Roeselare laat promotie naar 4de liggen na thriller tegen Estaimpuis

Vorige week werd een punt gezet achter de interclubs in vijfde afdeling. De tweede ploeg van Roeselare eindigde op een knappe vierde plaats en keek tevreden terug op het voorbije seizoen en dacht te kunnen genieten van een welverdiende schaakvakantie tot Interclubverantwoordelijke Bernard Logie donderdagavond een mailtje kreeg... De afzender luisterde naar de naam Luc Cornet, dat bleek niet de geestelijke vader van het Roeselaarse gerstennat met dezelfde naam te zijn, maar The Big Boss van het interclubgebeuren. Luc wist ons te melden dat onze tegenstanders van vorige week Brugge 5, een schaker hadden opgesteld die dit jaar ook nog had gespeeld voor een andere Brugse ploeg uit onze reeks en vermits hier gevaar op competitievervalsing om de hoek loert, is dat ten strengste verboden door de schaakbond. Het gevolg was dat het gelijkspel tegen Brugge (2-2) werd omgezet naar een 3-1 zege en daar bleef het niet bij. Plots kwamen we terecht op de tweede plaats met exact evenveel matchpunten en op de koop toe een gelijk aantal bordpunten als Estaimpuis 2. Die laatsten waren nog in feeststemming omdat ze als één van de beste tweedes vorige week de promotie hadden afgedwongen naar vierde, niet dus... nu mochten deze 'onfortuinlijken' nog eens vol aan de bak tegen een gemotiveerd Roeselare.
De match moest op neutraal terrein plaatsvinden en Veurne kreeg de eer om beide teams te ontvangen. Onder het waakzaam oog van scheidsrechter Bart Meijfroidt werden de 'vijandelijkheden' om stipt 14h00 op gang geschoten, nadat werd afgesproken dat er geblitzt zou worden bij een 2-2 eindstand. Het zou een namiddagje vol adrenaline worden, een rollercoaster van emoties waarbij we de promotie op een gegeven ogenblik stevig in handen leken te hebben, maar die langzaamaan lieten wegglippen uit onze handen...

Een korte chronologische reconstructie van een zinderende tweestrijd:

Peter Degrieck mocht het op bord drie opnemen tegen Sergent Romain. Het was al de derde keer in mijn 'schaakcarrière' dat we elkaar in de ogen keken en telkens kende onze onderlinge confrontatie hetzelfde verloop. Romain komt telkens met winnend voordeel uit de opening, speelt dan enkele mindere zetten, laat zo zijn opponent toe om terug in de match te komen en moet uiteindelijk remise toestaan. De  partij van zondag was geen uitzondering op deze gang van zaken: In een Schotse Gambietpartij speelde Peter veel te snel en zeer onnauwkeurig. Een penning van de vijandelijke loper op mijn paard en dame zorgde al voor heel wat spanning in de prille openingsfase. Peter dreigde een belangrijke centrumpion te verliezen en gokte dan zwaar door de pionnen voor zijn pas gerokeerde koning vooruit te spelen om die irritante loper weg te jagen. Het zag er vreselijk uit, maar na het overbrengen van enkele stukken naar de bedreigde koningsvleugel bleek het gevaar geweken. Mijn sterk paard in het centrum forceerde uiteindelijk de remise: Het sprong voortdurend tussen dezelfde velden heen en weer, waarbij het een zwarte toren aanviel die zich ook bewoog tussen twee identieke velden. Deze zetherhaling zorgde voor de eerste puntendeling na amper een uur en twintig minuten. Het namiddagje zenuwachtig nagelbijten tot de rest van de ploeg klaar was, kon beginnen.
Een snelle blik op de andere borden en een bangelijk kijkende Erik leerden me dat hij één pion in het krijt stond, dat Herman twee extra pionnen had en dat Pauwel op het punt stond om een beslissing te forceren. Ik kon het op een gegeven ogenblik niet meer aanzien en kuierde daarom maar wat rond op de speelplaats van het college, terwijl ik me onledig hield met het volgen van Gent-Anderlecht op mijn smartphone. Toen die wedstrijd was afgelopen ging ik nerveus terug naar binnen.

Erik zag er al wat minder gestresst uit en had warempel zijn stelling terug in evenwicht gebracht. Herman stond nog steeds beter en de grote Pauwelshow was intussen begonnen:
Na een geduldige opbouw via een Koningsindische Aanval ontstond een gesloten stelling met licht initiatief voor onze Torrewachter. Dat kleine voordeel werd steeds groter naarmate de tijd verstreek en Pauwel lanceerde een directe koningsaanval, waarbij het genieten was voor het publiek. Met enkele offers werd de weg vrij gemaakt naar de vijandelijke monarch die uiteindelijk mat werd gezet. Een pak stress viel van ons hart. We hadden een belangrijke zege op zak en de toestand op de andere borden was niet veranderd en dus goed voor ons. Maar toen sloeg het noodlot een eerste keer toe...

Vierde bordspeler Erik Claessens was na een Dame-Indische opstelling in het middenspel een pion 'verloren'. Na heel wat stukkengeruil kon hij die terug snoepen en kwam er een toreneindspel met gelijk aantal pionnen op het bord. Remise leek hier de logische uitslag te worden en toen ging Erik door zijn vlag... De spanning van het moment had er waarschijnlijk voor gezorgd dat onze Torrewachter dacht dat 30 zetten volstonden om de eerste tijdscontrole te halen, maar dat moesten er veertig zijn en laat die duivelse vlag nu juist vallen op de 39ste zet! Lullig natuurlijk om zo te verliezen, maar het was niet anders. In de tussenstand werd het zo 1.5-1.5. Alle hoop kwam nu te liggen op de frêle schouders van de 'jeugdige Herman' en dat werd een tè zware last en verantwoordelijkheid voor onze nestor:

In een prima gespeelde Siciliaanse draak had een kwaliteitsoffer hem nochtans twee pionnen opgeleverd. Enkele zetten later kon onze tweede bordspeler de geofferde kwaliteit terugwinnen. Dit combinatoir geweld zorgde dus netto voor twee gezonde extra pionnen voor Herman. Beter kon hij niet starten! De man van Estaimpuis, die niets of juist veel (?) te verliezen had speelde met de moed der wanhoop verder. In een beklijvend eindspel met elk een toren en pionnen verdedigde hij zich als een leeuw. De uren verstreken en Herman begon het mentaal zwaar te krijgen. Hij verloor een pion en vond dan in het resterende voor hem nog altijd gewonnen eindspel de (eenvoudige) winnende zet niet. De angst om uiteindelijk toch nog te verliezen  en een nijpende tijdsdruk kregen de bovenhand en Herman nam na 69 zetten het remisevoorstel van zijn rivaal aan. Ongeloof verscheen op de gezichten van de Torrewachters, terwijl de mannen van Estaimpuis een wel heel diepe zucht slaakten. Het was 2-2 en of we nu wilden of niet er moest geblitzt worden om de uiteindelijke promovendus aan te duiden.

Het blitzgebeuren begon dramatisch voor Roeselare. Peter liep in een openingsvalletje en moest zijn dame geven om mat te voorkomen. Zonder dame schaken tegen een gemotiveerde tegenstander is een hopeloze onderneming en kort daarna gaf Peter dan ook wijselijk op. Eventjes later kon ook Erik inpakken toen hij niet gezien had dat hij schaak stond en iets anders speelde. Na enkele minuten stond het zo twee-nul in het voordeel van Estaimpuis. Toen Herman zegevierend kon afsluiten flakkerde de hoop kortelings op. Die laatste strohalm op weer een gelijk spel werd meer dan levend gehouden toen bleek dat Pauwel beter stond in de laatste en beslissende blitzpartij. Helaas pindakaas de vluchtweg van Pauwels koning werd afgesneden en zijn rivaal was net iets eerder om de doodsteek te geven.

Na bijna vijf uur viel het verdict: Estaimpuis 2 promoveert naar de vierde klasse!
Als we eerlijk zijn is dat oververdiend voor die gasten: Ze hebben zowat het ganse jaar aan de leiding gestaan en werden in extremis nog voorbij gestoken door Pion '68. Met deze twee teams in vierde stijgen natuurlijk weer onze kansen om er volgend jaar in vijfde klasse iets moois van te maken.
Eén van onze grootste rivalen wordt dan wellicht de degraderende ploeg uit vierde en die luistert niet toevallig (?) naar de naam van Veurne...

De uitsmijters van de week:

*De tweede 'night of Caballos', het 24 uur blitztornooi voor duo's was een groot succes. Ook onze Torrewachterdelegatie met Martijn Maddens en Robbert Degrave deden het met hun 13de plaats op 25 deelnemende ploegen verre van slecht.  Uitslagen en de eindstand vind je hier: 24 uur blitztornooi Zottegem.

*En tenslotte nog de uitslagen in de verschillende Roeselaarse competities:
1ste Klasse: Louis-Ben 0-1, Bernard-Francky 0-1.
2de Klasse: Jorit-Erik 1-0.
3de Klasse: Dany-Mario 1-0, Arthur-Belgacem 0-1, Renaat-Marc 1/2, Marc-Arthur 1-0.
Toren van Roeselare: Herman-Jan 0-1.