde als een voorbeeldige leerling van de jeugdacademie zijn stelling verder uit en beukte genadeloos in op mijn koningsstelling. Toch kon ik nog ontsnappen en dat was omdat mijn tegenstander niet durfde te offeren om alzo de genadeslag toe te dienen. Na ruil van de meeste stukken stokte zijn aanval en kwam ik zelfs beter te staan, maar ik vond het welletjes en bood remise aan, wat aanvaard werd. Intussen heb ik me ingeschreven voor de Tieltse jeugdlessen... Eerste bordspeler, mijn goed 'gevleesde' vriend Didier Dalschaert zorgde indien dit nog mogelijk was voor nog meer animo. Hij begon nochtans goed met pionwinst in de opening, maar werd dan op een verschroeiende aanval getrakteerd door zijn overbuur en het werd alle hens aan dek. Didier overleefde maar had wat averij opgelopen: Op een gegeven ogenblik stond hij twee pionnen in de min. Een hopeloze zaak voor onze Torrewachter, die tegen beter weten in wat 'onnozel' ging gaan dreigen met loper en toren en warempel het wonder geschiedde: De man van Tielt begon spoken te zien en dacht dat het mat liep. Het werd een puntendeling door herhaling van zetten, hetgeen niet nodig was want Didiers aanval was perfect te weerleggen. Zo behaalden we drie zéér gevleide remises, dewelke nederlagen moesten geweest zijn. Gelukkig hadden we nog onze nestor Herman die zorgde voor de ploegzege door... niet te spelen, want zijn tegenstander kwam niet opdagen! Een namiddag dus om snel te vergeten! Door onze nipte zege zakken we nog van plaats twee naar plaats drie in het eindklassement omdat we minder bordpunten hebben dan Brugge. Van een anti-climax gesproken...
Als uitsmijter nog de uitslagen van enkele inhaalpartijen uit onze Torrewachtercompetitie van afgelopen zaterdag:
1ste Klasse: Francky-Kris 1/2, Didier-Peter 1-0, Jorit-Herman 1/2.
Toren van Roeselare: Martijn-Guido 1-0.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten