Het heeft niet mogen zijn... Zondag na afloop van de negende Interclubronde hebben we onze vriend 'promotie naar tweede' geheten, met veel eerbied en nog meer treurnis begraven. Rust zacht kameraad, misschien komen we elkaar ooit nog wel eens tegen...
Waregem bleek een stuk sterker en zal de terechte kampioen worden in derde. Een dikke proficiat namens de Torrewachters! Het relaas van een namiddagje schaakdramatiek laat ik over aan onze sterreporter Bert Feys:
"Al weken keken de leden van ploeg 1 uit naar de confrontatie met Waregem, nummer 1 in het klassement. Bij winst zouden we over hen in het klassement wippen. Het draaide echter helemaal anders uit. De middag begon hoopgevend. Bert, die zich had voorbereid op het jeugdig enthousiasme van Lowie Tomme, kreeg na het afzeggen van tweede bord Jan Windels de ervaren Bart De Schepper voor zich. Bart, die dit jaar een slecht jaar kent, meestal op bord vier, koos voor een passieve opbouw. Bert richtte al zijn stukken op de witte koningsstelling en kon er uiteindelijk na een mooi damemanoeuvre binnendringen. Na 28 zetten mochten de stukken terug in de doos. 0-1. Misschien wel de beste partij van Bert dit seizoen? Ondertussen leek het alsof Bernard ook geen haar heel zou laten van zijn tegenstander. Bernard offerde een pion voor heel veel tegenspel. Wit kwam passiever en passiever te staan en probeerde met een pionnenopmars op de g-lijn toch wat tegenspel te creëren. Bernard vond hierop niet het goede antwoord en dacht met een kwaliteitsoffer nog voldoende tegenspel te hebben. Daarbij had Bernard echter een leuk dame-offer over het hoofd gezien. Onze ervaren vijfdebordspeler stond pardoes mat. 1-1, terwijl het misschien wel 0-2 moest gestaan hebben? Opeens liep nu alles mis. Fabio was goed uit de opening gekomen, maar in een afwikkeling rekende zijn tegenstander beter. Fabio verloor enkele pionnen. Hoewel de Torrewachter nog tegenspel probeerde te creëren zat er voor Fabio waarschijnlijk nog weinig in de stelling. Dieter Devolder, toch ook wel een sterke speler, maakte het nauwkeurig af. Pauwel koos voor een rustige opening tegen zijn jeugdige tegenstander. Ons zesde bord kreeg plotseling enkele matmotieven te verwerken. Pauwel probeerde het mat nog op verschillende manieren te voorkomen, maar verloor daarbij enkele pionnen. Nadat ook nog een loper en een paard de stelling binnendrongen was het voor Pauwel helemaal over en uit. 3-1. Martijn zag de bui al hangen en weigerde een remise. Enkele zetten later verloor hij een kwaliteit. Ondertussen stond Michiel iets beter en won hij een pion. Lowie Tomme kon echter wat tegenspel creëren via de a-lijn. Dat tegenspel bleek uiteindelijk voldoende. Michiel verloor zijn pion en berustte even later in remise. Martijn streed ondertussen nog verder om toch nog een verdiend halfje binnen te halen. Thomas Maes, die ondertussen zijn kwaliteit had teruggeven voor een pion, speelde nu echter volop op de winst. Uiteindelijk lukte het hem om de dames af te ruilen en het volle punt binnen te halen. 4.5-1.5. Een verdiende, maar misschien wat overdreven overwinning voor Waregem. De Waregemse ploeg stevent nu af op de titel. Zelf zonder Jan Windels, die niet kon meespelen door werkomstandigheden, lukte het hen toch om ons in te blikken. "Wat zouden wij in tweede doen?", vroeg men ons vaak de laatste tijd. We zullen het nooit weten... De laatste twee wedstrijden strijden we met Ieper om de tweede plaats."
Ook ons tweede team mocht de ring in tegen Waregem en dat bleken geen doetjes te zijn. Ook hier was de schaaknamiddag gekruid met heel wat emoties en een toch wel verrassend eindresultaat...
Didier Dalschaert voor de gelegenheid op het eerste bord kreeg de ervaren Herman Bossuyt als tegenstander. Herman opende met c4, Didier bleek niet onder de indruk, speelde zijn spel en kreeg zelfs voorsprong in ontwikkeling. Wanneer Didier de druk op de koningsstelling van zijn rivaal opvoert gaat het plots snel. Herman schat een dubbele aanval verkeerd in door een stuk te ruilen, waarna hij pardoes mat wordt gezet. Intussen was ondergetekende dikke parels aan het zweten op het derde bord. Tijdens de openingsfase had wit het centrum ingenomen en stond ik wat onder druk. Na wat geschuifel kreeg ik wat tegenspel en won ik nogal onverwacht een kwaliteit. Dat wordt een rustig namiddagje? Neen hoor, mijn stukken stonden nogal ver van mijn eigen koningsstelling en wit besloot volledig correct om een offer op de mat te brengen en één van de pionnen voor mijn koning te slaan. Gelukkig vond hij niet de beste voortzetting en kon ik net op tijd het zaakje gesloten houden. De partij eindigde nog met een anti-climax toen mijn tegenstrever in tijdnood (?) zijn toren blunderde. 0-2 halfweg dat zag er precies niet slecht uit? Ook Erik Claessens deed het op bord vier uitstekend tot in het middenspel het licht een eerste keer uitging. Erik moest een stuk geven voor twee pionnen. Er was nog niet veel aan de hand behalve dat onze Torrewachter ook een stuk concentratie had weggegeven... Een penning op dame en toren werd hem zo fataal. Enkele doorzichtige truukjes om het tij te doen keren volstonden niet en de bordjes wezen uiteindelijk 1-2 aan. Gouwe ouwe Herman Ottevaere mocht nog maar eens op bord twee het eindresultaat bepalen. Na een gelijkopgaande partij was Herman in het middenspel een pion kwijtgeraakt, een pion die hem de nederlaag ging bezorgen. De schaakgoden waren ons echter gunstig gezind. In een verloren eindspel blunderde de man van Waregem en Herman kon alsnog remise uit de brand slepen en wat nog belangrijker was de teamzege. Hierdoor blijven we samen met Brugge op de tweede plaats en is er nog altijd een (water)kans op promotie naar vierde als beste tweede...
Nieuws heet van de (schaak)naald: Fabiano Caruana wint het kandidatentornooi en mag in november strijden met Magnus Carlsen voor de wereldtitel. Voor wie het zich nog herinnert van vorige week: Ik had nog drie deelnemers vooruitgeschoven als mogelijke winnaars: Caruana, Mamedyarov en Grischuk (De rest had ik zelfs op de afbeelding boven het artikel gewist). Die voorspelling bleek nogal voorbarig: Uit de achtergrond kwam een zekere Karjakin naar voor en die nam zelfs de leiding over van Caruana na winst in hun onderlinge confrontatie. Zo zie je maar dat je nooit het vlees van de beer mag verkopen vooraleer een keurder is langs geweest in het slachthuis van Veviba. Of hoe ging dat spreekwoord ook al weer? Alle gekheid op een stokje met nog slechts twee matchen te spelen stond Karjakin gelijk met Italo-Amerikaan Caruana, de scheidingspunten gaven hem zelfs de eerste plaats. Onder deze verre van ideale stressy omstandigheden werden de laatste twee wedstrijden afgewerkt. Caruana bleek over het beste stel competitieve zenuwen te beschikken. Hij won als een echte kampioen zijn laatste twee rondes en dat tegen Aronian en Grischuk! Karjakin kwam niet verder dan twee remises en blijft dit keer steken op de tweede plaats. De confrontatie met Carlsen in de Britse hoofdstad Londen voor de wereldtitel wordt ongetwijfeld een schaakgebeurtenis om van te smullen? Het kandidatentornooi gaf wat dat betreft alvast de juiste richting aan...
Voor de volledigheid nog de uitslagen uit onze Torrewachtercompetitie:
1ste Klasse: Jan-Louis 0-1, Guido-Jorit 0-1, Pauwel-Ben 0-1.
2de Klasse: Belgacem-Salvatore 1-0, Adhemar-Erik 0-1, Stijn-Jos 0-1.
3de Klasse: Diederik-Frederique 1-0.
Toren van Roeselare: Thijs-Martijn 0-1.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten