Een lokaal vol Interclubbers en stinken dat dat daar deed...
De zesde ronde van de Interclubs, de eerste schermutselingen van 2018, kende 'hoog' Gents bezoek. Ploeg één mocht het opnemen tegen Jean Jaures 2 en team twee mocht de wei in om hun concurrerende Gentse club Ruy Lopez 9 partij te geven. Het verslag heb ik samen gekrabbeld uit de getuigenissen van onze schakers tussen het wereldkampioenschap veldrijden en een beklijvende competitiematch Club-Charleroi in.
Pauwel Deblauwe ons laatste bord bracht een Gesloten Siciliaan op de mat en veroverde met een openingsvalletje een belangrijke centrumpion. In het middenspel ging nog een tweede pion in de doos, maar een blunder (vermoeidheid?) in het eindspel zorgde voor remise op het scorebord en geen winst. Jammer maar helaas. Boezemvriend Bernard deed het ook op zijn Siciliaans, hij had wat steriele druk, welke hij echter niet kon omzetten naar winst. Een logische puntendeling was hier dan ook het eindresultaat. Bertje Feys was de eerste die het volle punt pakte voor Roeselare. Hij was onmiddellijk in de aanval getrokken tegen 'good old' Gert Van Rij. Een speculatief pionoffer zorgde voor een sterke aanval. Zwart koos ervoor om massaal te verdedigen iets wat hem zuur opbrak. Een laat kwaliteitsoffer bracht geen zoden aan de dijk, Bert wikkelde knap af naar winst. Eerste bordspeler Martijn had zijn dessert niet goed verteerd: Hij liet één van zijn stukken en prise staan omdat hij er van uitging dat zijn tegenstander mat ging als hij sloeg. Helaas pindakaas Martijn bleef een vol stuk achter, zijn enige compensatie bestond er in dat de koning van zijn rivaal onveilig stond opgesteld. De stress nekte de Gentenaar alsnog in het eindspel toen hij blunderde en Martijn de zege in zijn schoot kreeg geworpen. Fabio Petralia verscheen koortsig achter zijn speelbord. In een complexe partij zorgde zijn mindere fysieke toestand voor een minder frisse Fabio en een (te) vroege opgave. Jammer, Nonkel Fritz vond dat er nog heel wat muziek in de stelling zat. Intussen was onze Michiel Bleys weer eens aan zijn zoveelste marathonpartij bezig. Na zijn examens was de schaakforme eventjes weg en Michiel was slecht uit de opening gekomen. Een strategische fout van wit zorgde ervoor dat onze hoop in bange dagen terug in de match kwam. Na heel wat geschuifel komen beiden terecht in een eindspel met mogelijk (?) winst voor Michiel. Na een geweldige tactische truuk van zijn opponent keren de bordjes opnieuw en nu is het wit die voor winst lijkt te gaan. Er komt weer een blunder op het bord en die is gelukkig niet van Michiel. Een gevleide zege die ons op een eindresultaat van 4-2 brengt.
Pauwel Deblauwe ons laatste bord bracht een Gesloten Siciliaan op de mat en veroverde met een openingsvalletje een belangrijke centrumpion. In het middenspel ging nog een tweede pion in de doos, maar een blunder (vermoeidheid?) in het eindspel zorgde voor remise op het scorebord en geen winst. Jammer maar helaas. Boezemvriend Bernard deed het ook op zijn Siciliaans, hij had wat steriele druk, welke hij echter niet kon omzetten naar winst. Een logische puntendeling was hier dan ook het eindresultaat. Bertje Feys was de eerste die het volle punt pakte voor Roeselare. Hij was onmiddellijk in de aanval getrokken tegen 'good old' Gert Van Rij. Een speculatief pionoffer zorgde voor een sterke aanval. Zwart koos ervoor om massaal te verdedigen iets wat hem zuur opbrak. Een laat kwaliteitsoffer bracht geen zoden aan de dijk, Bert wikkelde knap af naar winst. Eerste bordspeler Martijn had zijn dessert niet goed verteerd: Hij liet één van zijn stukken en prise staan omdat hij er van uitging dat zijn tegenstander mat ging als hij sloeg. Helaas pindakaas Martijn bleef een vol stuk achter, zijn enige compensatie bestond er in dat de koning van zijn rivaal onveilig stond opgesteld. De stress nekte de Gentenaar alsnog in het eindspel toen hij blunderde en Martijn de zege in zijn schoot kreeg geworpen. Fabio Petralia verscheen koortsig achter zijn speelbord. In een complexe partij zorgde zijn mindere fysieke toestand voor een minder frisse Fabio en een (te) vroege opgave. Jammer, Nonkel Fritz vond dat er nog heel wat muziek in de stelling zat. Intussen was onze Michiel Bleys weer eens aan zijn zoveelste marathonpartij bezig. Na zijn examens was de schaakforme eventjes weg en Michiel was slecht uit de opening gekomen. Een strategische fout van wit zorgde ervoor dat onze hoop in bange dagen terug in de match kwam. Na heel wat geschuifel komen beiden terecht in een eindspel met mogelijk (?) winst voor Michiel. Na een geweldige tactische truuk van zijn opponent keren de bordjes opnieuw en nu is het wit die voor winst lijkt te gaan. Er komt weer een blunder op het bord en die is gelukkig niet van Michiel. Een gevleide zege die ons op een eindresultaat van 4-2 brengt.
In ploeg 2 is onze man (neke) voor de toekomst Robbert Degrave in goede doen. Op het vierde bord bracht hij leuk combinatieschaak en dat leverde hem al gauw een kwaliteit op. Toen hij na nog enkele tactische truukjes een stuk won, gaf zijn tegenstander op. Ook Herman Ottevaere was in bloedvorm. In een gelijkopgaande partij had hij in het middenspel een pion kunnen slaan en met deze kleine bonus vatte hij een moeilijk eindspel aan. In een finale met gelijke lopers haalt Herman zijn truukendoos boven en schudt een tijdelijk pionoffer uit zijn mouw welke hem enkele zetten later de winst oplevert. Eerste bordspeler Didier Dalschaert kon natuurlijk niet achterblijven. In een Versnelde Draak komt hij al snel een kwaliteit voor. Het nadeel is echter dat zijn tegenstander een sterk centrum verkrijgt dat Didier lange tijd zal parten spelen. Diep in het middenspel kan Didier zijn minder goede loper ruilen voor het sterke paard van zijn rivaal, vervolgens opent hij de c-lijn en kunnen dame en toren infiltreren met dodelijke afloop voor de Gentenaar. Eric Claessens zweette intussen dikke parels en moest alles uit de kast halen om niet te verliezen. Hij kon de finale ingaan met slechts één pion in het nadeel, na heel wat heen en weer geschoven te hebben werd tot een puntendeling overgegaan. Ondanks het feit dat hij één pion minder had, was Eric in het voordeel met zijn sterkere paard tegen de mindere loper van zijn rivaal. Maar Eric heet gewoon Claessens en geen Carlsen vandaar dat het remise werd en 3.5-0.5...
Zaterdag laatstleden werd alweer een ronde afgewerkt in onze Torrewachtercompetitie. Wie nog ambities heeft om de één of andere trofee te veroveren, die zal zo zoetjes aan kleur moeten bekennen.
Ook Peter had een plan alleen duurde dat maar een volle tien zetten lang... In een Caro Kann kwam er tien zetten onvervalste theorie op het bord, toen Bernard afweek wist Peter niet meer wat te doen en hij speelde een mindere zet gevolgd door een regelrechte blunder. Bernard won een stuk en even later de partij. Het voorbeeld van ondergetekende werkte blijkbaar inspirerend: Korte tijd daarna kenden nog een tweetal partijen hun verdict, maar daarover straks meer. De Ieperse jonge schaakgod Jorit Da Silva slaagde er in om zijn Torhoutse evenknie Francky Deketelaere in de opening een pion afhandig te maken. Francky bleef kalm en kon met een tactisch grapje de stand terug in evenwicht brengen met een logische remise tot gevolg. Herman Ottevaere had naar eigen zeggen tegen rivaal Jan Selschotter zijn eigen stelling verkeerd beoordeeld. Met een stevig geposteerd paard in de vijandelijke stelling zag het er op het eerste zicht inderdaad niet slecht uit voor onze nestor. Een tweede kijk op de feiten bracht aan het licht dat datzelfde paard eigenlijk geen kant meer uit kon. Meteen had Jan een plan en dat resulteerde even later in oververdiende winst. De Heulense geweldenaar Didier Dalschaert stormde naar voor in zijn match tegen Guido Vancoillie. Guido weerstond aanvankelijk het jeugdige geweld door secuur verdedigend werk, maar moest uiteindelijk toch een gaatje laten in zijn verdediging en langs deze bres kwam de vijand vernietigend binnen.
Ook Peter had een plan alleen duurde dat maar een volle tien zetten lang... In een Caro Kann kwam er tien zetten onvervalste theorie op het bord, toen Bernard afweek wist Peter niet meer wat te doen en hij speelde een mindere zet gevolgd door een regelrechte blunder. Bernard won een stuk en even later de partij. Het voorbeeld van ondergetekende werkte blijkbaar inspirerend: Korte tijd daarna kenden nog een tweetal partijen hun verdict, maar daarover straks meer. De Ieperse jonge schaakgod Jorit Da Silva slaagde er in om zijn Torhoutse evenknie Francky Deketelaere in de opening een pion afhandig te maken. Francky bleef kalm en kon met een tactisch grapje de stand terug in evenwicht brengen met een logische remise tot gevolg. Herman Ottevaere had naar eigen zeggen tegen rivaal Jan Selschotter zijn eigen stelling verkeerd beoordeeld. Met een stevig geposteerd paard in de vijandelijke stelling zag het er op het eerste zicht inderdaad niet slecht uit voor onze nestor. Een tweede kijk op de feiten bracht aan het licht dat datzelfde paard eigenlijk geen kant meer uit kon. Meteen had Jan een plan en dat resulteerde even later in oververdiende winst. De Heulense geweldenaar Didier Dalschaert stormde naar voor in zijn match tegen Guido Vancoillie. Guido weerstond aanvankelijk het jeugdige geweld door secuur verdedigend werk, maar moest uiteindelijk toch een gaatje laten in zijn verdediging en langs deze bres kwam de vijand vernietigend binnen.
In tweede klasse werd de vredespijp al snel gerookt tussen Stijn Herreman en Belgacem Hajaji. Als dat geen voorbeeld van integratie is of hadden beide heren andere plannen? De game tussen Marc Van Gysel en Adhemar Devolder ging lange tijd gelijk op. Toen Marc een pion kon snoepen kwam de match in zijn definitieve plooi. Marc kwam via de zevende rij de stelling van zwart binnen en snoepte nog enkele soldaatjes vooraleer een toreneindspel in te gaan met drie extra pionnen. Een hopeloze zaak voor Adhemar die dan ook wijselijk opgaf. Salvatore Petralia moet iets stevig gegeten hebben die zaterdagmiddag. John Destreel was nergens en moest als ik het goed heb een kwaliteit geven en twee pionnen. Salva bleef kalm en ontwikkelde zijn spel verder naar een mooie overwinning. De partij tussen de titelpretendenten Jozef Reynaert en Eric Claessens eindigde op remise na zetherhaling. Het ging lange tijd gelijk op tot Jos zijn loper offerde voor twee pionnen. De koningsstelling van Eric lag in duigen, maar zijn zware stukken konden het verdedigende werk opknappen. Toch leek het er op dat Jos het fatale nekschot kon lossen. Nonkel Fritz zal het ons één dezer dagen ongetwijfeld vertellen...
In derde maakte Renaat Vanassche brandhout van een jarige (!) Mario Verbanck. In geen tijd wezen de bordjes 1-0 aan en werd er beneden flink verder geanalyseerd/gefeest (schrappen wat niet past). Ook Marc Terryn was aan het feest tegen Frederique Lievens. Gek genoeg voelde Marc zich daar niet lekker bij want hij kon een hopeloze situatie (drie pionnen minder) nog ombuigen naar winst en dat was volgens Marc dan nog niet eens zijn eigen verdienste. Schaken kan hard zijn. En dan was er nog Filip Verstraete die lang moest manoeuvreren tegen Diederik Wydooghe om die laatste op de knieën te krijgen.
Er waren ook nog twee schakers die vertrokken van een verkeerde uitgangspositie, de één won, kreeg wroeging en ze besloten dan maar om het volgende week nog eens te proberen...
Volgende week is het inhalen geblazen en staat de vijfde ronde van De Toren van Roeselare op het programma. Dat wat het zaterdagschaak betreft. Zondag moeten sommigen onder ons al weer aan de bak met de vijfde ronde van de West-Vlaamse Liga te Brugge. Veel succes alvast!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten