Vrolijk Kerstfeest

Het schaakjaar 2017 huppelt op zijn laatste benen: Afgelopen zaterdag werd de vierde ronde afgewerkt van onze nevencompetitie 'De Toren van Roeselare'. Drie partijen, waarvan er twee gespeeld werden in uitgesteld relais omdat één van de acteurs vergeten was naar zijn kalender te kijken en zodoende later op het appel verscheen. Robbert Degrave, die vorige week Guido over zijn knie (tje) legde, was dit keer minder succesvol. In een Pirc met een flexibele e6 kon tegenstander Brian Wollaert vroeg in de partij een paard winnen. De rest was kinderspel: Blijven opletten en afwikkelen naar winst! Jan Feys en Guido Vancoillie deden het op zijn Koningsindisch. Aanvankelijk ging het gelijk op tot Guido drie tempi verloor en Jan zijn troepen in slagorde kon plaatsen. Er volgde een briljant paardoffer en Guido's koningsstelling werd uiteen gereten. Wanneer Jan Feys het geofferde stuk na drie zetten terugwon en vervolgens een pion liet oprukken met promotionele bedoelingen (ahum) gooide zijn rivaal de handdoek in de ring. Rest me nog een kort verslagje van de derde partij. Niet zo'n doordeweeks potje schaak, maar wel een heuse topper tussen beide ongeslagen leiders Michiel Bleys en zijn boezemvriend Martijn Maddens. Wie deze wedstrijd naar zijn hand kon zetten nam ongetwijfeld een stevige optie op de tornooiwinst... Ik beschrijf de partij met de woorden van Martijn zelve: "29 zetten ging het relatief goed, vervolgens ging elf zetten lang het licht bij mij uit en dan beging Michiel drie blunders op rij.'' Martijn won uiteindelijk dankzij een ver opgerukte en niet meer te stoppen vrijpion. Michiel kan dus toch nog verliezen...
Wie de laatste tijd ook niet meer te stoppen lijkt en wie weet op weg is naar zijn zoveelste titel in de Roeselaarse eerste klasse luistert naar de naam Kris Muylle. Kris speelde zijn laatste partij van de heenronde tegen Didier Dalschaert en won overtuigend na een Siciliaanse Najdorf-opening. Didier had een zwakke pion op e6, die ogenblikkelijk onder vuur werd genomen door de witspeler en ook verloren ging. Toen de witte dame het zwarte kamp infiltreerde, ging een zwarte toren verloren na een penning en het was uit voor zwart. Kris Muylle neemt nu stevig de leiding in handen en zijn rivalen gaan een nagenoeg foutloze terugronde moeten spelen om hem van zijn negende (!) titel te kunnen weerhouden...
In tweede B had leider John Destreel het knap lastig tegen Philip Maddens. Philip had een pion gewonnen in de opening en zette druk op de stelling van John. Die laatste had het eventjes moeilijk, maar toen Philip zelf (?) de spanning uit de partij haalde door af te ruilen, kon John overnemen en het genadeschot geven. Een wanhopig stukoffer van Philip kwam hopeloos te laat... Hiermee zijn alle wedstrijden in tweede klasse gespeeld en kan de kalendermaker aan het werk.

Wat 2018 gaat brengen dat kunnen we moeilijk voorspellen, maar ik geef toch al deze data mee om in uw agenda vast te prikken:
*Zaterdag 6 januari staat de traditionele opener van het nieuwe jaar op het menu: De Nieuwjaarsblitz !!! Een niet te missen evenement.
*De terugronde van onze onvolprezen competitie start op 13 januari.
*De West-Vlaamse Liga is terug van de partij op zondag 14 januari.
*Interclubbers kunnen terug aan het werk op 4 februari met de volgende bezoekende teams: Roeselare 1 versus Jean Jaurès 2 en Roeselare 2 versus KGSRL 9.

Rest mij nog één ding en dat is iedereen een Vrolijk Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar toe te wensen namens het ganse bestuur van De Torrewachters...

Wijk aan Zee 2018

Schaakjaar 2017 is zo goed als voorbij. Wie nog al schakend wat wil uitbollen die kan tussen Kerst en Nieuw deelnemen aan het tornooi van Bethune. Op deze Noord-Franse locatie wordt van 26 tot en met 30 december voor de 38ste keer een open tornooi georganiseerd. Veel West-Vlamingen vinden hun weg naar dit pittoreske stadje op een boogscheut van Rijsel. Als hiermee uw interesse gewekt is dan kunt u hier alle info terugvinden.
2018 wordt dan weer, zoals altijd, spetterend geopend met het Tata Steel Chess-tornooi. Dit jaar hebben onze Noorderburen iets te vieren: Het is namelijk voor de tachtigste keer dat het tornooi doorgaat! Wat in 1938 begon als een regionaal tornooi op de terreinen van Hoogovens (nu Tata Steel) in Wijk aan Zee evolueerde al snel naar een schaakgebeuren van internationale allure.  Ook dit jaar wordt dezelfde formule behouden: 28 grootmeesters ingedeeld in twee groepen van 14 spelers geven elkaar partij van 12 januari tot en met 28 januari. De meeste wedstrijden worden betwist in het kuststadje Wijk aan Zee. Om het schaken wat te promoten gaat het ganse circus ook op tournee. Gaststeden dit jaar zijn Hilversum en Groningen. Het deelnemersveld is ook dit jaar weer om van te smullen. Zo treffen we onder de deelnemers in de A-Groep (Masters) de volgende spelers aan: Titelverdediger Wesley So, wereldkampioen Magnus Carlsen, de winnaar van de Londen Classic Fabiano Caruana, regerend Europees kampioen Maxim Matlakov, de nummer drie van de wereld Shakgriyar Mamedyarov, achtvoudig Russisch kampioen Peter Svidler, de beste vrouwelijke grootmeester(es) Hou Yifan en oud-wereldkampioen Viswanathan Anand om er enkele te noemen. Moet er nog zand zijn? Ook in de B-Groep (Challengers) zit er schoon volk met de grootmeesteressen Harika Dronavalli en Olga Girya, de kersverse Noorse jeugdwereldkampioen Aryan Tari en traditioneel enkele Nederlanders met oudgediende Erwin l'Ami en het jong geweld dat dit jaar vertegenwoordigd wordt door Benjamin Bok en de broertjes Van Foreest (Jorden & Lucas). Al dit lekkers kun je op de voet volgen via de officiële site van het tornooi: Tata Steel Chess 2018.

Uw wekelijkse overzichtje van de activiteiten op de Roeselaarse (schaak)velden:
Het was inhaaldag in eerste en natuurlijk ook in tweede klasse. Zo bracht Pauwel Deblauwe terug spanning in het clubkampioenschap door te winnen van Ben De Cat! In de opening had Pauwelke een pion gesnoept, maar enkele zetten later waren de bordjes alweer in evenwicht. Het eindspel was heel interessant maar van het eerder complexe type: Elk als ik het goed heb een viertal pionnen en een toren en het loperpaar voor Ben en een paardengespan voor zijn rivaal. Ben wou per se winnen, maar onze jonge Deerlijkse belofte jaagde de vijandelijke koning op met zijn paarden en toren en Ben koos de verkeerde vluchtweg: Hij dook het veld in met zijn koning en liet zo eeuwig schaak liggen op de laatste rij. Enkele zetten later won Pauwel een zuiver stuk: Delcatto kon niet terugslaan want er kwam een dodelijke vork op toren en koning. Knappe zege van Mister Blue! Eerste achtervolger Kris Muylle profiteerde maximaal door Jan Selschotter tegen het canvas te meppen. Jan Selschotter was enkele pionnen in het nadeel gekomen en kon weinig beginnen in het eindspel tegen de centrale opmars van drie losgeslagen pionnen. Louis Vandecasteele en Francky Deketelaere hielden het op remise na een partij waarin Louis het initiatief en de betere kansen had, maar het vergat af te maken. Tenslotte was er nog de battle tussen de twee 'dikke' vrienden Peter Degrieck en Didier Dalschaert. Ondergetekende kwam goed uit de opening, had initiatief en de meeste ruimte. Didier zweette dikke parels en toen Peter wat meehielp door enkele stukken af te ruilen kwam de Heulenaar terug in de match. Na een minicombinatie ging een stuk van Peter verloren en eventjes later was het uit. Nog een nul op mijn rapport, waarmee ik wellicht de 'regelmatigste' speler in eerste ben geworden?
In tweede was er één inhaalpartij: Philip Maddens moest winnen van Belgacem Hajaji om nog kans te maken op een verlengd verblijf in tweede. Het ging al gauw mis wanneer enkele soldaatjes in de doos verdwenen. Toch bleef het lang spannend door enkele wederzijdse matdreigingen. Uiteindelijk haalde de ervaring van Belgacem het.

Ook de jongens van De Toren van Roeselare waren zaterdag paraat. In de derde ronde gooide Robbert Degrave grote ogen door te winnen van Guido Vancoillie. Laatstgenoemde was nochtans schitterend uit de opening gekomen, maar de machine stokte en de chauffeur speelde iets te behoudend. Robbert manoeuvreerde zijn stukken naar betere posities en kon onderweg een pion slaan. In een toreneindspel met pionnen liet Guido op een bepaald ogenblik de remise liggen en won Robbert de pionrace en zijn eerste punt in De Toren. Nestor Herman Ottevaere had naar eigen zeggen een passieve stelling met een slechte loper. Tegenstander Jan Feys plaatste daar een frivool huppelend paard tegenover en dat was voldoende voor winst. Thijs Vermeir onderging de wet van de sterkste in zijn partij met Michiel Bleys. In de opening verloor hij een paard weliswaar voor twee pionnen, maar onze FGM weet wat hij doet. Michiel leidde de dans en een paardvork op beide torens werd Thijs  uiteindelijk fataal. Boezemvriend Martijn Maddens had zijn handen meer dan vol met Brian Wollaert. In deze Hollandse partij gebeurde er de eerste 20 twintig zetten relatief weinig. De theorie werd door beide spelers nogal 'vrij' toegepast zodat een nogal onorthodoxe stelling ontstond en daardoor bleef het vreemd genoeg lange tijd gelijk opgaan, tot Martijn diep in de finale een paard offerde en zijn dame met fatale gevolgen Brians stelling infiltreerde.
De verliezers van deze namiddag krijgen volgende week met de vierde ronde van De Toren van Roeselare een nieuwe kans om zich te bewijzen...

Rest mij nog één ding en dat is iedereen namens het ganse bestuur van De Torrewachters een Vrolijk Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar toe te wensen. De eerstvolgende afspraak wordt 6 januari voor onze Nieuwjaarsblitz met een mini-Nieuwjaarsreceptie...

Caruana wint Londen Classic

De Italo-Amerikaan Fabiano Caruana heeft in Londen de negende editie van de Londen Classic gewonnen. Hij zorgde zelf voor heel wat suspens door een op het eerste zicht makkelijke tornooizege (Fabiano stond na zes van de negen te spelen ronden aan de leiding met een vol punt voor op het peloton), die zege toch nog (bijna) uit zijn handen te laten glippen. Gelukkig voor deze sympathieke schaakmens waren de schaakgoden hem wel heel gunstig gezind: Medestrijder voor de tornooiwinst Nepomniatchi werd in de laatste ronde bijgebeend en in een spannende tiebreak haalde Caruana alsnog de tornooiwinst binnen. Het zilver was voor Nepomniatchi, die hoge ogen gooide door te zegevieren van wereldkampioen Magnus Carlsen. Eerlijkheidshalve moeten we er wel bij vermelden dat Magnus serieus had meegeholpen om zijn eigen aanvankelijk goede stelling naar de vaantjes te helpen. Oordeel vooral zelf door de partij (onderaan) na te spelen... De onfortuinlijke Carlsen eindigde nog net op het podium, maar dat zal hem ongetwijfeld worst wezen? In Londen werd hij immers bekroond als eindwinnaar van de Grand Chess Tour 2017. Een reeks van toptornooien beginnende in Parijs, om te vervolgen met Leuven, Sinquefield, Saint-Louis om tenslotte te eindigen in de Engelse hoofdstad Londen. Dat 'geschaak' leverde hem het niet onaardige sommetje van 245.417 Amerikaanse dollars op (zo'n 209.067 euro). Pa en ma zullen hem graag zien (thuis) komen...

De Torrewachters van de Roeselaarse schaakclub spelen niet om harde valuta, maar voor de eer en hun 'natje' achteraf. Een overzichtje van de zaterdag gespeelde matchen:
Bernard Logie en Didier Dalschaert waren de hoofdrolspelers in de kortste partij van de namiddag. Een hypersnelle Siciliaan waarin al even rap tot remise werd besloten. Ook Peter Degrieck en Kris Muylle lieten er geen gras over groeien. In een 'Pirciaans' gevecht kwam Kris al snel een pion voor, Peter kreeg wel het initiatief en toen hij zijn pion terug kon winnen, bracht hij onnodig zijn koning in veiligheid. Na enkele stukwissels leek ook hier de partij op remise uit te draaien, maar Peter liep nogal onnozel in een penning en kon zijn dame en de partij opgeven. Door de onverwachte puntenwinst van Guido tegen kampioen Ben is ondergetekende nu alleen-eigenaar van de rode lantaren. Applaus voor mezelf! Guido Vancoillie hield dus Ben De Cat op remise nadat die laatste een kwaliteit had verloren na een schaakje. Volgens Ben was het zelfs technisch gewonnen voor Guido, maar die was al lang tevreden met zijn half puntje en hij stelde zelf remise voor, waar Ben niet over twijfelde. Jorit Da Silva Heleno had zich goed voorbereid voor zijn duel met Jan Selschotter. In een Tarrasch werd een zijvariantje op het bord gebracht, waar Jan duidelijk geen kaas van had gegeten. Zijn geïsoleerde d-pion verdween in het bakje en de rest was volgens Jorit techniek!
In tweede was het kalm op de schaakvelden: Slechts drie (einde seizoens- ?) partijen werden betwist. Zo werd het remise tussen Salvatore Petralia en John Destreel na een intens gevecht waar Salvatore een stuk had gewonnen voor twee pionnen. De puntjes werden eveneens gedeeld in de match tussen Adhemar Devolder en Eric Wydaeghe. Hoe weet ik niet, want de heren waren plots verdwenen in de Roeselaarse nacht. Dany Van Hamme gaf dan weer schaakles aan Frederique Lievens met zijn Zwarte Leeuw. Een duivels beest wat hem na een schaakje in de opening de loper van Frederique opleverde. De rest was kinderspel...

Volgende week staat een nieuwe ronde van De Toren van Roeselare gepland en is het inhalen geblazen voor de competitiespelers. Vooral de eersteklassers hebben nog wat 'werk' voor de boeg. Profiteer hier a.u.b. van! In tweede is de grootste strijd gestreden en is bekend wie na Nieuwjaar zijn verblijf in de tweede klasse zal verlengen en wie voor de titel gaat spelen in derde. Aan allen (zoals steeds) veel succes!!!

Oostende wordt (dubbel) ingeblikt door Roeselare

De titel is dat geef ik grif toe schromelijk overdreven. Oostende bleek geen vers panklaar Noordzeehapje, maar eerder een taaie zoutwatermossel die zich maar moeilijk liet openen... Wegens een griepaanval die ik niet tijdig had afgeslagen, was ik zelf niet aanwezig en daarom komt het verslagje van de eerste ploeg van onze favoriete Weekbode-reporter Bertje Feys. Het verslag van Roeselare twee heb ik gedistilleerd uit de proza die ik in mijn mailbox vond.

Bert sprak volgende wijze woorden: " De verplaatsing naar Oostende beloofde een heel zware te worden voor de eerste ploeg. KOSK bengelt wel aan de staart van het klassement, maar kan op papier toch een heel sterke ploeg samenstellen. We hadden echter het geluk aan onze zijde. Door de interclubs in Frankrijk moesten enkele van de basisspelers doorschuiven naar de eerste ploeg, waardoor de tweede ploeg toch iets minder sterk was dan anders. Desalniettemin stelde KOSK een heel homogene ploeg op. Bernard kwam op bord vijf goed uit de opening, zijn favoriete Caro-Cann. Wit had weinig dreigingen, maar maakte van een tactische wending toch gebruik om Bernard in de luren te leggen. Bernard verloor een kwaliteit en even later de partij. Een onnodige nederlaag voor onze Nestor. Bernard bouwt al wekenlang zijn partijen heel goed op, maar de verdiende winstpartijen komen er voorlopig niet. Op bord 1 stond het bord van Martijn al heel snel in brand. De witspeler koos voor een gambiet, maar al snel kon Martijn de aanval overnemen. In een chaotische stelling toonde Martijn zich de beste. Bert op bord 3 zag al snel de bui hangen. De Torrewachter won een pion, maar wit kreeg onverwacht tegenspel. Bert verdedigde zich met handen en voeten. Uiteindelijk werd een eindspel bereikt waarin hij een paard en twee pionnen had tegen een toren. Bert speelde het niet zo nauwkeurig uit, maar mede doordat zijn tegenstander in tijdnood was kon hij toch snel het punt binnenrijven. Op bord zes kwam Pauwel beter uit de opening, maar in plaats van een pion te winnen verloor hij door een tactische wending een stuk. Een nederlaag die niet kon vermeden worden. Net zoals bij Bernard is Pauwel zeker niet minder dan zijn tegenstanders. De winstpartijen komen er wel! Op bord 4 speelde Fabio opnieuw een degelijke partij. De Torrewachter kwam goed uit de opening en had gans de partij licht overwicht. Fabio kon dit echter niet verzilveren en nam, in samenspraak met Bernard, remise aan. Alle hoop kwam dan ook op de schouders van Michiel. Die offerde in het begin van de partij een stuk tegen enkele pionnen. Aanvankelijk leek dat niet genoeg te zijn, maar toen zijn tegenstander dacht met een tactische wending Michiel tegen het canvas te kloppen liep het voor de zeeman plots helemaal verkeerd. Met secuur aanvalsspel kon Michiel zijn tegenstander mat zetten. 2.5-3.5. Eerherstel na een zwakke vorige ronde. Een mooie overwinning tegen een sterke ploeg die momenteel niet op haar plaats staat in het klassement..."

Het tweede team werd gescheiden van de eerste ploeg en ergens in een klein en vooral koud lokaaltje gehuisvest. Een tactische zet van onze tegenstanders? Misschien maar dat kon onze kleerkast Didier Dalschaert op het eerste bord weinig schelen. In een Siciliaanse strijd ging het lange tijd gelijk op na ruil van de a- en de b-pionnen. In het middenspel kon Didier een kwaliteit winnen en onderweg nog enkele soldaatjes snoepen. Zijn koningsaanval sloeg aanvankelijk niet door, tot onze Heulenaar het licht zag en een belangrijke verdediger kon wegjagen met opgave van de Oostendenaar tot gevolg. Ook Herman Ottevaere had last van de te lage schaaktemperatuur. De aanwezige verwarming stond wellicht ingesteld op zijn spaarstand en dan zat eerste bordspeler Didier er nog pal voor! Ook voor onze nestor Herman geen ideale omstandigheden om een partijtje schaak te spelen. Desalniettemin trok Herman zijn streng en nam van meet af aan het initiatief tegen een verdedigend ingestelde tegenspeler. Een niet gespeeld loperoffer voor drie pionnen in de openingsfase, zorgde ervoor dat de wedstrijd nodeloos lang duurde. Uiteindelijk forceerde Herman de zaken met een pionoffer, wat hem positioneel voordeel gaf en zijn rivaal voor onoplosbare problemen plaatste. Het geduld van derde bordspeler de lichtjes grieperige Eric Claessens werd danig op de proef gesteld door zijn Oostendse compaan die pas na twintig minuten aan het bord opdook. Eric had zijn dag niet en ook al geen plan en dat brak hem zuur op in de gespeelde Londen-partij. Een loperoffer op h7 was het begin van een combinatie die naar mat leidde en dat na amper 17 zetten. Mijn slechtste match in jaren vertelde Eric achteraf aan het verbouwereerde publiek. Stijn Herreman die mocht 'depaneren' walste aanvankelijk over zijn tegenstander. Met een torenoffer kon hij de dame van zijn tegenstander insluiten en nog een torenoffer (Stijn duidelijk in topvorm!) leverde de dame op. Het middenspel zorgde voor nog twee extra stukken en een mat in 5 kwam in de stelling. Helaas pindakaas, door 'bevroren hersenen' of was het schaakblindheid gaf Stijn zijn dame  pardoes weg en moest hij met het schaamrood op de wangen tevreden zijn met remise. Zo werd het met de hakken over de sloot een nipte zege met 1.5-2.5. De winterstop komt wellicht net op tijd?

Uw wekelijkse overzichtje van de Torrewachtercompetitie:

In eerste klasse leek het wel bijltjesdag: De top drie uit de rangschikking verloor halve en hele punten. Kampioen Ben De Cat  en tevens leider in de tussenstand moest al zijn schaakkennis in de weegschaal leggen om nestor Herman te volgen. Herman had zijn eigen (vrouwelijke) chauffeur aangesteld en zo kon hij stressloos aan zijn partij beginnen. Dat resulteerde in een eindspel waarin hij een tikkeltje beter stond, maar waar uiteindelijk de vredespijp werd gerookt met zijn opponent. Ben kon de schade bovenaan de ranglijst hierdoor nog enigszins beperken. Slechter verging het zijn medeleiders Kris Muylle en Francky Deketelaere. Kris kreeg op zijn 'Muylle' van Louis Vandecasteele. In de opening was Louis een pion voorgekomen, maar het was vooral zijn infiltratie met dame en toren op de laatste rijen die hem de zege bracht. Kris probeerde nog zijn koning naar veiliger oorden te loodsen, maar een volle toren moeten afgeven is zelfs voor deze achtvoudige clubkampioen iets teveel van het goede. Francky Deketelaere verslikte zich dan weer in de onvoorspelbare Pauwel Deblauwe. Die laatste verraste zijn overbuur met een paardvork, die hem een kwaliteit opleverde. De volgende zetten speelde Pauwel het mooi uit en na een matdreiging werpt Francky de handdoek in de ring. Onderaan het klassement wordt er even hard gebikkeld voor de knikkers als bovenaan, allé dat denken we toch... Met deze ingesteldheid gaven Jan Selschotter en Peter Degrieck elkaar partij. Aanvankelijk ging het gelijk op en dacht ondergetekende beter te staan omdat zijn rivaal een geïsoleerde pion had in het centrum. Toen er enkele stukken werden afgeruild en Peter een dreiging afwendde, tuimelde hij met zijn ogen open in een andere valstrik. Weg was zijn loper en de rest was eigenlijk overbodig. Ook Jorit Da Silva Heleno was in een valletje getrapt in zijn partij met Didier Dalschaert. Hier lagen de zaken wel iets complexer dan in mijn partij. Didier had het over een paardvork die schijnbaar niet doorsloeg en met de volgende zetten dan weer wel, waardoor hij altijd een stuk won. Volgt u nog? Tenslotte was er nog de langstdurende veldslag in eerste tussen Guido Vancoillie en Bernard Logie. Daarmee hadden we een volledige speeldag in eerste en dat is bij mijn weten dit seizoen nog niet gebeurd? Het werd tussen Guido en Bernard een taaie, lange en zware veldslag, waarin Guido krampachtig de boel probeerde gesloten te houden, Bernard het gaatje zocht maar niet vond, Guido vervolgens in acute tijdnood kwam en Bernard uiteindelijk remise voorstelde wegens een droge keel?
In tweede klasse spelen sommigen sneller schaak dan hun schaduw, de matchen waren amper begonnen of Philip Maddens kon zijn allereerste winst ooit optekenen tegen Renaat Vanassche. Renaat zat blijkbaar met een kater en die moest verzorgd worden, want hij was snel naar huis? Ook Belgacem was redelijk snel klaar met tegenstander Frederique Lievens. Niet dat Frederique diervriendelijke motieven had ingeroepen, hier was ex-eersteklasser Belgacem gewoon letterlijk en figuurlijk een klasse te sterk. Mario Verbanck verslikte zich bijna in Diederik Wydooghe. Diederik had een kwaliteit gewonnen, maar verloor alsnog door een dubbele dreiging met torenwinst en pionpromotie als de niet zo leuke opties. Hubert Gryson had een kwaaie klant aan John Destreel. John had in de loop van de partij een pion gewonnen en dat bleek na een ellenlange finale voldoende voor winst in een toreneindspel. Ook Dany Van Hamme en Salvatore Petralia streden voor wat ze waard waren. In een eindspel met pionnen en een koning vond Dany na lang zuchten en kreunen de winstweg en kon promoveren naar dame. In de tussentijd zat Salvatore niet stil en zijn verbonden pionnen rukten gevaarlijk op naar de overkant. Dany zag de eenvoudige weg naar de volle buit niet en kon op het einde een (waarschijnlijke ?) nederlaag nog afwenden met eeuwig schaak. Rare jongens die tweedeklassers...

Ook grootmeesters kopen wel eens Kerst- en Nieuwjaarsgeschenkjes. De nodige centjes hiervoor proberen sommigen op te halen in de Engelse hoofdstad Londen, waar momenteel één van de meest prestigieuze en vetgesponsorde tornooien van het jaar doorgaat namelijk de Londen Chess Classic. Tien wereldtoppers bekampen elkaar in een negenrondig schaakevenement en strijden om het leeuwenaandeel van de 300.000 Amerikaanse dollars aan prijzengeld binnen te halen. Na vier ronden prijkt de Italo-Amerikaan Fabiano Caruana solo aan de leiding in een tornooi, waar vooral 'geremiseerd' lijkt te worden? Volg het vooral zelf en dat kun je hier: London Chess Classic.

Alle deelnemers kandidatentornooi 2018 gekend

Ik geef toe dat ik het internationaal schaaknieuws de laatste weken wat heb verwaarloosd. Een feit dat ik nu probeer goed te maken met een kort verslag van het laatste Grand-Prix-tornooi dat plaatsvond in het zonnige(r dan hier) Palma de Mallorca. Palma vormde het laatste luik van het Grand-Prix-circus dat startte in Sharjah (Verenigde Arabische Emiraten) en via Moskou en Geneve zijn ontknoping kende in Palma de Mallorca. Het belang van dit schaakgebeuren mag je zeker niet onderschatten: Wie na dit vierluik op de eerste twee plaatsen staat in het eindklassement, die heeft zijn ticket voor het Kandidatentornooi (2018) verdiend. Zoals u wellicht weet is de winnaar van dat tornooi dan weer de volgende tegenstander van Carlsen in de strijd voor de wereldtitel schaken. Na drie van de vier Grand-Prix-evenementen hadden Mamedyarov en Grischuk de beste papieren. Enkel Radjabov en Vachier-Lagrave konden nog roet in het eten van de twee leiders gooien. Beide titeljagers deden hun uiterste best maar strandden net voor de meet. Radjabov werd derde in Palma na Mister Sympathico Aronian en de Rus met de fantastisch klinkende naam Ja-ko-ven-ko die dankzij een betere tiebreak met de eerste prijs naar huis ging. Vachier-Lagrave had na een zinderende partij tegen diezelfde Jakovenko waarin hij diverse kansen liet liggen het onderspit moeten delven tegen de Rus. Zenuwen en een gedwongen alles of niets-houding nekten de Fransman, die als één van de weinigen ter wereld mogelijk een kans kon maken tegen Carlsen? De partij kunt u verder in dit verslag terugvinden als toetje.
Palma was de laatste kans voor grootmeesters om de 'final eight' te bereiken. Deze acht gelukkigen mogen in maart in Berlijn onder elkaar uitmaken, wie eind 2018 Carlsen mag uitdagen voor de wereldtitel. Berlijn wordt vast en zeker een toppertje op schaakgebied, als je weet wat voor 'lekkers' in het strijdperk gaat treden: Karjakin, als verliezer van de vorige WK-match. Aronian & Liren als de besten in de wereldcup schaken 2017. Mamedyarov & Grischuk als de twee hoogst eindigenden in het Grand-Prix-gebeuren. Caruana & So op basis van hun rating en prestaties in 2017 en tenslotte Kramnik die de wildcard kreeg van organisator Agon. Reservespelers zijn Radjabov en Vachier-Lagrave, maar deze onfortuinlijken zullen wellicht niet aantreden in Berlijn? Het kan niet vlug genoeg maart 2018 zijn...

De Torrewachters spelen onderling ook hun eigen Grand-Prix en aangezien ik niet aanwezig was wegens een klein kwisje beperk ik me hier dan ook tot het geven van de uitslagen:
1ste Klasse: Kris-Francky 1-0, Louis-Jan 1-0, Jorit-Guido 1/2, Bernard-Herman 1-0.
2de Klasse A: Diederik-Eric 0-1, René-Filip 0-1, Jos-Pieter 1-0, Stijn-Mario 0-1.
2de Klasse B: Renaat-John 0-1, Hubert-Dany 0-1, Salvatore-Belgacem 1-0.

Zaterdag dendert de competitie lekker verder. Vergeet ook uw antwoord niet door te sturen voor de Torrewachterprijskamp waarvan het zaterdag trekking is. Hoog tijd om het stof van uw Torrewachter te vegen en te beginnen lezen...
Zondag staat de vijfde ronde van de Interclubs op het menu. Beide ploegen trekken naar Oostende, waar we vooral een knalprestatie verwachten van het eerste team na hun slippertje op de Sint-Amandsberg...

Sint Amandsberg te steile klim voor Roeselare

De topper in derde A van de nationale interclubs tussen titelkandidaten Roeselare en Sint-Amandsberg eindigde toch wel met een onverwachte en waarschijnlijk te vermijden nederlaag? De berg Sint-Amand geheten bleek een moeilijke verraderlijke klim voor onze Torrewachters. De confrontatie met de ervaren bergbewoners begon onder een slecht gesternte toen de trein van Pauwel Deblauwe met serieuze vertraging over het bergpad denderde. Pauwel startte met een serieus pak stress aan zijn match en offerde een pion voor initiatief wat weinig opleverde. Finaal ging het goed mis toen de tijdnood hem een stuk deed blunderen. Bernard Logie dacht een kortere weg naar de bergtop gevonden te hebben via een 'Robatsch'opening in de bergflank. Aanvankelijk kreeg hij veldoverwicht en meer ruimte. Toen de torens waren geruild werd bij gebrek aan een duidelijk plan remise overeengekomen. Bergkoning Fabio Petralia stormde resoluut de berg op, maar moest dan gas terugnemen omdat hij in ademnood begon te verkeren. Stukkenruil kon de druk op zijn borstkas verlichten en er werd besloten om de punten te delen. Ook Bertje Feys dartelde aanvankelijk als een bronstige berggeit gezwind omhoog. Tot de ijle berglucht hem parten begon te spelen en Bert ten prooi viel aan de gevreesde hoogteziekte. Hij begon te hallucineren en liep in een valletje opgezet door zijn sluwe tegenstander. Martijn Maddens ons eerste bord en de man met de meeste klimmeters verkeert in een uitstekende fysieke conditie, maar hij had zondag brute pech. Eén van de meest zeldzame en veruit het dodelijkste bergdier 'De Zwarte Leeuw' kruiste zijn pad. Martijn sloeg de eerste aanvallen van het bergwezen succesvol af, maar een uithaal naar zijn onderbuik deed hem wankelen en onze onfortuinlijke schaker viel metersdiep in de afgrond. FGM Michiel Bleys kreeg het emotioneel hard te verduren toen zijn klimvrienden één voor één afhaakten. Dankzij een ijzersterke mentaliteit, een voortdurende drang om de (berg)top te bereiken en ook wel een beetje door zijn dubbele longen slaagde Michiel er na enkele uren in om het hoogste punt van de Sint-Amandsberg als enige Torrewachter te bereiken.
Voor wie dit hier boven allemaal een beetje onduidelijk is: Het werd uiteindelijk 2-4 voor Sint-Amandsberg die niet eens met hun sterkste opstelling aan het schaakbord waren verschenen. Leider Waregem won nog maar eens en staat nu solo met het maximum van de punten aan de leiding. De Torrewachters lijken dit seizoen veroordeeld tot een figurantenrol...

Zo moeizaam het lijkt te gaan bij het eerste team, zo makkelijk lijkt de tweede ploeg het te hebben.
Het begon al met benjamin Robbert die de kortste partij uit zijn nog jonge carrière speelde. Na amper één zet gaf zijn Izegemse rivale het op wegens omstandigheden en de nul was van het bord. Niet zo gek veel later, na achttien zetten, was het twee-nul, toen Didier in een Italiaanse opening zijn tegenstander stukverlies aansmeerde. Didier in zijn nopjes want hij kon vroeg genieten van zijn favoriete Rodenbach met een zakje knisperende chipjes. Kapitein Herman zag dat het goed was en ondanks zijn extra pion, stelde hij remise voor om de ploegwinst veilig te stellen. Die pionwinst was er gekomen in het middenspel dankzij een 'petite combinaison' (vrij naar Capablanca) na een eerder ongewone Pircopstelling. Eric kon stressvrij verder spelen of de vredespijp roken met zijn tegenstander. In een moeilijke combinatierijke opstelling koos ons derde bord voor de moeilijkste weg en hij schaakte verder. Uiteindelijk na enkele uurtjes 'bikkelen' haalde de ELO-ervaring het op het jeugdig enthousiasme. Zo werd het 3.5-0.5 en staat Roeselare 2 op een tweede plaats en blijven onze jongens meespelen voor de knikkers...

Uw wekelijkse overzichtje van de Torrewachtercompetitie:

In eerste werden slechts drie partijen betwist en alle drie kenden ze eenzelfde uitslag: remise! Het waren geen salonremises maar felbevochten veldslagen. Zo wankelde de troon van onze kampioen Ben De Cat in zijn partij tegen Francky Deketelaere. Francky was gedurende de wedstrijd twee pionnen voorgekomen, wellicht door het 'onorthodoxe' spel van Ben? Met deze extraatjes het eindspel betwisten zou moeten voldoende zijn? Nee, in zijn 'specialiteit' speelde Francky enkele onnauwkeurige zetten en Ben kon nog remise uit de brand slepen. De battle tussen jong (Jorit) en iets minder jong (Herman) werd een gelijkopgaande Cambridge Springs-opening met wederzijdse kansen, die uiteindelijk op een terecht gelijkspel eindigde. Guido Vancoillie en Peter Degrieck knokten voor wat ze waard waren om weg te raken uit de degradatiezone. Het werd een beklijvende match waarin ondergetekende lange tijd het initiatief had en Guido bij momenten dikke parels zweette. Toen Peter zijn greep loste, kwam Guido opzetten met een bijna dodelijke mataanval. Gelukkig voor Peter kon zijn overbuur het net niet afmaken omdat hij zelf dreigde met mat in twee. De wedstrijd eindigde met zetherhaling en een logische puntendeling...
In tweede eindigde Renaat Vanassche - Dany Van Hamme op remise. Nogal wiedes gezien de gelijke materiële verhoudingen: paard en 4 pionnen tegen loper en vier pionnen. Ook Erik Claessens en Adhemar Devolder deelden de puntjes na een gelijkopgaande pot schaak zonder echte kansen. De partij tussen de twee titelpretendenten Belgacem en Hubert eindigde met een anti-climax toen laatstgenoemde zijn dame wegblunderde in een voor hem betere stelling. Eric Wydaeghe-Stijn Herreman werd beslist door Stijn met een pionvork op toren en loper. Het sterke loperpaar van Eric kon de kansen niet meer doen keren. René Depypere had al enkele weken niet meer geblunderd en besloot dan maar om een pion te geven aan Pieter Menu. Renés stelling zakte als een wankel kaartenhuisje in elkaar en zijn pionnen sneuvelden bij bosjes. Mario Verbanck offerde correct zijn loper tegen Jozef Reynaert. Jos kon de snoodaard niet terugnemen of de schade in het centrum was niet meer te overzien. Even later liep het fout voor onze 'offermeester' die een stuk in liet staan. Mario bleef agressief verder spelen, maar Jos was op zijn hoede en kon de volle buit binnenhalen. De laatste partij was meteen ook de langstdurende van deze namiddag. De hoofdrolspelers waren John Destreel en Marc Van Gysel. Na een ongetwijfeld boeiend voorspel waren beiden in een eindspel beland met 3 pionnen + toren en loper (John) tegen 4 pionnen + toren en paard (Marc). De extra soldaat van Marc bracht hem geen geluk want hij liet zijn koning opsluiten en na heel wat geschuif kon John zegevieren dankzij ondekbaar mat op de laatste rij.

De schaakkalender voor de komende weken:

*25 november: De niet te missen quiz van de Kortemarkse schaakclub te Zarren (nog slechts 1 tafel vrij)
*26 november: Derde ronde van de Liga
*3 december: Vijfde ronde van de Interclubs. De eerste ploeg trekt naar het zèètje om Oostende (KOSK 2) te bekampen en de tweede ploeg die mag mee om het vijfde team van Oostende in de pan te hakken.
*16 december: De derde ronde van De Toren van Roeselare.

Wapenstilstand

Bijna 100 jaar geleden zwegen de kanonnen op de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Ook bij de Roeselaarse Torrewachters was het zaterdagnamiddag op de Wapenstilstandsdag opvallend stil. Slechts zeven partijen werden toegevoegd aan de uitgebreide archieven van de club.

Een kort overzicht beginnende bij de eerste klasse:
Guido Vancoillie kreeg schaakles van Kris Muylle. In 'no time' was onze vice-kampioen klaar met Guido. Die laatste had naar eigen zeggen zijn gefianchetteerde loper geruild, wat een strategische blunder was. Kris kwam met zijn loper naar h3 en Guido's koning verkeerde plots in acute ademnood. Toen er ook nog een belangrijke toren van het bord verdween, was de afwerking voor Kris een koud kunstje. Pauwel en Didier eindigden waarmee ze begonnen waren en dat was met een gelijkwaardige stelling na een zoutloze pot schaak. Remise dus!
Ook in tweede waren er enkele inhaalmatchen. Zo verschalkte Hubert Gryson Frederique Lievens met een pionvork op zijn dame en paard en kon Marc Van Gysel Philipe Maddens oppeuzelen nadat hij in de opening met zijn loper was gaan (euh) lopen... Adhemar Devolder tenslotte kon het halen van Mario Verbanck toen hij een 'kwal' won in het middenspel en door in het eindspel met zijn twee torens op de zevende rij te komen...
Er waren ook nog twee wedstrijden in de tweede ronde van De Toren van Roeselare:
Benjamin Robbert liet zich verschalken in de opening door Jan Feys. In een Siciliaanse opening kon de ervaren rot met een schaakje een stuk winnen. Robbert liep wat achter de feiten aan en na wat stukkenruil was het resterende eindspel een makkie voor Jan. De laatste partij van deze namiddag was die tussen Herman Ottevaere en Michiel Bleys. Michiel was in het voordeel gekomen na ruil van een licht stuk, waardoor Herman met een vervelende dubbelpion zat opgescheept. Die werd dan ook het doelwit in het verdere verloop van de partij. Uiteindelijk kon Michiel dit zwakke broertje slaan en wanneer enkele zetten later ook nog een stuk verloren ging was het over en out voor Herman.

Tot slot nog deze uitsmijter: In Griekenland werd onze Belgische FM Daniël Dharda wereldkampioen (!) bij de U14 in het blitz en behaalde hij de bronzen medaille in het rapidtornooi. Een dikke proficiat Daniël! Een kort verslagje vind je op de Fide-pagina's en wel hier en de uitslagen staan op deze plaats.

De schaakkalender voor de komende weken:

*19 november: Vierde ronde interclubs. Beide ploegen thuis. Ploeg 1 krijgt een harde noot om te kraken met St.-Amandsberg en ploeg twee mag het opnemen tegen Izegem 2.
*25 november: De niet te missen quiz van de Kortemarkse schaakclub te Zarren (nog slechts 5 tafels vrij)
*26 november: Derde ronde van de Liga

Bouger Bouger en andere

Oeps, hier ben ik dan met mijn kort verslagje van de voorbije Roeselaarse schaakgebeurtenissen. Iets later dan gewoonlijk, mijn kop zit namelijk vol quizperikelen want D-day (25 november) nadert met rasse schreden. De vragen zijn nagenoeg opgesteld, misschien nog wat links of rechts wat finetunen en we zijn klaar. De zaal loopt intussen ook stilletjes aan vol, er zijn nog enkele tafeltjes vrij, dus haast u oh eeuwige twijfelaar...

Vorige week vond in Roeselare de derde editie plaats van het Bouger Bouger festival. Eén aspect van dat evenement kon op heel wat belangstelling rekenen van de Torrewachters en dat was natuurlijk de schaakhappening. Ondergetekende was er niet en laat één van de deelnemers, zijnde vliegende reporter Guido Vancoillie, verslag uitbrengen:
"Het was een leuke dag, voor de 'tornooileiders' waren er voldoende drankjes en hapjes voorzien.  De zeven verschillende kampen werden door alle deelnemers gesmaakt.  Het publiek genoot er ook van.  De 'schaakwip' zag er spectaculair uit.  In 'chess in the nick of time' droop de spanning van de gezichten van de deelnemers; op bepaalde tijdstippen werd het bord 180 graden gedraaid zodat een gewonnen stelling plots in een verloren stelling werd omgetoverd.  In 'noisechess' werd er geblitzt  in bijzonder luidruchtige omstandigheden; overal waar er veel publiek en lawaai was werd er duchtig geschaakt.  'Dominus dobbel' was dan weer boeiend omdat niet altijd de betere schaker het pleit won, de dobbelstenen waren de beslissende factor.  'Kameleon karnaval' was dan eerder verwarrend omdat de loop van de stukken paard en loper werden omgewisseld.  In 'Wechess'  speelden beide spelers allebei met wit, er werd geen schaakoorlog gevoerd maar wel samengewerkt om beiden het optimaal aantal punten te bezorgen!  En tenslotte borduurde het 'Freechess' verder op een variant van het oubollige 'shuffle chess' waar er nogal met de reglementen werd gerotzooid.  Een vrouwelijke schaak'ster', ex-speelster van Izegem en sparringpartner van een 'Kortewagenstraatbewoner', kwam vanuit het verre  Nederland de hoofdprijs wegkapen.  Tussenin werd er duchtig reclame gemaakt voor onze schaakclub en werd er met geïnteresseerden een partijtje geschaakt. Ondertussen waren Astrid en Christel de hele dag op zoek naar een zekere 'Bernard' die ze tot hun frustratie niet konden 'schaken'."

Ondergetekende was er wel toen de competitie met nog een speeldag werd verlengd. Een kort verslagje is hier op zijn plaats:
Ook Bernard Logie mocht ervaren dat Ben 'in de forme' van zijn leven is. In een gelijkopgaande partij kon Ben een pion snoepen, Bernard snoepte later in de partij terug, maar stond een stuk slechter en de ontstane bordstelling werd door onze kampioen afgewikkeld naar winst. Peter en Herman speelden een leuke gelijke Pircpartij. In het middenspel kwam Herman verkeerdelijk uit met zijn dame, maar Peter reageerde niet goed en speelde te snel. Een pion ging verloren en Peters pionnenstelling was een zootje. Dat zootje vertoonde veel zwaktes en er verdwenen nog enkele pionnen in de doos. Peter zorgde tijdelijk nog voor wat suspens en hersengekraak bij Herman door een complexe combinatie op het bord te toveren. Onze nestor verloor heel wat tijd, maar vond toch de juiste zetten. Toen er enkele stukken werden geruild verdween de spanning uit de match en was de weg naar winst voor Herman peanuts. Jan probeerde Francky te verrassen met een ongewone openingszet. Dat lukte niet echt en beide heren kwamen in een eindspel zonder zware stukken. Hier bewees Francky nogmaals zijn eindspeltechniek en het werd een namiddagje zonder punten voor Jan. Het langst werd er geschaakt tussen Jorit & Pauwel en tussen Louis & Guido. Het waren telkens evenwichtige partijen die hun beslag vonden in een spannende en interessante finale. Zo toonde Jorit hoe je in een eindspel met twee pionnen en toren tegen pion en toren de winst moet binnenhalen ondanks stevig verdedigend werk van Pauwel. Louis-Guido was van een ander kaliber met dame, toren, paard en loper (Guido) tegen dame, toren en loperpaar (Louis), maar daarom niet minder spannend. Louis verkende het ganse bord om het gaatje naar winst te vinden. Toen hij dat eindelijk had gevonden, mede ook door het feit dat Guido in tijdnood zat en niet de beste zetten speelde, ging het plots snel en kon Louis nog een puntje toevoegen aan zijn seizoenstotaal.
Ook in tweede werd er naar hartenlust gebikkeld: De match tussen de twee Erikk(cc)en werd beslist in het voordeel van Erik, na een nochtans knappe aanval van Eric. Toen Erik met de k de zevende rij opzocht van Eric met de c was ondekbaar mat het gevolg. René deed het nog eens zonder blunder en zo werd Mario het slachtoffer van een paardvork die eerstgenoemde kwaliteitswinst opleverde en dat was genoeg voor de zege. Adhemar en Filip spraken achteraf over hun match als een zoutloze remise en meer konden ze niet vertellen. Tussen voorzitter Jos Reynaert en de jonge god Stijn Herreman was de partij in evenwicht, maar behoorlijk complex. Als ik het goed heb begrepen verraste de lange rokade van Jos Stijn en deed de match kantelen in het voordeel van onze president. Belgacem had zijn dagje niet tegen Renaat: Hij blunderde een stuk in het middenspel en moest zo tegen een onmogelijke opdracht aankijken. Het stuk kon hij terugwinnen, maar de drie surpluspionnen van Renaat waren genoeg voor zijn winst. De laatste game in tweede was die van Salvatore tegen Frederique. Zij was van korte duur want Salvatore ging algauw met de dame van zijn tegenstander aan de haal...

Tot slot nog de schaakkalender voor de komende weken:

*11 november: Wapenstilstand in de competitie, maar wel de tweede ronde van De Toren van Roeselare.
*12 november: Tweede ronde van de Liga
*19 november: Vierde ronde interclubs. Beide ploegen thuis. Ploeg 1 krijgt een harde noot om te kraken met St.-Amandsberg en ploeg twee mag het opnemen tegen Izegem 2.
*25 november: De niet te missen quiz van de Kortemarkse schaakclub te Zarren
*26 november: Derde ronde van de Liga

Vierde Audiovisuele Quiz Schaakclub Kortemark

Als blogger van Roeselare kan ik me ook de vrijheid veroorloven (?) om wat reclame te maken voor dat andere clubje waar ik wel eens wat van mijn vrije tijd durf in te steken namelijk schaakclub Toren '75 te Kortemark. Om de kas wat te spijzen, dus niet om de nieuwe sportwagen van de voorzitter te financieren of om zijn maîtresse aan te kleden met peperdure merkkledij, organiseert deze club jaarlijks een audiovisuele quiz. Dit jaar zijn zij reeds aan de vierde editie toe.  Op zaterdag 25 november worden weer heel wat video-  en audiofragmenten van vroeger en nu op het quizpubliek losgelaten. U hoeft echt niet de 'Slimste mens ter wereld' te zijn om deze quizavond te kunnen smaken. Wij beloven dan ook (op ons plechtige communiezieltje) een boeiende avond voorzien van de nodige natjes en droogjes. Wie zich wil inschrijven vindt hierboven alle info of die neemt een kijkje op de site van de Kortemarkse schaakclub Toren '75 . Niet twijfelen doen! Wacht wel niet te lang meer, want de inschrijvingen lopen vlot binnen...

Ook zaterdagnamiddag laatstleden kabbelde de Torrewachtercompetitie rustig verder. Een kort overzichtje van de gespeelde partijen:
Jan Selschotter was de held van de namiddag, niet alleen behaalde hij zijn eerste zege van het nog jonge seizoen, hij smeerde ook één van de outsiders voor de titel een pijnlijke nederlaag aan. Rivaal Didier Dalschaert was goed begonnen met zijn Philidoropstelling maar misrekende zich dan in een combinatie en moest een stuk prijsgeven. Ook het middenspel kende het nodige vuurwerk met als resultaat een eindspel met dame & 5 pionnen (Jan) tegen toren & 3 pionnen (Didier). Didier probeerde tegen beter weten in om er nog iets van te maken, maar ging uiteindelijk vrij makkelijk de boot in. Pauwel Deblauwe en Peter Degrieck schoven dat het een lieve lust was in de opening. Toen ondergetekende het beu werd en een pion offerde kwam er eindelijk leven in de tot dan toe futloze pot schaak. Peter kon de pion terugwinnen, kwam er zelfs één voor maar moest dan zijn 'gulzigheid' bekopen met ondekbaar mat of serieus materiaalverlies. Louis Vandecasteele beet zijn tanden stuk op nestor Herman Ottevaere. Hij speelde de opening als een slappe vod en stond voor hij het besefte twee pionnen in het krijt en dat waren net die twee soldaatjes die hij kon gebruiken om Herman het zegevieren te beletten. Niet dus... Francky Deketelaere en Bernard Logie waren aan elkaar gewaagd. Hun battle mondde dan ook uit in een gelijkwaardig uitziend eindspel met een dubbelpion voor Francky en een geïsoleerde naamgenoot voor Bernard. Bernard had geen zin in dit moeilijke eindspel en zijn tegenstander blijkbaar ook niet, want beiden kwamen remise overeen. Klassementsaanvoerder Ben De Cat nam het op tegen onze jongste eersteklasser Jorit Da Silva Heleno. Ben speelde weer op zijn Bens: Zonder rokade en voorwaarts. Weer loonde zijn onorthodoxe kijk op schaken: Een kwaliteitsoffer lokte de koning van Jorit in het vrije veld en een samenwerkende vennootschap tussen dame en loper (onder andere) zorgde uiteindelijk voor mat en nog een punt voor leider Ben.

In tweede klasse was het een rustige namiddag met slechts vijf wedstrijden. Eéntje daarvan duurde geen vijf minuten: Filip Verstraete verslikte zich na drie zetten in zijn opening, verloor een loper en gaf onmiddellijk op. Erik Claessens werd zodoende de eerste vaste barbezoeker van de namiddag. In de confrontatie tussen Marc Van Gysel en Hajaji Belgacem besliste een zetverwisseling over winst voor Marc of een puntendeling. Het werd het laatste... Erik Wydaeghe stormde als een dolle stier af op de koningsstelling van Jos Reynaert. Jos kon het beest afhouden en een tegenaanval leverde hem een toren op. De rest was peanuts. Dat was het blijkbaar ook tussen Pieter Menu en Adhemar Devolder. Volgens de omstaanders had Pieter initiatief dat hij kon omzetten naar winst, meer weet ik over deze partij niet te vertellen, want de hoofdrolspelers waren verdwenen voor ik er erg in had. Bij Stijn Herreman en René Depypere was er meer spanning aanwezig. Stijn had twee stukken ingeleverd voor een toren en 2 pionnen, als ik het me nog goed herinner. Een dreigende paardvork, die er niet kwam (huh?), liet Stijn ontsnappen en stukkenruil zorgde uiteindelijk voor een logische remise.

Tot slot nog een kalender met de op handen zijde gebeurtenissen:

*5 november: 3de Bouger Bouger-festival (Info: Zie vorige week)
*12 november: Tweede ronde van de Liga
*19 november: Vierde ronde interclubs. Beide ploegen thuis. Ploeg 1 krijgt een harde noot om te kraken met St.-Amandsberg en ploeg twee mag het opnemen tegen Izegem 2.
*25 november: De niet te missen quiz van de Kortemarkse schaakclub te Zarren
*26 november: Derde ronde van de Liga

Derde ronde Interclubs

In de derde ronde van de nationale interclubs mochten de Roeselaarse ploegen op verplaatsing respectievelijk naar Aalter (Ploeg 1) en Brugge (Ploeg 2). Roeselare 1 kwam met een nipte maar welverdiende zege naar huis, terwijl Roeselare twee enkele steken liet vallen en tevreden moest zijn met een gelijkspel. Ook dit keer laat ik de verslaggeving omtrent de schaakavonturen van ons eliteteam over aan sterreporter van dienst Bert Feys:
"De verplaatsing naar Aalter beloofde een moeilijke opdracht te worden. We hadden dit jaar wel het geluk dat de broers Larmuseau niet meespeelden. Desalniettemin stond er toch een stevig blok tegenover ons. Fabio speelde een iets mindere opening, maar nadat zijn tegenstander enkele passieve zetten na elkaar speelde kwam hij toch beter in de match. Al vrij vlug werd er een remise overeengekomen. Pauwel mocht het opnieuw opnemen tegen de jeugd. Onze Torrewachter kwam al snel beter te staan, maar gaf het initiatief in een moeilijke partij weg. In de eindstelling mocht Pauwel meer dan tevreden zijn met remise. Bert lokte zijn ervaren tegenstander in de opening uit zijn comfortzone. Ons derde bord won een pionnetje, al leek dat op het eerste zicht een vergiftigde te zijn. Bert kon echter snel zijn stukken naar goede velden brengen, won een tweede pion en uiteindelijk met een leuke combinatie de partij. Op het eerste bord speelde Martijn tegen een van Belgisch grootste jeugdtalenten. Bert mocht vorig jaar al tegen hem in het stof bijten, ook nu verloor een Roeselarenaar. Martijn kwam degelijk uit de opening en had heel wat remisekansen. Die benutte hij echter niet. In tijdnood wikkelde zijn jeugdige tegenstander af naar een gewonnen eindspel. Niet getreurd, op bord twee bracht Michiel Roeselare onmiddellijk weer op voorsprong. Michiel had voortdurend het initiatief, nam rustig zijn tijd om in de zwarte stelling binnen te dringen en maakte het uiteindelijk knap af. Alle ogen waren nu gericht op good-old Bernard. Die kwam goed uit zijn geliefde opening, maar in een tactische stelling liep het toch even fout. Zijn tegenstander won een kwaliteit tegen een pion. Bernard speelde, omringd door een pak enthousiaste toeschouwers, een uitstekend eindspel. Omstreeks 19 uur stelde zijn tegenstander dan toch zelf eens remise voor waarna Bernard gekroond werd tot matchwinnaar. 2.5-3.5, een belangrijke overwinning tegen een sterke tegenstander. In de stand komen we op de tweede plaats na het sterke Waregem."

Als één van de acteurs van de schaakfilm of noem het zoals u wilt schaakdrama, dat zich zondagnamiddag afspeelde in Brugge probeer ik het gespeelde scenario door ploeg twee te reconstrueren met de verhalen die ik achteraf in de wagen hoorde. Niet zo evident als je niets kunt noteren en dan ook nog je aandacht als chauffeur op de dit keer gelukkig niet zo filerijke autoweg moet houden. Ik onderneem een bescheiden poging: Herman Ottevaere mocht het op het tweede bord opnemen tegen Giovanni Callebaut, een jonge snaak waar hij vorig jaar ook al tegen speelde en toen (makkelijk?) de baas kon. Ook dit keer liep het aanvankelijk prima voor de nestor van het Roeselaarse schaakleven. Herman kon een pion snoepen dankzij een penning en de vijandelijke koning stond algauw in zijn blootje na nog enkele krachtzetten waardoor Giovanni's verdediging gesloopt werd. Een fluitje van een cent, denk je dan? Tja, met het verstrijken van de jaren is de concentratie bij Herman ook wat verminderd en zo zorgde één knappe combinatie van zijn tegenstander met een schaakgevende dame die uiteindelijk een zuivere toren won voor een onmiddellijke opgave van Herman. Van een koude douche gesproken. Gelukkig hebben de jaren op Erik, onze vierde bordspeler minder vat. Eerlijkheidshalve moeten we toch vermelden dat hij wat hulp kreeg van rivaal Rudi, bij mijn weten nog niet onderhevig aan de toename van de levensjaren? Rudi was in een gulle bui en gaf nogal snel een stuk cadeau zonder enige vorm van compensatie. Erik nam het vroege Sinterklaasgeschenk met beide handen aan en speelde de rest van de partij rustig uit naar winst. Ondergetekende mocht een partijtje schaak spelen met Katia, geen kat(iaat)je om zonder handschoenen aan te pakken, Callebaut. In een Siciliaans gevecht was de jongedame uitstekend uit de opening gekomen en was het nauwkeurig manoeuvreren voor beide spelers om geen averij op te lopen. In het middenspel begon het complexer te worden en vergat Katia dat haar loper 'en prise' stond. Opgeven stond evenwel niet in haar woordenboek en ze vocht dapper verder. Om de druk wat te verminderen ruilde ik enkele stukken maar de spanning en de dreigingen bleven als een schaduw over de partij hangen. Met een allerlaatste geniepige aanval bracht ze haar koning in stelling en een matdreiging met behulp van haar dame hing zowaar in de lucht. Gelukkig zag ik net op tijd het gevaar en kon uiteindelijk de dames ruilen. Het vet was nu eindelijk van de soep en ik kon het volle punt naast mijn naam neerschrijven. Didier Dalschaert, onze joker op het eerste bord, mocht beslissen (samen met zijn tegenstander) over een puntendeling of over teamwinst. De Brugse joker mocht ook gezien worden en luisterde naar de naam Raf Barzeele (2041 ELO) sterk. Aanvankelijk dachten we dat de jaren vat hadden gekregen op Raf en dat hij aan het verkeerde bord was gaan plaatsnemen... Niets was minder waar: Brugge had zich versterkt met enkele Hongaren (Als ik het goed heb?) in de eerste ploeg en zo schoven de andere Bruggelinkskes door naar de andere ploegen. Didier krabde eens in zijn weelderige haardos en besloot zich niet zomaar gewonnen te geven. Het werd een beklijvende match waar beide spelers het wel ergens lieten liggen. Didier offerde al vroeg een pion en kreeg behoorlijk spel. Hij wou dan per se winnen en liet zo de kans op eeuwig schaak schieten en dat zou hem zuur opbreken. De pak ervaring en ook wel de pak meer ELO-punten zorgden ervoor dat Raf in een spannende finale het laken naar zich toe trok. Zo werd het 2-2, een uitslag die we niet hadden verwacht, maar met het 'verliezen' van deze veldslag hebben we nog lang de oorlog niet verloren...

De uitslagen van onze Roeselaarse competitie hebt u nog te goed. Hieronder wederom een bescheiden poging om wat zinnigs op uw scherm te gooien, maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat er enkele gaten in mijn geheugen zitten. Dat gat heb ik natuurlijk volledig aan mezelf te danken en vooral ook aan mijn ultrakorte en archi slechte wedstrijd die ik speelde tegen Ben De Cat, waardoor we lekker lang konden (ahum) analyseren. Voorbereiden tegen Ben geeft weinig zin vermits hij zowat alles uit zijn hoge hoed durft te toveren. Dit keer was hij in een Skandinavische mood. Toen ik ook nog enkele verloren zetten deed in de opening en mijn koningsstelling al in de beginfase liet slopen stond de uitslag al rap op de tabellen en kon een lange analysenamiddag beginnen. Herman hield het iets langer uit tegen die andere titelkandidaat, Kris Muylle. Stukverlies zorgde ook bij Herman voor een korte schaaknamiddag en heel wat analysepret. Didier Dalschaert mocht het opnemen tegen Francky Deketelaere in een soort Leeuwvariant. Didier verloor eerst een pion en overzag daarna een belangrijke dreiging waar hij kon kiezen uit stukverlies of mat. Onze Heulenaar verkoos het minste van de twee 'kwalen' maar ging even later toch de boot in. In de onderste regionen van het klassement vochten Jan en Guido een strijd uit op leven en dood op zoek naar hun eerste punt van het seizoen. Uiteindelijk deelden zij de punten en daar schiet geen van beiden echt veel mee op. De langste partij in eerste was die tussen Louis en Pauwel, waarvan ik enkel heb onthouden dat Louis de zege binnenhaalde...
Ook de tweedeklassers waren zaterdag van de partij. Zo won Dany nogal makkelijk van Philip. Met enkele Duvels in het bloed ontbond hij letterlijk en figuurlijk zijn duivels. Dany nam het initiatief en gaf dat niet meer af. Pion na pion verdween in zijn mandje en uiteindelijk ook het volledige punt. Ook Hubert en Salvatore speelden een 'vluggertje'. De lichte en de zware stukken werden geruild en de resterende stelling zag er wat futloos en oninteressant uit om verder te spelen. Een terechte remise dus? Brusselmans junior, volgens zijn paspoort Renaat Vanassche, gaf schaakles aan Frederique Lievens. Die laatste verloor al snel een pion in de opening en liet ook zijn loper insluiten. Met een pionvork op koning en toren werd de partij in de finale door Renaat beslist. De koningsaanval van Erik Claessens op de stelling van Pieter Menu leverde Erik een stuk op. Wanneer er nog ééntje verloren gaat, geeft Pieter ontgoocheld op. Stijn en Diederik speelden een leuke gelijkopgaande pot schaak. Op een voorzichtige schaakzet van Stijn, heeft Diederik de keus uit twee koningszetten: Eéntje is verkeerd en gaat naar mat en met de andere kan Diederik met eeuwig schaak ontkomen. Hij ziet het jammer genoeg niet en geeft op! Filip Verstraete heeft dit jaar wat last van zijn dame, de verstandhouding lijkt zoek... Ook nu weer liet hij zijn 'madame' insluiten en kon hij opgeven. Eric Wydaeghe vond dit niet erg. In de laatste match van deze speeldag nam onze man met de torenfobie René Depypere het op tegen voorzitter Jozef Reynaert. René gaf dit keer geen toren cadeau maar een paard. Hippofobie is al even dodelijk en René mocht het thuis weer eens uitleggen waarom hij verloren had...

Volgende week krijgt iedereen de kans om het beter te doen, want dan staat de zesde ronde van de Torrewachtercompetitie op het menu. Er is volgende week geen Interclub en ook geen Liga. Hoog tijd dus om eens wat reclame te maken voor iets totaal anders namelijk het derde Bouger Bouger festival.  Dit is een Roeselaars evenement waar muziek en kinderen centraal staan. Een tweedaagse in het teken van de verdraagzaamheid.  Ik hoor jullie al denken wat heeft dit met schaken te maken? Wel op dag  twee, de vijfde november gaat er een schaakzevenkamp door, iets wat we jullie natuurlijk warm aanbevelen. De rest van het gebeuren is, dat spreekt vanzelf ook de moeite! Alle info omtrent Bouger Bouger kun je vragen aan Bernard Logie of die vind je op hun officiële site en die staat hier.

Kampioenen in Kleiputten

Naar een aloude volkstraditie die stamt uit de vorige eeuw werden ook dit jaar de Roeselaarse schaakkampioenen in het voetlicht geplaatst. Ook dit keer werden de festiviteiten in goede banen geleid door regisseur van dienst, voorzitter Jozef Reynaert. Plaats van afspraak waren opnieuw de Rumbeekse Kleiputten, een natuurreservaat op een boogscheut van Roeselare, dat vorig jaar van een gewisse dood werd gered door stand-up comedian Wouter Deprez. Wouter is behalve een filosofische meesterverteller van grappen en grollen ook een vechter voor ons natuurbehoud. Dankzij zijn protest en bekendheid werd voldoende ruchtbaarheid gegeven aan de snode plannen van een projectontwikkelaar die een stuk van de bossen in het reservaat wou verkavelen en duur verkopen aan de iets meer kapitaalkrachtigen onder ons. Ook Taverne De Kleiputten, waar we jaarlijks onze kampioenenviering houden was hierdoor bedreigd met sluiting. Voorlopig en laten we hopen definitief is deze verkaveling nu van de baan en konden we weer eens met zijn allen plaatsnemen aan een rijkgevulde feestdis. Zo werden we onder andere vergast op garnalen in de vorm van kroketjes uit onze olie- en plasticrijke Noordzee, zedig geslachte koeientong uit de slachthuizen van Izegem en als toetje kregen we een mix voorgeschoteld van vanille ijs en verse aardbeien. Een mens zou van minder watertanden en 'mondkwijlen'. Maar ere wie ere toekomt: De kampioenen van seizoen 2016-2017 daar ging het eigenlijk om. In eerste klasse was dat Ben de Cat, die voor de eerste keer in zijn lange schaakcarrière de Roeselaarse trofee boven zijn hoofd kon steken. Jorit Da Silva Heleno, met zo'n naam moet je wel knalprestaties leveren in het schaken, was dan weer de beste in tweede klasse. Voor de volledigheid geef ik hier ook nog de namen van de andere (niet aanwezige) prijspakkers van het voorbije schaakjaar: Belgacem Hajaji (Kampioen 3de), Tom Van Bruane (Voorronde), Michiel Bleys (Toren van Roeselare) en Martijn Maddens (Zomercompetitie). Tot slot en om nog vollediger te zijn: Ben De Cat was dit jaar ook de onbetwiste blitzkampioen en Jorit won ook een voorronde. Voilà nu kan iedereen tevreden zijn...

Zaterdag laatstleden werd ook de eerste ronde van onze nevencompetitie 'De Toren van Roeselare' geschaakt. Benjamin Robbert deed zijn uiterste best tegen nestor Herman Ottevaere en plooide pas in het eindspel, waar de méér ervaren Herman de zwakte in de vijandelijke pionnenstelling (dubbelpion) aanviel en uitbuitte. Titelverdediger Michiel Bleys mocht de schaakwei in tegen Brian Wollaert. Brian offerde nogal onbesuisd een pion en na hevige complicaties gekruid met heel wat geruil over en weer, kwam er een eindspel uit de bus van toren + 3 pionnen (Michiel) tegen twee stukken (Brian) een finale die Michiel naar zijn hand zette. De geestelijke vader van 'De Toren van Roeselare' Thijs Vermeir nam het op tegen Guido Vancoillie. Thijs was aan de winnende hand met een extra toren en pion, maar verloor dan zijn concentratie en een counter van Guido met schaak zorgde er zowaar voor dat de stelling nagenoeg in evenwicht kwam. Het remisevoorstel van Guido werd dan ook zonder aarzelen aangenomen door Thijs. Toch wel een gemiste kans voor die laatste...

Er waren ook nog enkele inhaalwedstrijden en vooruitgeschoven partijen in het clubkampioenschap:
Bernard maakte het Jorit knap lastig en de ontstane complexe stelling bracht die laatste in dwingende tijdnood. Iets wat Jorit het nodige zweet kostte, maar hem uiteindelijk een half punt opleverde. In tweede werden vier partijen betwist. Zo behaalde Diederik zijn eerste zege van het seizoen tegen Pieter na het afslaan van diens aanval op zijn koningsvleugel en een tegenaanval waarbij Pieter een stuk moest geven. Mario Verbanck en Eric Wydaeghe speelden een knotsgekke match, waarbij Mario een stuk won en vervolgens nogal optimistisch en incorrect offerde en toch nog verloor. Tenslotte waren er nog Frederique Lievens die schaakles kreeg van Marc Van Gysel en Philippe Maddens die zichzelf en de wereld verbaasde door te winnen van Salvatore die ergens onderweg zijn dame was kwijtgeraakt...

De eerste ronde van de Ligakampioenschappen vond zondag plaats in het door file's omgeven Brugge. Voor de uitslagen en de standen verwijs ik jullie naar de site van de organisatie en die staat hier .

Volgende week herneemt het schaakleven in Roeselare zijn normale gang met de competitie op zaterdag en de derde ronde van de Interclubs op zondag. De eerste ploeg trekt richting Aalter en de tweede ploeg mag jawel naar Brugge en jawel de file's zullen weer van de partij zijn, want de snoodaards van de voetbalbond hebben Club Brugge - Antwerp gepland op zondagnamiddag om 14h30. Ondergetekende ziet het als chauffeur al weer geweldig zitten...

Zekerheden

Zijn er nog zekerheden in het leven? Moeten we straks blij zijn als onze Rode Duivels over Cyprus walsen met hun te duchten aanval, maar straks weer enkele doelpunten slikken dankzij hun wankele verdediging? Is Catalonië nu wel of niet onafhankelijk te noemen na het warm en koud geblaas van de Catalaanse premier? Wie gelooft die Amerikanen nog als de grootste 'pussygrabber' uit het Witte Huis zich haast om vandaag die andere verguisde 'poesgrijper' uit Hollywood de mantel uit te vegen?
Niets of niemand lijken we nog te kunnen vertrouwen, de certitudes zijn verdwenen uit ons bestaan... Of toch niet? Neen, want wat we met een aan 100%  grenzende zekerheid kunnen meedelen is dat er zaterdagnamiddag terug geschaakt werd in Roeselare en dat het verdorie nog leuk was ook. Als dat geen originele/onnozele (schrap wat niet past) inleiding was, dan weet ik het ook niet meer...

Een kort overzichtje van de gepleegde feiten beginnende bij de Roeselaarse eredivisie. Ouderdomsdeken Herman Ottevaere had een rustige namiddag toen tegenstander Jan Selschotter een paard en prise zette zonder er ook maar enige vorm van compensatie voor te krijgen. Een jammerlijke blunder waar iedereen vroeg of laat wel eens mee te maken krijgt. Kampioen Ben heeft een originele kijk op het schaakspel, zo luidt de eerste wet in het Delcatto-universum: Rokeer niet, want dat is tijdverlies! Zo geschiedde ook deze keer. Na de lichte schermutselingen van rivaal Louis voor zijn koningsstelling afgeslagen te hebben, trok Ben via de g-lijn ten aanval gezeten op een driest paard. Het later ontstane eindspel waarin een dame werd gewisseld voor toren en paard was technisch gewonnen voor onze 'champ'. Ondergetekende maakte na drie remises terug kennis met de nederlaag. Bernard Logie was de betere in een gelijkopgaande match, waar ik zonder plan wat zat aan te modderen en vroeg of laat loopt dat hopeloos verkeerd. Een ondoordachte torenzet beroofde mijn paard van zijn laatste vluchtveld en weg was het paard en even later ook het punt. Tijdens de onvermijdelijke 'tooganalyse' achteraf sprak Herman O. de wijze woorden: " Beter een slecht plan dan helemaal geen plan!"  Plannen is iets wat Francky altijd doet en dat leverde hem al vroeg pionwinst op tegen Jorit. Maar Jorit gaf zich niet gauw gewonnen. Na een doordacht stukoffer kwamen de bordjes terug in evenwicht en was de remise een feit. Achteraf aan diezelfde toog van hierboven, waar men kwistig strooit met levenswijsheden, vertelde Francky dat hij  Jorit maar een half pakske slaag had kunnen geven... Tja, misschien was het wel omgekeerd?  Pauwel en Kris bikkelden het hardst om de knikkers. Na maar liefst 83 zetten en tweemaal dwingende tijdnood moest Pauwel de handdoek in de ring werpen. Kris Muylle, beste mensen is in bloedvorm!

In tweede klasse ging nieuwkomer John Destreel met het volle punt lopen tegen Dany Van Hamme. Een 'kwal' in de openingsfase en een torenblunder van die laatste in het eindstadium waren voldoende voor winst. Erik Claessens strooide van meet af aan zand in de ogen van Mario Verbanck door met het Frans uit te pakken. Mario die volstrekt niet tweetalig is, liep algauw achter de feiten aan en hij kon die niet meer inhalen... Sommige mensen lijken voor het ongeluk geboren en geluk lijkt voor die gasten steeds uit hun handen weg te glippen, anderen stralen geluk uit en 'sjans' is nooit ver weg uit hun leven. Hubert Gryson behoort duidelijk tot deze tweede categorie. Na een vroege torenblunder slaagt hij er toch nog in, met behulp van twee vrijpionnen, om de volle buit mee naar huis te nemen. Philippe Maddens was de pineut van dienst. Philippe zal bij zijn 'tooganalyse' wellicht gedacht hebben: "Geen geluk in het spel is ..."
Over de rest van de partijen kan ik (moet ik) kort zijn, wegens weinig of niets van gezien of gehoord. Zo werd de vredespijp nogal vlug gerookt tussen Pieter Menu en Filip Verstraete. Was Salvatore al snel aan het nippen van een schuimende pint na een torenblunder van Renaat. Haalde de ervaring van Jozef het van nieuwkomer Diederik. Deelden Stijn Herreman en Adhemar Devolder de punten na een gelijkopgaande battle die geëindigd was in een finale met loper, torens en pionnetjes. En blunderde René deze keer zijn toren niet, maar verschalkte hij daarentegen Eric in een eindspel met zijn betere paard tegen de slechte loper...

*Volgende week staat de eerste inhaaldag van dit seizoen op het programma en begint voor de 'Die Hards' De Toren van Roeselare. Volgt Michiel Bleys zichzelf op? Welk konijn schudt Martijn uit zijn hoge hoed...? Te volgen langs deze weg vanaf de volgende blog.
*Zondag aanstaande gaan ook de individuele ligakampioenschappen van West-Vlaanderen van start. Dit keer in een organisatie van schaakclub 'De Dolle Torre' het vroegere Gazel. De plaats van afspraak is het clublokaal van de Brugse schaakclub en inschrijven kun je hier doen, maar let wel, de uiterste inschrijvingsdatum is woensdag 11 oktober en dat is heel dichtbij of net voorbij...
*Volgende week ook meer over de kampioenenviering van zaterdag aanstaande in de Rumbeekse 'Kleiputten'. Ook hiervoor lopen de inschrijvingen af op diezelfde woensdag
11 oktober. Waar wachten jullie nog op?

Tweede ronde Interclubs

Het gaat hard in interclubland, na vorige week de eerste ronde succesvol verorberd te hebben, mochten beide ploegen ook deze week aan de slag. Ploeg twee 'verorberde' lustig verder terwijl ploeg één zich verslikte en het hapje uit het Meetjesland ietwat op de maag bleef liggen. Sterreporter van dienst, Bert Feys was erbij en brengt een boeiend verslag vanuit de eerste lijn...

"Gisterenmiddag maakte de eerste ploeg van de Torrewachters zijn eerste verplaatsing van het nieuwe seizoen. Met MSV stond een gevaarlijke tegenstander op het menu. We kregen een jeugdige ploeg voorgeschoteld. Aanvankelijk zag het er vrij goed uit. Zowel Michiel, Bert, Bernard als Pauwel bouwden betere stellingen uit. Bernard kon uiteindelijk zijn licht voordeel niet ombuigen in winst. Op het einde mocht hij naar eigen zeggen tevreden zijn met remise. Bij Pauwel en Fabio liep het plots verkeerd. Fabio had gehoopt om via de d-lijn een winst te forceren, maar die zat er nooit echt in. Zijn tegenstander creëerde een vrijpion en maakte het mooi af. Pauwel verloor een kwaliteit en hij moest uiteindelijk na een drietal uur hevige strijd het hoofd buigen. Ook op bord twee liep het plots mis. Michiel die tot dan een heel onderhoudende partij had gespeeld wou het in een gewonnen stelling plots forceren. Daarbij verloor hij het stuk dat hij een uur daarvoor gewonnen had. "Gelukkig stelde mijn tegenstander nog remise voor, want ik denk dat ik verloren stond", gaf Michiel ridderlijk toe. Gelukkig viel er ook nog wat goed nieuws te rapen. Bert speelde aanvankelijk een goede partij en forceerde met een kwaliteitsoffer de winst. Feys junior rekende echter een zetje verkeerd waardoor zijn tegenstander toch nog kon overleven. Met drie pionnen voor een kwaliteit maakte Bert uiteindelijk toch de klus af, al had de 0-1 een uur vroeger op het bord moeten staan. Martijn overleefde een serieuze aanval van zijn tegenstander. Ons eerste bord ging niet in op een zetherhaling en speelde resoluut voor de winst. Zijn tegenstander overzag een betere voortzetting waardoor Martijn beter en beter kwam te staan. De Roeselarenaar maakte een moeilijk eindspel mooi af. 3-3. Na de mooie winst van vorige week toch een kleine teleurstelling. Onze tegenstanders hadden allemaal minder ELO. Toch durf ik zeggen dat MSV dit seizoen nog een pak punten zal halen. In het klassement zakken we van de eerste naar de derde plaats. Topfavoriet Waregem staat samen met Sint-Amandsberg aan kop."

Het relaas van de Bredense avonturen van de tweede ploeg heb ik proberen te distilleren uit de schrijfsels die ik terugvond in mijn mailbox. Onze joker van dienst Didier debuteerde op bord één tegen een onzichtbare tegenstander. Hugo Roman was in geen velden of wegen te bespeuren. Eventjes werd gedacht dat hij plots van achter het hoekje zou opduiken om al blitzend zijn match af te werken, wat hij wel meer doet, maar nee hoor Didier kreeg het punt in zijn schoot geworpen. Nog een geluk dat ze Rodenbach en chips hadden aan het zèèètje, véél chips... Robbert kwam, zag en overwon. In een Schots Gambiet-veegpartijtje was zijn jonge tegenstander al gauw het Noorden kwijt en toen hij er ook nog een toren bij inschoot was het uit en konden we al niet meer verliezen. Erik Claessens keek Kathleen Demeyere in de ogen, efkes toch en toen verloor hij een pion in de opening! Wanneer Erik wat meer naar zijn bord keek ging het beter, hij ontwikkelde druk in het middenspel en Kathleen moest een pion teruggeven. In een gelijke stelling werd een puntendeling overeengekomen en de buit, de teamzege was binnen voor de ploeg. Het resultaat van Herman was niet meer van levensbelang misschien enkel voor de geschiedenisboekjes? Na een valse start van zijn partij omwille van een sputterende klok, zeelucht is blijkbaar niet goed voor digitale machines, werd het een gelijkopgaande pot schaak die evolueerde naar een eindspel met gelijke lopers en evenveel pionnen. Ook hier een terechte remise en de lange en vooral vroege terugtocht naar het hart van West-Vlaanderen kon met deze 1-3 overwinning feestelijk ingezet worden...

De uitslagen van de competitie op zaterdag in de gekende vogelvlucht:
Bernard komt in een Caro Kann een pion voor tegen Louis. Die laatste schiet wakker en wint even later de pion terug met schaak. Het loperpaar van onze sympathieke Waal (Zijn er dan andere?) maakt de klus en dus ook Bernard af. In de vroege topper tussen Kris Muylle en Ben De Cat vertrok eerstgenoemde weer eens razendsnel uit de startblokken. Ben overleeft de Londense aanval en heeft nu een eerdere makkelijke prooi aan de witte koning want die staat nog lekker centraal. De genadeslag komt er met toren, loper en paard. Ben boekt zo een belangrijke zege in de nog lange weg naar de titel. Peter en een zieke Jorit deelden de punten. Ook deze partij kende twee gezichten: Eerst was het Jorit die de damevleugel 'aan een nader onderzoek onderwierp' en vervolgens trok Peter op avontuur via de koningsvleugel. Het paardoffer op f5 was kansrijk voor ondergetekende, maar ik was tevreden met het halfje. Jan en Pauwel speelden een onderhoudende partij schaak met wisselende kansen, alleen zag de ene speler meer dan de andere. Zo liet Jan een kans op materieel voordeel liggen, probeerde hij verder iets te forceren met een torenoffer dat door 'specialist' Pauwel werd beantwoord met een tegenoffer wat een hogere nettowinst en uiteindelijk de hoofdvogel opleverde.
De boezemvrienden Herman en Didier  maakten er zoals steeds een leuke match van. Didiers loperoffer werd door Herman correct weerlegd met een torenoffer. Hij staat beter, maar moet dan zijn financiële plicht vervullen aan de parkeermeter en verliest bij zijn terugkomst zijn concentratie en even later zelfs de partij. Tussen Francky en Guido ging het lange tijd gelijk op en dat was het ook materieel, maar Guido had zijn loper ongelukkig in de hoek geposteerd, jawel in die hoek waar de klappen vallen... In het eindspel rukte Franky's koning op richting loper en die moest Guido offeren voor een pion. De rest was kinderspel en dat brengt Francky Deketelaere zowaar aan de leiding in eerste.

In tweede haalde Hubert het in een vluggertje van Renaat nadat die zijn dame blunderde. Renaat & de vrouwen, 't is altijd iets... In de confrontatie tussen Mario en Filip offert eerstgenoemde zijn loper voor twee pionnen. Het blijkt niet voldoende want Filip boekt uiteindelijk nog een snelle winst. Pieter Menu haalt het dan weer van Eric Wydaeghe na paardwinst en volgens eigen zeggen 'met glans'! Belgacem kreeg na dertien zetten een paard cadeau van John en de rest was kinderlijk eenvoudig. Marc Van Gysel veroverde finaal de scalp of wat er van over is, van Salvatore nadat hij remise had afgewezen. Stijn Herreman liet dan weer kwaliteitswinst liggen tegen Erik Claessens, kwam alsnog een pion voor, maar rookte uiteindelijk de vredespijp omdat hij nog een afspraak (date?) had en dringend weg moest. Diederik en René houden elkaar lange tijd in evenwicht en gaan het eindspel in met toren + loperpaar (René) tegen toren, paard en loper (Diederik). Die laatste ruilt wijselijk de stukken af en nu is het echt wel remise. Tenslotte hebben we nog de partij tussen twee mensen die nog de oerknal, het ontstaan van de club van zeer nabij hebben meegemaakt: Jos en Adhemar. Het werd een felbevochten battle waarin Addie een pion kon snoepen in de opening. Die pion bleef zijn extraatje tot in het eindspel, maar de lopers van ongelijke kleur zorgden toch voor een puntendeling...

Oud maar geen fake news is dat de Armeniër Levon Aronian de wereldcup schaken in Tbilisi heeft gewonnen. Aronian haalde het in de tiebreaks met de rapidpartijtjes van zijn Chinese opponent Ding Liren. Ook oud nieuws, maar wel brandend actueel, is het feit dat de Torrewachters hun kampioenen vieren op 14 oktober. Het wordt hoog tijd om u in te schrijven (voor acht oktober) voor dat culinair festijn en entertainment van de bovenste plank. Ik voeg meteen de daad bij het woord, gelieve mij te volgen...

Roeselare doet het prima in de eerste ronde van de Interclubs

Robbert speelt zijn allereerste Interclubpartij

Zondag laatstleden werd met twee knappe thuisoverwinningen het nieuwe interclubseizoen op de meest ideale wijze ingezet. De ambities voor beide teams zijn duidelijk: Beter doen dan vorig jaar! Met een vierde (Roeselare 1) en een net niet promotie na een thriller tegen Estaimpuis (Roeselare 2) wordt de lat dit jaar op olympische hoogte gelegd. Misschien wat voorbarig, maar niet alle dromen zijn bedrog...
Roeselare 1 kreeg meteen een zware brok schaak te verwerken. Landegem 1 was één van de weinige teams waartegen het vorig jaar de boot inging. De nederlaag was weliswaar nipt, de motivatie dit jaar om deze Oost-Vlamingen terug te pakken was des te groter. Landegem werd onverwacht en met een stevig pak voor de broek terug huiswaarts gestuurd. Een kort overzichtje van de feiten...
Didier Dalschaert haalde het allereerste punt voor Roeselare binnen. In een Grand Prix-Attack verslikte tegenstandster Sarah Snoeck zich in b3. Didier kon oogsten met stukwinst of een extra kwaliteit en de Landegemse deerne gaf meteen op. Didier kwam een verdieping lager meteen terug op krachten met een zakje chips en een glaasje Rodenbach. Hier kreeg hij niet veel later het gezelschap van Fabio die zijn eerste match kon remiseren na een niet zo makkelijk begin waarin zijn 'witte' rivaal de betere stelling had dankzij zijn zwartveldige superloper. De tactiek van onze Torrewachter bestond er natuurlijk in om dat sterke stuk af te ruilen. Wit kon dit alleen verhinderen door zetherhaling en zo kwamen beide spelers uit op een gelijkspel. Bernard op bord vijf kende een naar eigen zeggen rustige namiddag, toen zijn Landegemse opponent al na vier zetten een openingsfout maakte. Burny kreeg het initiatief en kon afwikkelen naar winst en misschien nog belangrijker voor hem: de finale volgen op TV van het WK Wielrennen. Bertje Feys bulkte van de adrenaline en kwam beter uit de opening. Even later stonden de bordjes terug gelijk en nam zwart succesvol over. Bert was dan ook niet weinig verbaasd dat enkele zetten verder zijn remisevoorstel werd aanvaard. Intussen was de strijd op de topborden in een beslissende fase getreden. Martijn Maddens op bord één kon via een truukje (van de foor?) dreigen met pionwinst. Xavier Goossens duidelijk niet van gisteren reageerde met enkele stukoffers. Onze Torrewachter hield het hoofd koel en toen het stof op het slagveld was gaan liggen had hij twee paarden en een toren voor een dame. Xavier gaf op en hiermee was de teamzege binnen. Michiel kon die nog verder aandikken en dat deed hij in een Koningsindische Aanval waar de jongeman uit Landegem iets minder kaas van had gegeten, m.a.w. hij kwam slecht uit de opening. De stukken van Michiel en dan vooral zijn paarden bleken 'berensterk'. De druk wordt verder opgevoerd en wit geeft op na veertig zetten. Schaken kan (soms) simpel zijn. Finaal wezen de bordjes 5-1 aan en dat is niet slecht voor deze eersteling van het kersverse seizoen.
Roeselare twee mocht vol aan de bak tegen het Gentse KGSRL 8 (!). Waar halen die gasten toch al die spelers? Op bord twee mocht ondergetekende zijn duivels ontbinden tegen Vincent Dooms. Het werd een Siciliaanse pot schaak, waarin veel geruild werd, wat uiteindelijk resulteerde in een vroeg eindspel met aanvankelijk de betere kansen voor de witspeler. Hij nam die niet en de partij verzandde in remise. Herman de 'Verschrikkelijke' pakte zijn tegenstander van meet af aan bij de keel en loste zijn greep niet meer. Een monsterlijk groot centrum vormde de basis van een dodelijke aanval (loper en dame) met mat of zwaar stukverlies als consequenties. Benjamin Robbert debuteerde in de Interclub op bord vier. Hij begon goed en kon algauw een pion snoepen van zijn rivaal. Zijn aandacht verslapte wat en zijn vroegtijdige aanval werd sterk beantwoord door de Gentenaar, die met eeuwig schaak naar remise afwikkelde. Robbert had wellicht op meer gehoopt, maar dat was allemaal zo erg nog niet, minder leuk is het als ze je met je wilde haren voor een meisje aanzien... Erik Claessens zat al vroeg op rozen toen zijn tegenstander in de opening zijn paard blunderde. Tegen beter weten in speelde hij verder. Het finale eindspel met loper + dame tegen dame werd zonder probleem door Erik omgezet in een volledig punt. De eindstand werd dan ook 3-1 in het voordeel van Roeselare. Beide ploegen zijn schitterend begonnen aan het nieuwe schaakjaar: Duidelijke zeges en geen enkele persoonlijke nederlaag. Meer moet dat niet zijn...

Zaterdagnamiddag werd de tweede ronde van de Roeselaarse competitie betwist. Een overzichtje in vogelvlucht:
Jan Selschotter kwam behoorlijk goed uit de opening, maar beukte zich vervolgens suf op de betonnen muur opgeworpen door Ben De Cat. Jan wilde iets te graag doorbreken en verwaarloosde zijn verdediging met als gevolg een pijnlijke penetratie van de dame op de andere vleugel met winst. Kris Muylle schaakt ook dit jaar sneller dan zijn schaduw. In zijn match tegen Bernard stond op het einde van zijn wedstrijd de klok op 1:28. Voor de niet-ingewijden: Men begint met 1:30 en per zet komen er 30 seconden bij. Fenomenaal dus en vooral als je weet dat hij ook nog het volle punt pakte. Jorit die een stuk (loper) was kwijtgeraakt in het eindspel kroop door het oog van de naald in zijn partij met Louis toen hij met eeuwig schaak alsnog een halfje kon binnenhalen. De partij tussen Herman Ottevaere en Guido Vancoillie eindigde met een anti-climax toen Guido zijn vlag viel in een iets betere stelling voor Herman. De partij tussen Peter en Francky eindigde op een terechte remise. Ondergetekende had weliswaar voortdurend het initiatief, maar onze papegaaienvriend vond steeds de juiste zetten en daar kom je als aanvaller ook niet ver mee.
In tweede ging het razendsnel tussen Stijn en Filip toen die laatste nogal ongelukkig zijn dame liet insluiten. Mario haalde het uiteindelijk van Pieter na een gelijklopende wedstrijd. Toen Mario het initiatief nam en Pieter eerder slapjes verdedigde kon eerstgenoemde het punt bijschrijven naast zijn naam. Hubert Gryson  en Marc Van Gysel deelden de punten in een Stonewall-opstelling. De druk op de damevleugel van Diederik Wydooghe loonde uiteindelijk toen Eric Wydaeghe met een paardvork de dame van Diederik veroverde. Belgacem en Dany rookten al snel de vredespijp na enkele Philidorachtige constructies. De ervaring (?) van Philippe Maddens haalde het uiteindelijk van het jeugdig enthousiasme van Frederique Lievens. Het kan natuurlijk ook Philippes pionnenmeerderheid geweest zijn. Ook in de match tussen Jos en Erik speelde een pionnenmeerderheid een beslissende rol. Hier was het Jos die aan het langste eind trok. De laatste partij in tweede was er ook ééntje die op een anti-climax eindigde: René stond een kwaliteit voor tegen Adhemar en had de beste papieren voor winst, maar hij blunderde dan jammerlijk zijn toren weg en hij kon de boeken dichtdoen...

Ondertussen zijn ze op de Wereldcup schaken in het Georgische Tbilisi bezig aan de finale. Deze wordt betwist tussen de Chinees Ding Liren en de Armeniër Levon Aronian. Het tot nu toe zeer spannende verloop met wisselende kansen gaat ongetwijfeld leiden naar een nagelbijtende ontknoping? Alles is live te volgen op de officiële site van het tornooi: Tbilisi 2017 . Een volgende keer meer...